Ακατάλληλη στιγμή I

Κάποιος τον έχει «ματιάσει» τον πρόεδρο Κυριάκο, δεν εξηγείται αλλιώς. Την ώρα που πάει να το ισορροπήσει το πράγμα, κάτι συμβαίνει και πάει στράφι όλη η προσπάθεια. Σαν κάποιος να μη θέλει να πετύχει το αποτέλεσμα που επιδιώκει. Τρομερό πράγμα. Αλλά δεν είναι μόνο θέμα του Κυριάκου, είναι και των συμβούλων του. Διαθέτει υπουργούς και μια στρατιά από συμβούλους επικοινωνίας. Υποτίθεται expert σε αυτό που κάνουν – στο να καταστρώσουν μια επικοινωνιακή στρατηγική και να την παραδώσουν να υλοποιηθεί. Και, πριν το κάνουν αυτό, στο να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά, να ενημερώνονται, να διαβάζουν, να ακούνε, να βλέπουν.

Υποτίθεται! Γιατί στην πραγματικότητα, αν καταλαβαίνω σωστά και αν αποκωδικοποιώ επίσης σωστά αυτά που συμβαίνουν, οι άνθρωποι εκεί μέσα είναι πιο πιθανό να παίζουν την τυφλόμυγα και το «γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης», παρά να κάνουν τη δουλειά τους, αυτό για το οποίο έχουν προσληφθεί και πληρώνονται κανονικά.

Προσέξτε παράδειγμα, τελευταίο, φρέσκο φρέσκο: συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη, με τον σοβαρό τραυματισμό του νεαρού Ρομά, τα ξημερώματα της Κυριακής προς Δευτέρα. Ξημερώνει ο Θεός τη μέρα, τα νέα κυκλοφορούν, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που πληροφορείται τα γεγονότα, προφανώς ενημερώνει εκείνους που πρέπει να ενημερώσει (δεν μπορώ να φανταστώ κάτι διαφορετικό), αλλά λίγες ώρες μετά, το μεσημέρι, έχουμε το αναπάντεχο: ο Πρωθυπουργός ανακοινώνει την καταβολή επιδόματος έκτακτου χαρακτήρα 600 ευρώ για αστυνομικούς και λιμενικούς. Εις αναγνώρισιν των προσπαθειών τους, λέει.

Ωραία ανακοίνωση. Μέχρι το βράδυ, όλη η Ελλάδα συζητά την επιβράβευση σε συνδυασμό με το θλιβερό συμβάν της Θεσσαλονίκης. «Θα το πάρει το επίδομα κι εκείνος που πυροβόλησε το μικρό;», διερωτώνται, αλλά απάντηση προφανώς δεν υπάρχει.

Ακατάλληλη στιγμή II

Συνέχεια εκ του προηγουμένου: συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη, αλλά πότε; Δευτέρα που ο μήνας έχει 5 Δεκεμβρίου, και το Εξάρχειο συν το Αριστοτέλειο και συν η Πάτρα με το Ηράκλειο ετοιμάζονται πυρετωδώς γι’ αυτή τη «νύχτα που είναι του Αλέξη». Μιλάμε δηλαδή, τέτοια συγκυρία, ούτε να το επεδίωκε κάποιος. Γι’ αυτό λέω ότι ο Κυριάκος είναι «ματιασμένος» – άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.

Και πάμε και παρακάτω. Πότε γίνεται η εξαγγελία για τα 600 ευρώ, τα υπέρ αναγνώρισης του κόπου και του μόχθου των αστυνομικών; Την παραμονή της 14ης «επετείου» ενός εγκλήματος το οποίο έχει ταυτιστεί με την αστυνομική βία, την αυθαιρεσία και την επιβολή, και έχει πάρει και όνομα – του Κορκονέα, του ανθρώπου που εκτέλεσε τον πιτσιρίκο Γρηγορόπουλο. Ενας δεν σκέφτηκε ότι, παιδιά, όταν οι άλλοι ετοιμάζονται να το «γιορτάσουν», διαλύοντας το κέντρο της Αθήνας και των υπόλοιπων πόλεων, δεν κάνεις εξαγγελίες αυτού του τύπου, που θα στείλουν κι άλλο κόσμο στις πορείες; Προφανώς δεν το σκέφτηκε κανείς. Διαφορετικά, δεν θα εισηγούνταν στον Κυριάκο να την κάνει…

Πρωταθλητής στην υποκρισία

Την ίδια ώρα που στο Μέγαρο Μαξίμου οι περί τον Κυριάκο παίζουν «ξυλίκι», «μήλα» και «κρυφτό», ο άλλος, ο «Λεγάμενος», κάνει πάρτι με τα γεγονότα. Και μετρ όπως είναι στη δημοκοπία και στον λαϊκισμό, το έχει ρίξει κανονικά στο «τσάμικο», μήπως και το γυρίσει το ματσάκι που, όπως δείχνουν τώρα τα πράγματα, το έχει χαμένο από τα αποδυτήρια. Διαβάστε δήλωση που έκανε χθες το μεσημέρι στην Καστοριά, όπου περιόδευε, δείτε τους όρους που χρησιμοποιεί και βγάλτε συμπέρασμα:

«Εάν κλέβεις τα σπίτια των ανθρώπων, μέσω των τραπεζών και των funds, μπορεί να γίνεις και βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Εάν όμως κλέψεις 20 ευρώ βενζίνη, μπορεί να βρεθείς με μία σφαίρα στο κεφάλι. Αυτή είναι η Ελλάδα της αδικίας, της κοινωνικής αναλγησίας και των ανισοτήτων».

Ψήφισε μεν τον νόμο για τους πλειστηριασμούς, αλλά μιλάει για κλοπές… σπιτιών. Οι δικοί του υπόσχονταν… αφοπλισμό της Αστυνομίας και τον έκαναν γαργάρα, ο ίδιος όμως ευσπλαγχνίζεται και συμπονάει τον μικρό Ρομά. Ψήφισε τον νόμο Κατρούγκαλου που πετσόκοψε τις συντάξεις εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά την κοινωνική αναλγησία και τις ανισότητες τις καταγγέλλει. Και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει ο τύπος…

Η ομιλία του προέδρου Αντώνη

Δεν ξέρω τι έχει το δικό σας πρόγραμμα γι’ απόψε, αλλά για το πέραν του Κέντρου πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει event στο κλασικό Παλλάς της οδού Βουκουρεστίου. Δεν πρόκειται περί συναυλίας ούτε περί κάποιας πρεμιέρας (αν και, υπό κάποια γωνία, πρεμιέρα είναι και αυτό). Απλώς είναι όλοι τους, δεξιοί, κεντροδεξιοί και πέριξ, καλεσμένοι του προέδρου Αντώνη (Σαμαρά), ο οποίος θα ανακοινώσει ότι ιδρύει – και αυτός – ίδρυμα, όπως άλλωστε είθισται να κάνουν οι πρωθυπουργοί και οι πρόεδροι της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το ίδρυμα, που δεν έχω ενημέρωση επί του παρόντος πού θα στεγαστεί, προφανώς δημιουργείται για να δώσει την ευκαιρία σε μελετητές του έργου του προέδρου Αντώνη να εγκύψουν σε αυτό. Και βεβαίως και στον ιστορικό του μέλλοντος, ο οποίος θα απασχοληθεί με την προσωπικότητά του.

Οι σύγχρονοί του, εμείς δηλαδή, αναμένουμε την ομιλία, επί τη ευκαιρία των εγκαινίων, που θα εκφωνήσει και η oποία, αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη που θα πραγματοποιήσει στα τριάμισι χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

Αν θα πει ενδιαφέροντα πράγματα; Μα φυσικά. Πάντα λέει ενδιαφέροντα πράγματα ο πρόεδρος Αντώνης – εξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπει κανείς. Αλλά δεν παίρνω όρκο ότι θα αναφερθεί σε θέματα επικαιρότητας, τύπου υποκλοπές – παρακολουθήσεις, ή λίγο παλαιότερης επικαιρότητας, λ.χ. το φιάσκο με τη Novartis και την απαλλαγή των κατηγορουμένων που έστησαν τη σκευωρία και εις βάρος του. Για το πρώτο ειδικά, δεν θα στοιχημάτιζα κιόλας, από τον φόβο μην πάω κουβά…

Αλλο ένα πικραμένο «γιατί»

Ενα από τα πράγματα που με συγκίνησαν αυτές τις ημέρες είναι και η επιστολή που έστειλαν στον Πρωθυπουργό, και τη δημοσιοποίησαν κιόλας, οι γονείς του άτυχου κοριτσιού που σκοτώθηκε προ ημερών σε τροχαίο στη Θεσσαλονίκη (αυτή η πόλη – όλα εκεί συμβαίνουν πια;), με δράστη έναν 26χρονο αλβανό κακοποιό. Οι άνθρωποι στον πόνο τους θέτουν βασανιστικά ερωτηματικά, ορισμένα από τα οποία κατά καιρούς έχω θέσει και εγώ σε αυτήν εδώ τη στήλη. Οπως, για παράδειγμα, το πώς γίνεται να κυκλοφορούν ελεύθεροι, καταδικασμένοι σε βαριές ποινές κακοποιοί και κυρίως μέσα από ποιον μηχανισμό επιτυγχάνεται η μείωση των ποινών τους, ώστε να μπορούν σύντομα να επαναλαμβάνουν τη δράση τους. Αντιγράφω ένα απόσπασμα από την επιστολή των τραγικών γονιών της μικρής Εμμας:

«Γιατί αυτός ενώ ήταν σεσημασμένος αλλοδαπός χωρίς άδεια παραμονής κυκλοφορούσε σε αυτή τη χώρα ελεύθερος; Γιατί ενώ είχε συλληφθεί είχε αφεθεί να συνεχίζει τη δράση του και δεν είχε απελαθεί; Γιατί ενώ το μάξιμουμ της ποινής που προβλέπει ο νόμος είναι περί τα 15 χρόνια θα εκτίσει μόνο το ⅓;».

Δεν έχω να προσθέσω τίποτε σε αυτό το πικραμένο «γιατί». Απλώς να ευχηθώ η πολιτεία να ακούσει τον πόνο αυτών των ανθρώπων που έχασαν το παιδί τους χωρίς αιτία.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ