
Ένα από τα πράγματα που βοήθησαν την ελληνική κοινωνία να αντέξει τα δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν, αλλά και σε προηγούμενες περιόδους, ήταν ότι στην Ελλάδα δεν είχαμε στη μεταπολεμική περίοδο στεγαστικό πρόβλημα.
Είχαμε διάφορα προβλήματα σε σχέση με τη στέγαση αλλά ήμασταν σε μεγάλο βαθμό χώρα ιδιοκατοίκησης.
Διαβάστε επίσης: Ευρώπη: Φουντώνουν οι φόβοι για αύξηση στα «φέσια» λογαριασμών και στα κόκκινα δάνεια
Αυτό σε συνδυασμό με την οικογενειακή αλληλεγγύη σήμαινε ότι εάν κάποιος βρισκόταν χωρίς δουλειά και εισόδημα δεν κατέληγε να είναι και άστεγος.
Διαβάστε επίσης: Στεγαστικά Δάνεια: Νέο ράλι σε επιτόκια στην ευρωζώνη
Αυτό εξηγεί και γιατί όλες οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να αποφύγουν τον κίνδυνο να υπάρξουν μαζικοί πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, παρότι βέβαια προώθησαν τη νομοθεσία που τους καθιστά δυνατούς.
Όμως, τώρα φαίνεται να διαμορφώνονται διαφορετικοί όροι.
Από τη μια η διαχείριση των κόκκινων δανείων σημαίνει ότι είναι πιθανό ένας αριθμός σπιτιών να καταλήξουν όντως σε πλειστηριασμούς και αυτό να δημιουργεί και κοινωνικό πρόβλημα. Ακόμη και εάν δεν φτάσει την κλίμακα άλλων χωρών το πρόβλημα θα είναι πραγματικό.
Από την άλλη, μια σειρά από αλλαγές που είναι σε εξέλιξη στην αγορά κατοικίας με βασική αιτία τον τουρισμό, όπως είναι η επέκταση των βραχυπρόθεσμων μισθώσεων, σημαίνουν σε αρκετές περιοχές ολοένα και πιο ακριβά ενοίκια και σε ορισμένες περιοχές ακόμη και έλλειψη σπιτιών.
Όλα αυτά διαμορφώνουν το έδαφος για να αποκτήσουμε «στεγαστικό πρόβλημα» και στη χώρα μας.
Δηλαδή, ανθρώπους που δεν θα μπορούν να βρουν αξιοπρεπή στέγαση ή που θα δίνουν υπερβολικά μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους για τη στέγαση.
Όμως, αυτό θα είναι συνθήκη κοινωνικής κρίσης και μάλιστα σε μια χώρα, που, για παράδειγμα, είχε πολύ μικρότερους αριθμούς αστέγων σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η στέγη, το «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» μας είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και βασική παράμετρος για να έχουμε όντως κοινωνική συνοχή.
Και αυτό σημαίνει ότι τώρα, έγκαιρα, πρέπει να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για να αποφύγουμε μια στεγαστική κρίση.


Latest News

Εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Κίνα: τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Τραμπ
Ο διαφαινόμενος εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Κίνα είναι κάτι πέρα από την «τέχνη της συμφωνίας» (art of the deal) του Τραμπ

Το ψυχολογικό πρόβλημα
Γενικώς συμβαίνουν περίεργα πράγματα σε περιβάλλον αβεβαιότητας. Ολοι ζυγίζουν την κατάσταση και ψάχνουν τις επιπτώσεις των επιλογών τους

Ριψοκίνδυνο χρέος
Τέτοιου είδους προσπάθειες να «κλέψουμε» στον καπιταλισμό τις έχουμε επιχειρήσει πρώτα εδώ εμείς στην Ελλάδα

Adam Posen: Η Ρωσία είναι υποτελής στην Κίνα
Ο επικεφαλής του διεθνούς κύρους Ινστιτούτου Πήτερσον για τη Διεθνή Οικονομία, αναλύει γιατί η Ρωσία του Πούτιν, παρά τις αμερικανικές προσπάθειες, δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψει την Κίνα για την Αμερική.

Από τα τρολ των social media στις τριγωνικές συναλλαγές
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποθέτουν ότι πίσω από τα αμέτρητα συμβόλαια του ομίλου των κ.κ Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου κρύβονται άλλες σχέσεις, πιο σύνθετες και δηλωτικές πολιτικών και οικονομικών εξαρτήσεων

Αυξάνεται το κόστος των επιχειρήσεων
Οι λίγες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν, θα αναθεωρήσουν επιχειρηματικά σχέδια αλλά θα προσαρμοστούν και θα τα καταφέρουν

Αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις υποκλοπές και τα bots δολοφονίας δικαίωσε τον Όργουελ
Η περιφρόνηση για τους θεσμούς, η απόπειρα ελέγχου της σκέψης, όπως έλεγε ο Όργουελ, μέσω προπαγάνδας και bots, η ηθική εξόντωση αντιπάλων με δολοφονίες χαρακτήρα, δεν μπορούν να θεωρηθούν «φιλελεύθερη πολιτική» αλλά μέθη της εξουσίας

Το… θαύμα του πρόχειρου φαγητού
Στην πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την ελληνική οικονομία, υπάρχει ειδική αναφορά στο πρόχειρο φαγητό

Όταν το Μαξίμου και οι φίλοι του συντηρούν μηχανισμούς τρολ και παραπληροφόρησης
Οι αποκαλύψεις για το πώς χρηματοδοτείται η διαβόητη -αναβαθμισμένη επί Μητσοτάκη- «Ομάδα Αλήθειας» από την εταιρεία Blue Skies των Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου της V+O, είναι διαφωτιστικές για το πώς στήνονται μηχανισμοί παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που βάλλουν τελικά κατά της ίδιας της Δημοκρατίας

Είναι το «ελεύθερο εμπόριο» αυταξία;
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πάντα και σε κάθε περίπτωση το «ελεύθερο εμπόριο» είναι προς το συμφέρον των κοινωνιών;