Ρωσία: Το Σύνδρομο του Αιφνίδιου Ρωσικού Θανάτου

Το τελευταίο διάστημα στη Ρωσία αυξάνονται διαρκώς οι θάνατοι. Κάποιοι το λένε το Σύνδρομο του Αιφνίδιου Ρωσικού Θανάτου. Βέβαια, το σύνδρομο αυτό φαίνεται μέχρι στιγμής να επηρεάζει μόνο τους επιφανείς Ρώσους. Μέσα στη λίστα των Ρώσων ολιγαρχών που έχουν πεθάνει είναι ένας Ρώσος μεγιστάνας αλλαντικών, ένα στέλεχος ρωσικής βιομηχανίας φυσικού αερίου, ο αρχισυντάκτης ρωσικού ταμπλόιντ, ο διευθυντής ρωσικού ναυπηγείου, ο επικεφαλής ρωσικού χιονοδρομικού κέντρου, ένας Ρώσος αξιωματούχος της αεροπορίας και ένας Ρώσος μεγιστάνας των σιδηροδρόμων.

Tο Σαββατοκύριακο, ο Pavel Antov, ο Ρώσος μεγιστάνας αλλαντικών, που είχε εκφράσει μια επικίνδυνη έλλειψη ενθουσιασμού για τον πόλεμο του Βλαντίμιρ Πούτιν κατά της Ουκρανίας, βρέθηκε νεκρός σε ένα ξενοδοχείο στην Ινδία, μόλις δύο ημέρες μετά τον θάνατο ενός από τους Ρώσους συντρόφους του στο ίδιο ξενοδοχείο. Ο Antov αναφέρθηκε ότι έπεσε νεκρός από παράθυρο ξενοδοχείου.

Το Σύνδρομο του Αιφνίδιου Ρωσικού Θανάτου

Ο Antov δεν ήταν παρά η τελευταία προσθήκη σε μία μακάβρια λίστα ανθρώπων. Όπως αναφέρει το Atlantic, το Σύνδρομο είναι ένα φαινόμενο που έχει στοιχίσει τη ζωή σε έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό επιχειρηματιών, γραφειοκρατών, ολιγαρχών και δημοσιογράφων.

Ο κατάλογος των Ρώσων ολιγαρχών μεγαλώνει, όπως αυξάνονται και οι μέθοδοι που πεθαίνουν – ύποπτες δηλητηριάσεις, ύποπτες καρδιακές προσβολές και υποτιθέμενες αυτοκτονίες – είναι αξιοσημείωτος για την ποικιλία των αφύσικων θανάτων.

Το μεγάλο ερώτημα της Ευρώπης για το 2023: Πρέπει να φοβάται μια αδύναμη Ρωσία;

Στα πτώματα των ηγετών της βιομηχανίας φυσικού αερίου Λεονίντ Σούλμαν και Αλεξάντερ Τουλάκοφ βρέθηκαν με σημειώματα αυτοκτονίας στις αρχές του έτους. Στη συνέχεια, σε διάστημα ενός μήνα, τρεις ακόμη Ρώσοι επιχειρηματίες — ο Βασίλι Μέλνικοφ, ο Βλάντισλαβ Αβάγιεφ και ο Σεργκέι Προτοσένια — βρέθηκαν νεκροί, με τις αρχές να υποστηρίζουν ότι αυτοκτόνησαν αφού πρώτα σκότωσαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους.

Και η λίστα συνεχίζεται…

Τον Ιούλιο, ο Γιούρι Βορόνοφ, στέλεχος της ενεργειακής βιομηχανίας, βρέθηκε να επιπλέει στην πισίνα του στα προάστια της Αγίας Πετρούπολης με τραύμα από σφαίρα στο κεφάλι του. Τον Αύγουστο, ο γεννημένος στη Λετονία επικριτής του Πούτιν Νταν Ράποπορτ έπεσε από το παράθυρο του διαμερίσματός του στην Ουάσινγκτον, ένα μίλι από τον Λευκό Οίκο – ακριβώς πριν ο Ραβίλ Μαγκάνοφ, ο πρόεδρος μιας ρωσικής εταιρείας πετρελαίου, πέσει έξι ορόφους από ένα παράθυρο στη Μόσχα.

Νωρίτερα αυτόν το μήνα, ο διευθυντής της εταιρείας πληροφορικής Γκριγκόρι Κοτσένοφ έπεσε από ένα μπαλκόνι. Πριν από δέκα ημέρες, στη Γαλλική Ριβιέρα, ένας Ρώσος μεγιστάνας των ακινήτων έπεσε μοιραία κάτω από μια σκάλα.

Όλοι αυτοί οι θάνατοι σημειώθηκαν φέτος. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι, δεδομένου του εξαιρετικά χαμηλού προσδόκιμου ζωής στη Ρωσία και του ανεξέλεγκτου ποσοστού αλκοολισμού, τουλάχιστον μερικοί από αυτούς τους θανάτους ήταν φυσικοί ή τυχαίοι.

Το φαινόμενο… θυμίζει κάτι από το παρελθόν

Το 2020, Ρώσοι πράκτορες δηλητηρίασαν —αλλά δεν κατάφεραν να σκοτώσουν— τον βασικό αντίπαλο του Πούτιν, Αλεξέι Ναβάλνι, με νευρικό παράγοντα. Μια δεκαετία νωρίτερα, πέτυχαν μια παρόμοια απόπειρα εναντίον του αποστάτη των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας Alexander Litvinenko.

Το 2004, όταν ο Βίκτορ Γιούσενκο έθεσε υποψηφιότητα εναντίον ενός αντιπάλου που υποστηριζόταν από το Κρεμλίνο για την προεδρία της Ουκρανίας, δηλητηριάστηκε με διοξίνη και έμεινε παραμορφωμένος.

Μήπως πρόκειται για προειδοποίηση;

Ως γνωστόν ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι αρκετά δημοφιλής στους κύκλους της άρχουσας τάξης της Ρωσίας. Ο λόγος είναι ότι από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση, οι κυρώσεις σε ολιγάρχες και επιχειρηματίες έχουν περιορίσει τον τρόπο ζωής τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι να είναι δυσαρεστημένοι με αυτό.

Το φετινό κύμα θανάτων – είναι τόσο ανοιχτό από πλευράς αριθμού και μεθόδων που δείχνει έλλειψη ανησυχίας για την αληθοφανή άρνηση – είναι πιθανότατα η μέθοδος που επιλέγει ο Πούτιν για να προειδοποιήσει τις ελίτ για τις πράξεις τους. Άλλωστε το νόημα της εξάλειψης όσων ασκούν κριτική, δεν είναι η εξάλειψη της κριτικής, αλλά η υπενθύμιση στους κριτικούς για το τίμημα της έκφρασης της κριτικής τους.

Πηγή: in.gr