Σούπα αντί σαμπάνιας- Μια γκαλερί για συσσίτια

Ένας άνδρας με γένια, κρατώντας μια κούπα με σούπα κι ένα μήλο, κατευθύνεται προς την έξοδο αλλά γυρίζει τελικά πίσω. «Θα έπρεπε να μείνεις εδώ για πάντα» λέει ήρεμα στον Ντένις Μέσεγκ, ο οποίος στέκεται πίσω από μία μεγάλη κατσαρόλα με ζεστή σούπα. Ο Ντένις Μέσεγκ χαμογελάει. «Δυστυχώς μάλλον δεν είναι εφικτό» απαντά. Η ιδιοκτήτρια της γκαλερί, στους χώρους της οποίας ο Μέσεγκ φιλοξενείται προς το παρόν, θέλει κάποια στιγμή να ξαναβγάλει κέρδος.

«Η γκαλερί γίνεται συσσίτιο- Σούπα αντί σαμπάνιας». Αυτός είναι ο τίτλος του καλλιτεχνικού πρόζεκτ του 43χρονου εικαστικού, διοργανωτή δράσεων και γλύπτη Ντένις Μέσεγκ. Κάθε βράδυ, από τις πέντε ως τις οχτώ, μοιράζει βιολογική σούπα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη στην Update Gallery στην Παλιά Πόλη της Βόννης. Η εποχή είναι ιδανική γι’ αυτό. Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος έχουν μέρες σύντομες και νύχτες με τσουχτερό κρύο.

Η ιδιοκτήτρια της γκαλερί αντέδρασε αρχικά έκπληκτη, όταν ο Μέσεγκ της είπε ότι δεν ήθελε να τοποθετήσει πίνακες ή γλυπτά στους χώρους της. Όμως και σε εκείνη άρεσε η ιδέα. Από την άλλη πλευρά, ένας κάτοικος της περιοχής έφτασε μέχρι την επιθεώρηση εργασίας και το γραφείο δημόσιας τάξης. Άλλοι πάλι συνεισέφεραν με ενθουσιασμό φρούτα ή χρηματικές δωρεές. Συνολικά, η υποδοχή ήταν πολύ θετική, αναφέρει ο Μέσεγκ.

«Οι πλούσιοι έξω, οι φτωχοί μέσα»

Οι επισκέπτες της γκαλερί είναι συνήθως υψηλόμισθοι που επενδύουν στην τέχνη και συχνά προσκαλούνται σε αριστοκρατικά εγκαίνια. «Αυτό ήθελα να αλλάξω» λέει ο Μέσεγκ. «Οι πλούσιοι και η σαμπάνια έξω, οι φτωχοί και η σούπα μέσα». Ο ίδιος νοικιάζει την γκαλερί σε τιμή κόστους. «Είναι εντελώς αυτοχρηματοδοτούμενο το πρότζεκτ» λέει. «Το βλέπω ως επένδυση στην καλλιτεχνική μου εκπαίδευση. Και θέλω να δώσω κάτι στο σύμπαν». Ο Μέσεγκ έφυγε νωρίς από το σπίτι του όταν ήταν νέος και στη συνέχεια έζησε και ο ίδιος στους δρόμους για ένα διάστημα. Γι’ αυτό και η δράση αυτή να κάνει και με τη δική του βιογραφία.

Έξω πέφτει χιονόνερο. «Το διαδίδω όσο μπορώ περισσότερο, όλοι βρίσκουν συναρπαστική την ιδέα» αναφέρει μια γυναίκα ενώ τρώει σούπα. Στην αρχή, μόνο λίγοι βρήκαν τον δρόμο προς τη μικρή γκαλερί, αλλά την πέμπτη ημέρα η κίνηση ξαφνικά αυξήθηκε. «Δώσαμε 20 λίτρα σούπας μέχρι το βράδυ», λέει ο Μέσεγκ. Ορισμένοι από τους επισκέπτες έχουν προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Ανάμεσά τους υπάρχουν πρόσφυγες που μιλούν ελάχιστα ή καθόλου γερμανικά, άστεγοι, αλλά και «κανονικοί» εργαζόμενοι που ζουν κοντά.

Τέχνη και κοινωνική προσφορά

Μια μεσήλικη γυναίκα μας είπε ότι η ίδια και ο σύντροφός της δεν μπορούσαν πλέον να αντιμετωπίσουν το αυξημένο κόστος των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας: «Ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, νερό, φαγητό – όλα έχουν γίνει τόσο ακριβά που μας κάνουν να καταφεύγουμε σε προσφορές όπως αυτή». Κάποιοι λένε στην αρχή ότι ήρθαν μόνο από περιέργεια – αλλά στη συνέχεια με ευγνωμοσύνη τρώνε τη σούπα.

Το ότι εν τέλει πρόκειται για μια καλλιτεχνική δράση, είναι κάτι που φαίνεται να ενδιαφέρει τους επισκέπτες λίγο. «Σε έναν χώρο όπου οι άνθρωποι συνήθως αγοράζουν ακριβούς πίνακες ζωγραφικής, γίνεται τώρα ένα συσσίτιο. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον κόσμο: κάποιοι άνθρωποι πίνουν σαμπάνια, άλλοι δεν έχουν χρήματα ούτε για να αγοράσουν σούπα».

Το ερώτημα που τίθεται: Επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται άνθρωποι που βρίσκονται σε ανάγκη για μια καλλιτεχνική δράση; Ένας από τους επισκέπτες, ο Όλαφ σηκώνει τους ώμους. «Μου λείπουν πολύ τα χρήματα, οπότε αυτή είναι μια σπουδαία δράση. Χαίρομαι που μπορώ να γίνω διαθέσιμος ως αντικείμενο τέχνης».

Deutsche Welle

Κρίστοφ Ντρίσεν, dpa

Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς