Λονδίνο: Αγόρασε σπάνιο πολυέλαιο και τον πουλάει… 28 χιλιάδες φορές ακριβότερα

Όταν ο Άγγλος ζωγράφος Τζον Κράξτον αγόρασε από ένα κατάστημα με αντίκες στο Λονδίνο, έναν πολυέλαιο φαίνεται πώς έκανε πολύ σωστή επιλογή.

Ο ζωγράφος αγόρασε τον ασυνήθιστο πολυέλαιο που υποψιαζόταν ότι ήταν έργο του σπουδαίου γλύπτη Αλμπέρτο Τζακομέτι (Alberto Giacometti) στην τιμή των 250 αγγλικών λιρών. Τώρα ο πολυέλαιος, που κατασκευάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, μπορεί να πωληθεί σε δημοπρασία του οίκου Christie’s σε λίγες εβδομάδες έως και 7 εκατομμύρια λίρες, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας The Guardian.

Masterworks: Το νέο χρηματιστήριο έργων τέχνης

Τα πιο ακριβά έργα γλυπτικής

Δημιουργίες του Ελβετού καλλιτέχνη είναι τα πιο ακριβά έργα γλυπτικής που μπορεί κανείς να αγοράσει σε δημοπρασία.

Η εκτιμώμενη τιμή πώλησης του πολυελαίου είναι 1,5 – 2,5 εκατομμύρια αγγλικές λίρες, αλλά η Μισέλ ΜακΜάλαν από τον οίκο Christie’s αναγνωρίζει ότι αυτή είναι μια συντηρητική τιμή εκκίνησης για έναν πολυέλαιο που είναι «εξαιρετικά σπάνιος».

«Η αγορά για τα έργα ντιζάιν του Αλμπέρτο και του αδερφού του Ντιέγκο Τζακομέτι δεν ήταν ποτέ πιο δυνατή, με την κορυφαία τιμή για έναν πολυέλαιο Giacometti σε δημοπρασία να είναι 7.602.400 αγγλικές λίρες το 2018 για έναν μπρούτζινο από το 1949» είπε.

Όταν ο ζωγράφος εντόπισε για πρώτη φορά το μοναδικό φωτιστικό σε ένα κατάστημα του Λονδίνου τη δεκαετία του 1960, πίστεψε ότι είχε παραγγελθεί από τον αείμνηστο φίλο του, συλλέκτη έργων τέχνης Πίτερ Γουότσον.

Ο Τζον Κράξτον, που πέθανε το 2009, κρέμασε τον πολυέλαιο στο σπίτι του στο βόρειο Λονδίνο. Το έργο παρέμεινε εκεί για 50 χρόνια.

Αισθητική και ιστορική αξία

Πέρα από την αισθητική του αξία, έχει και ιστορική, καθώς ο πολυέλαιος κάποτε κοσμούσε το λόμπι των γραφείων του εκδοτικού οίκου Bloomsbury του πολιτιστικού περιοδικού Horizon, που σήμερα δεν κυκλοφορεί.

Ο βιογράφος του Τζον Κράξτον και διαχειριστής του κληροδοτήματός του, Ίαν Κόλινς δήλωσε ότι στον «Πολυέλαιο για τον Πίτερ Γουάτσον» διακρίνονται τα διαφορετικά ρεύματα δημιουργικής σκέψης που απασχόλησαν τον Τζακομέτι κατά τη διάρκεια παραγωγικής περιόδου, της δεκαετίας του 1940.