Εξόρυξη: υπάρχει ακόμη;

Καθώς αποβιβαζόμουν πρόσφατα από μια αεροπορική πτήση, δοκίμασα να πάρω το κράνος ασφαλείας μου από το ερμάριο των αποσκευών.

Ήταν μια διεθνής πτήση και ήμουν σε business class. Αναφέρω τη θέση που ταξίδευα επειδή όλοι εκεί είναι συνήθως πολυταξιδεμένοι, μορφωμένοι, επιτυχημένοι, άνθρωποι του σημερινού παγκοσμιοποιημένου κόσμου.

Βλέποντας το κράνος μου, ο άντρας πίσω μου παραξενεύτηκε και ρώτησε τι κάνω για τα προς το ζην. Του είπα -με μια δόση υπερβολής-ότι ταξιδεύω σε κατασκευαστικά και μεταλλευτικά έργα σε όλο τον κόσμο… Πως είμαι μηχανικός μεταλλείων και πως ασχολούμαι γενικότερα με τη γεωτεχνική επιστήμη. Και πως κάποια μέρα ελπίζω να καταφέρω να εμπνεύσω τους νέους στο αντικείμενο αυτό.

Εκείνος ξαναρώτησε σχεδόν αμέσως: «Εξόρυξη; Το κάνουν ακόμα; Δεν απαγορεύεται;»

Εύλογη απορία ή μήπως όχι; Ενώ κανείς στη σύγχρονη κοινωνία δεν θα μπορούσε να ζήσει μια μέρα χωρίς εξόρυξη, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι εξακολουθεί να υπάρχει…

Και εκείνοι που το ξέρουν κρατάνε καλά το ..μυστικό…τι σχέση έχει αλήθεια το ρυπογόνο μεταλλείο με το κινητό μου, το φορητό μου υπολογιστή και την «πράσινη» ζωή μου;

Και ποιος φταίει για αυτό; 100% εμείς οι ίδιοι που ασχολούμαστε με τον τομέα…Τον εξορυκτικό τομέα που δεν στέλνει το σωστό μήνυμα στους σωστούς αποδέκτες, που δεν φροντίζει πάντα να αποκαθιστά το περιβάλλον, που κρύβει αντί να αξιοποιεί τα απόβλητά του.. Που -μολαταύτα- μας παρέχει τις τόσο χρήσιμες και ζωτικές πρώτες ύλες, the stuff the dreams are made of…

Ήρθε η ώρα να αφήσουμε στην άκρη τους εσωτερικούς μονόλογους σε κλειστές ημερίδες, τις φανταχτερές εταιρικές εκστρατείες marketing και τις εσωστρεφείς πολιτικές “No photo”… Την κρυψίνοια και την ορυκτοφοβία…

Και να δείξουμε στην κοινωνία ποιος είναι υπεύθυνος να διατηρεί τα φώτα τους αναμμένα, τα αυτοκίνητα να κινούνται και το νερό να ρέει…

Και από που προέρχονται όλα τα καλούδια που κάνουν λειτουργικό το κινητό τους, ηλεκτροκίνητο το ΙΧ τους, τις ανεμογεννήτριες να παράγουν ρεύμα (όχι δεν είναι μόνο ο άνεμος…) …

Ας δείξουμε στους νέους που ακριβώς κρύβεται η ελπίδα να πετύχουμε την κλιματική και ψηφιακή μετάβαση.

Ανάπτυξη δίχως κόστος δεν υπάρχει. Το αειφόρο τίποτε δεν είναι βιώσιμο ούτε κληροδοτείται στις επόμενες γενιές.

Αν επιδιώκουμε την παγκόσμια γεωπολιτική ισορροπία, η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει από τις πρώτες ύλες και την εξόρυξη.

Και ας δείξουμε επιτέλους και τους κακούς της εξόρυξης, αυτούς που στην ουσία καταδυναστεύουν όλους τους υπόλοιπους…

Όλοι στη βιομηχανία εξόρυξης και, το πιο σημαντικό, η ίδια η κοινωνία κινδυνεύει αν δεν το κάνουμε.

Ποιος νοιάζεται αλλά και ποιος μπορεί;

Ο Δρ. Π. Τζεφέρης, Γεν. Διευθυντής Ορυκτών Πρώτων Υλών, Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας