Το απόρρητο των επικοινωνιών, από την αλληλογραφία μέχρι τα ψηφιακά μέσα, υπήρξε ένα από τα βασικά δικαιώματα που αναδύθηκαν στη νεωτερικότητα και υποτίθεται ότι αποτελεί θεμελιώδη πλευρά του δημοκρατικού πολιτισμού, διαμορφώνοντας τον χώρο δράσεων που ορίζουν την ελευθερία του ατόμου και στον οποίο το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει, ούτε, βεβαίως το δικαίωμα να γνωρίζει.
Ωστόσο, η ιστορία της κατοχύρωσης αυτού του δικαιώματος είναι και μια ιστορία συνεχούς καταπάτησης και περιορισμού του. Αυτό δεν αφορά μόνο την εξέλιξη των τεχνικών που επιτρέπουν να «σπάει» το απόρρητο, αλλά και των λόγων που η επίκλησή τους δικαιολογεί τέτοιες παραβιάσεις.
Το πιο χαρακτηριστικό πεδίο αυθαιρεσίας είναι η άρση του απορρήτου για λόγους «εθνικής ασφάλειας», χωρίς επίκληση κάποιου συγκεκριμένου αδικήματος, ιδίως από τη στιγμή που τόσο στη χώρα όσο και διεθνώς η έννοια αυτή έχει διευρυνθεί ιδιαίτερα και πλέον περιλαμβάνει κάθε «απειλή» κατά της οικονομικής και πολιτικής ζωής, συμπεριλαμβανομένων και πρακτικών που εύλογα θα μπορούσαν να θεωρηθούν πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση, κοντολογίς αυτό που υποτίθεται ότι είναι ο πυρήνας μιας αναγκαστικά συγκρουσιακής δημοκρατικής διαδικασίας.
Ολα αυτά επιτείνονται από έναν εθισμό στη λογική και την πρακτική ενός «πανοπτικού κράτους», όπου η συνεχής επιτήρηση και καταγραφή δεδομένων και επικοινωνιών παρουσιάζεται ως η αναγκαία συνθήκη για το «αίσθημα ασφάλειας» των πολιτών, παραβλέποντας ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της επιτήρησης είναι ιδιωτικοποιημένο ενισχύοντας την ισχύ δημοκρατικά απρόσβλητων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Ομως, ένας κόσμος με πολίτες υπό συνεχή παρακολούθηση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά και κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας δεν είναι ένας ασφαλέστερος κόσμος. Είναι ένας κόσμος πιο επικίνδυνος και με μεγαλύτερη πιθανότητα να κατρακυλήσει στη βαναυσότητα, εκτός και εάν θεωρήσουμε ως πολιτική αρετή την απάθεια και το «κοίτα τη δουλειά σου». Γι’ αυτό και στη δημοκρατία οι πολίτες κοιμούνται ήσυχοι, όταν γνωρίζουν ότι το κράτος δεν τους ακούει.
Πηγή: in.gr
Latest News
ΣΔΙΤ διαφθοράς
Η χώρα έχει ξυπνήσει από τον λήθαργο της μεταμνημονιακής περιόδου και έχει να αντιμετωπίσει έναν δημόσιο τομέα το ίδιο αναποτελεσματικό με το παρελθόν
Η οικονομία της νύχτας
Πριν 24 χρόνια ακριβώς, ο ΟΤ, σε ειδικό αφιέρωμά του είχε επισημάνει και καταγράψει τις ανερχόμενες διαστάσεις ενός φαινομένου οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο σήμερα επαληθεύεται, κατά τρόπο δραματικό και επικίνδυνο από πολλές πλευρές
Η διαχείριση μιας αγοράς
Τι θα έπρεπε να κάνει μια οργανωμένη πολιτεία που έχει να διαχειριστεί μια νέα αγορά
Σκληρό παιχνίδι
Οι συνέπειες των εκλογών σε Ιράν και Γαλλία
Πόσο πάει ο καφές από αποψιλωμένα δάση
Δημοσιεύματα διεθνούς Τύπου κάνουν λόγο για νέα εκτίναξη των τιμών του καφέ
Ο Αραβας κυρίαρχος του κόσμου
Ο πανίσχυρος Αραβας είχε υπάρξει αυτοκράτορας των Ρωμαίων
Αρπαχτή
Η Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί πολλάκις στο παρελθόν χώρα της «αρπαχτής»
Η τραγωδία Μακρόν (και πολιτικής)
Το εμφανώς τραγικό πρόσωπο/ήρωας στο πολιτικό δράμα της Γαλλίας, ο κορυφαίος πρωταγωνιστής, είναι βεβαίως ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν
Φορολογική αναλγησία
Η κυβέρνηση φορολογεί τον άνηθο και το κύμινο και τον μαϊντανό
Εδώ φράξιες χωρίς πραγματικό επίδικο – στη Γαλλία νικηφόρο μέτωπο απέναντι στην ακροδεξιά
Η Γαλλία παραδίδει μαθήματα, αλλά στην Αθήνα δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα στον δημοκρατικό χώρο, γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες