Αγγλία – Γαλλία: Αζενκούρ, Βατερλώ και Κατάρ – Οι παλιοί εχθροί ετοιμάζονται για την ποδοσφαιρική μάχη

Τι θα γινόταν αν ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ είχε εισιτήριο, προκειμένου να παρακολουθήσει τον αγώνα μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας στο Κατάρ; Με βάση αυτό το ερώτημα, ο Βρετανός συντάκης του Politico John Lichfield, ο οποίος έχει διατελέσει ανταποκριτής στο Παρίσι για 20 χρόνια, έχει ήδη διαλέξει στρατόπεδο.

«Αν ζούσε ο Σαίξπηρ θα μπορούσε να απαγγείλει μερικούς από τους στίχους του, ο οποίοι έχουν θέσει τις βάσεις για νίκη της Αγγλίας εναντίον της Γαλλίας. Απλά θυμίζω: Αζενκούρ 1415, Βατερλώ 1815, Γουέμπλεϊ 1966, Στάδιο San Mames 1982», ανέφερε ο αρθρογράφος, με τα δύο πρώτα περιστατικά, βέβαια, να αποτελούν στρατιωτικές νίκες των Αγγλων έναντι των Γάλλων.

«Ως Άγγλος που ζω στη Γαλλία, θυμάμαι μόνο τις νίκες μας. Δεν μπορώ να θυμηθώ τις μάχες στον Εκατονταετή Πόλεμο, ούτε τις πρόσφατες νίκες της Γαλλίας σε ποδοσφαιρικούς αγώνες εναντίον του παλιού εχθρού. Περιέργως, λίγοι Γάλλοι μπορούν να ονομάσουν τις μάχες ή τους αγώνες. Η Γαλλία εκτιμά τις ήττες της. Η Αγγλία τους θριάμβους της», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Η κοινή ιστορία

Όπως επισημαίνεται, τα δύο έθνη έχουν μια κοινή αλλά επιλεκτικά «ξεχασμένη» ιστορία 1.000 ετών. Σαν δύο αδέλφια που ζουν το ένα δίπλα στο άλλο, μαλώνουν συνεχώς και «χτυπούν» τα επιτεύγματα ή τις αποτυχίες τους εκατέρωθεν.

Η Γαλλία και η Αγγλία μοιράζονται ακόμη και την πατρότητα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το ποδόσφαιρο φέρεται να επινοήθηκε στην Αγγλία τον 19ο αιώνα, ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο δημιουργήθηκε από έναν Γάλλο, τον Ζυλ Ριμέ, το 1930.

Η συνυφασμένη ιστορία των δύο εθνών συμβολίζεται επίσης από τα τρία λιοντάρια στην αγγλική φανέλα. Τα λιοντάρια ήταν αρχικά Γάλλοι, ή τουλάχιστον Νορμανδοί. Δύο από αυτούς μετανάστευσαν στην Αγγλία με τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή το 1066. Εξακολουθούν να κοσμούν τη νορμανδική περιφερειακή σημαία. Το τρίτο λιοντάρι προστέθηκε στο αγγλικό βασιλικό έμβλημα από τον Richard Coeur de Lion – έναν βασιλιά που μιλούσε μόνο γαλλικά – το 1189.

Στην 92χρονη ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τα αδέρφια-γείτονες έχουν αναμετρηθεί μόνο δύο φορές στο παρελθόν. Το 1966 η Αγγλία κέρδισε τη Γαλλία με 2-0 στο Γουέμπλεϊ τη φάση των ομίλων προτού κατακτήσει το κύπελλο για μοναδική φορά και το 1982, πάλι η Αγγλία κέρδισε τη Γαλλία με 3-1 στο Μπιλμπάο.

Έκτοτε, η Γαλλία – προς μεγάλη απογοήτευση της Αγγλίας – κέρδισε το τρόπαιο δύο φορές, το 1998 και το 2018.

Όπως στο Αζενκούρ το 1415, οι Άγγλοι στέκονται στον δρόμο των Γάλλων εξακολουθώντας να θεωρούν τους Γάλλους ως «γεμάτους υπερβολικά με αυτοπεποίθηση». Στην πραγματικότητα, αυτά τα παλιά κλισέ δεν ισχύουν πλέον ούτε για τα ποδοσφαιρικά στυλ, ούτε για τις ίδιες τις δύο χώρες. Η Αγγλία, μετά από τρεις πρωθυπουργούς σε ένα χρόνο, μετά βίας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι σταθερή και αξιόπιστη.

Ποιος θα νικησει;

Όσον αφορά τα στυλ ποδοσφαίρου, τόσο η Αγγλία όσο και η Γαλλία έχουν αλλάξει χαρακτήρα από τότε που παίκτες και προπονητές άρχισαν να μεταναστεύουν συχνότερα πέρα από τα εθνικά σύνορα τη δεκαετία του 1990. Μερικοί από τους μεγαλύτερους Γάλλους παίκτες – όπως ο Ερίκ Καντονά και ο Τιερί Ανρί – πέρασαν τα καλύτερα ποδοσφαιρικά τους χρόνια με αγγλικούς συλλόγους.

Οι βρετανοί και οι γάλλοι σχολιαστές εμμένουν στην άποψη ότι η Γαλλία έχει το περισσότερο ταλέντο, ενώ η Αγγλία λειτουργεί καλύτερα ως ομάδα. Ίσως…αλλά αυτό δεν λέει όλη η ιστορία.

Ποιος θα νικησει; Όπως είπε ο δούκας του Ουέλινγκτον μετά τη μάχη του Βατερλώ, θα είναι «η πιο αμφίρροπη στην εξέλιξή της σύρραξη που έχει γίνει ποτέ».

Η εμπειρία υποδηλώνει ότι η Γαλλία πρέπει να κερδίσει, αλλά αυτό κυριαρχούσε πριν από τις μάχες του 1415 και του 1815. «Έχω μια κρυφή υποψία ότι αυτή μπορεί να είναι η χρονιά της Αγγλίας», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Lichfield.