
Ο Δεκέμβρης είναι άσχημος μήνας για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Πολλά γεγονότα έχουν ξετυλιχθεί τον μήνα αυτό σημαδεύοντας τις εξελίξεις και αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στην πολιτική και κοινωνική πορεία της χώρας. Πιο σημαντικός βέβαια ήταν ο Δεκέμβρης του 1944. Που βρήκε μια Ελλάδα η οποία έβγαινε από τη δοκιμασία της γερμανικής κατοχής με τεράστια κοινωνικά προβλήματα κι έντονα διχασμένη σχετικά με τη μετέπειτα πολιτική της πορεία.
Με έλεγχο ουσιαστικά του εσωτερικού μετώπου μέσω του ΕΛΑΣ και της πολιτικής δύναμης του ΕΑΜ, το ΚΚΕ έκανε μια σειρά από ασυγχώρητα λάθη, που αντί να οδηγήσουν σε ένα ειρηνικό μετακατοχικό τοπίο όξυναν την κατάσταση υποχρεώνοντας τον μετριοπαθή πρωθυπουργό τότε Γ. Παπανδρέου στην αντιπαράθεση της 4ης Δεκεμβρίου, που δυστυχώς, με άγνωστους υποκινητές, κατέληξε σε ανθρώπινα θύματα.
Η συνέχεια δεν υπήρξε καλύτερη. Ενώ προφανώς το ΚΚΕ δεν είχε αποφασίσει να ενταχθεί στο σύστημα, υπέγραψε στη Βάρκιζα τον αφοπλισμό των ένοπλων μελών του, όπως και τις διώξεις που ουσιαστικά θα ακολουθούσαν, αλλά παράλληλα δεν δίστασε να σηκώσει τα όπλα κατά του νόμιμου πια καθεστώτος.
Η κληρονομιά αυτού του Δεκεμβρίου βαραίνει ακόμη πάνω από την ομαλή εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, έχοντας στο διάβα της τις ανωμαλίες των μετεμφυλιακών πολιτικών διώξεων, τη σχεδόν μόνιμη και αδικαιολόγητη αγιοποίηση της Αριστεράς αλλά και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Πάλι Δεκέμβριο σημειώθηκε ένα ακόμη σημαδιακό, και θλιβερό παράλληλα, περιστατικό της πιο πρόσφατης πολιτικής μας ζωής.
Η δολοφονική εκτέλεση ενός νέου ανθρώπου, του Γρηγορόπουλου, από αστυνομικό σε περιπολία οδήγησε στο κάψιμο σχεδόν της Αθήνας και στην πλήρη αδράνεια τότε των Αρχών. Το γεγονός καθιέρωσε μια νοοτροπία ατιμωρησίας σε λογής περιθωριακές ομάδες αλλά και σε δράσεις χάους και ανoμίας. Διέβρωσε την έννοια του όρου «αγωνίζομαι», καθιερώνοντας μια κουλτούρα θυματοποίησης για όποιον αμφισβητεί το οτιδήποτε και αντιστρατεύεται το status quo. Η έννοια των λεγόμενων «κοινωνικών αγώνων» έχασε έκτοτε τη μαχητική της διάσταση. Και παρέμεινε απλά ρηχό πολιτικό σλόγκαν.
Ενα καινούργιο χτύπημα στο πολιτικό οπλοστάσιο του τόπου και της Αριστεράς επεφύλασσε ο φετινός Δεκέμβριος. Με την έκρηξη του λεγόμενου Qatargate ήρθε άξαφνα στο ευρωπαϊκό τουλάχιστον προσκήνιο ένα ζήτημα σοβαρότατης διαφθοράς, με αφετηρία τους Δημοκράτες και Σοσιαλιστές του Ευρωκοινοβουλίου.
Επιπρόσθετα, γνωστές ευρωπαϊκές μη κυβερνητικές οργανώσεις, με αριστερόστροφους στόχους και «προοδευτικό» πρόσημο, καθώς και σημαντικές προσωπικότητες του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου φέρονται σχεδόν ποινικά αναμεμειγμένες σε κινήσεις δωροληψίας και διαφθοράς. Περιέργως στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, δεν προβλήθηκε πολύ η σύλληψη του επικεφαλής της Ενωσης Συνδικάτων για ανάμειξη στα ζητήματα διαφθοράς και δωροληψίας.
Οπως και η σοσιαλδημοκρατική σχέση όλων των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο του Κατάρ. Το χτύπημα στην καρδιά των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων που κατάφερε αυτός ο Δεκέμβριος μπορεί να αποβεί μοιραίο για τις άμεσες πολιτικές τους προοπτικές.


Latest News

Οταν διώχνεις έναν κεντρικό τραπεζίτη
Ο Τραμπ βλέπει τον εκπρόσωπο ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως είναι η κεντρική του τράπεζα, είτε ως κομματικό αντίπαλο είτε ως ένα απλό στέλεχος της διοίκησης

Η τεχνολογία και τα νέα σύνορα των επιχειρήσεων
Η ψηφιοποίηση δεν αλλάζει μόνον τον τρόπο που οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αλλά υπαγορεύουν και πώς ή πού θα έπρεπε να λειτουργήσουν….

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα

Ανάσταση! Δηλαδή, ζωή, ανάσα και ελπίδα
Ανάσταση σημαίνει τερματισμός κάθε λογής θανάτου, νίκη απέναντι σε ό,τι σκοτώνει τη ζωή. Να ξαναβρούμε τον τρόπο να ζούμε, να ανασαίνουμε και να ελπίζουμε

Ο μεγάλος αστερίσκος
Το θέμα του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων, η κυβέρνηση το άφησε στα χέρια των επιχειρήσεων

Όταν η Blue Skies αποδεικνύεται ότι ήταν ένα κομματικό «μαύρο ταμείο» της Νέας Δημοκρατίας
Το γεγονός ότι τόσα στελέχη της ΝΔ μισθοδοτούνταν από την Blue Skies των Θωμά Βαρβιτσιώτη και Γιάννη Ολύμπιου, χωρίς να το λένε δημοσίως, εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα ηθικής τάξης, ανεξαρτήτως τυπικής νομιμότητας

Το μίσος για τα Πανεπιστήμια
Γιατί η ακροδεξιά – σε όλες τις παραλλαγές της… – μισεί τα πανεπιστήμια όταν κάνουν τη δουλειά τους