Ιστορίες ρυθμίσεων

Είναι κοινό μυστικό στις υπηρεσίες. Οι ρυθμίσεις χρεών απευθύνονται σχεδόν πάντα στους ίδιους 600.000 φορολογουμένους. Αναλυτικά στοιχεία δεν δίνουν και κακώς, γιατί θα έπρεπε, οι αρμόδιες Αρχές, αλλά είναι βέβαιες ότι είναι οι ίδιοι συμπολίτες μας οι οποίοι για πολλά χρόνια ξεκινούν την ένταξή τους σε μια ρύθμιση. Κάποια στιγμή την εγκαταλείπουν, γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι κάποια νέα κυβέρνηση θα έρθει που θα προσφέρει μια νέα ρύθμιση στην οποία θα εντάξουν τόσο το παλιό τους χρέος όσο και το νέο που στο μεταξύ έχουν δημιουργήσει. Μην ξεχνάμε με 600.000 ψήφους (χώρια οι οικογένειες) εκλέγεται αυτοδύναμη κυβέρνηση. Εχουν πολιτική δύναμη ίση με ένα νησί όσο η Κρήτη.

Ρύθμιση χρεών: Πώς θα τακτοποιήσετε παλαιές και νέες οφειλές σε πολλές μηνιαίες δόσεις

Σε αυτό το πλαίσιο τι λένε τα κόμματα που διεκδικούν να κυβερνήσουν μετά τις προσεχείς εκλογές; Αναβίωση όλων των ρυθμίσεων 100, 120, 72 δόσεων λέει η κυβέρνηση και την εφαρμόζει χωρίς κανένα κριτήριο, χωρίς αποκαλυπτήρια της περιουσιακής και εισοδηματικής κατάστασης. Νέα ρύθμιση με 120 δόσεις για όλα υπόσχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ (ούτε λόγος για κριτήρια). Κανείς δεν αναρωτιέται. Κανείς δεν συζητεί ποια ρύθμιση πέτυχε στο παρελθόν. Πόσοι άνθρωποι αποπλήρωσαν και ξεμπέρδεψαν από το πιστωτικό τους παρελθόν. Πόσοι νέοι προστέθηκαν και κυρίως γιατί. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Ποιους πρέπει κατά προτεραιότητα να βοηθήσουμε;

Η πλάκα είναι (αν και το θέμα είναι αρκούντως σοβαρό) ότι κανείς δεν το ψάχνει. Να ρωτήσει δημόσια η Ε. Αχτσιόγλου τον Χ. Σταϊκούρα όχι απλά πόσοι έχουν ενταχθεί στον εξωδικαστικό μηχανισμό των χρεών, αλλά πόσοι τον πληρώνουν. Αν ρωτούσε, θα μάθαινε ότι από τις μερικές εκατοντάδες που έχουν ενταχθεί τα δύο τρίτα δεν έχουν πληρώσει ούτε μια δόση. Εξέλαβαν την ένταξη σε αυτόν σαν μια προστασία τύπου νόμου Κατσέλη. Του νόμου που θεσμοθέτησε την ασυνέπεια και έμαθε τους Ελληνες απλά να υποκρίνονται ότι θέλουν να πληρώσουν και κάποιοι άλλοι (οι κυβερνήσεις) να υποκρίνονται ότι θέλουν να τους βάλουν στον σωστό δρόμο.

Στην πραγματικότητα κανείς δεν ενδιαφέρεται για να αποπληρωθούν αυτά τα χρέη. Αν ήθελαν την αλήθεια, θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν καταθέσει την πρότασή του για πάγωμα των πλειστηριασμών να ζητήσει αναλυτικά στοιχεία από τις τράπεζες και τις εταιρείες διαχείρισης ποια αφορούν πρώτη κατοικία. Ποια αφορούν ευάλωτους (εισοδηματικά) συμπολίτες μας. Θα μπορούσε να ζητήσει αναλυτικές λίστες για το ποιοι «προστατεύτηκαν» από το διαρκές πάγωμα των πλειστηριασμών της πρώτης περιόδου ΣΥΡΙΖΑ (μετά έγιναν πλειστηριασμοί κατά χιλιάδες όπως είπε και ο Α. Τσίπρας), πόσοι αφορούσαν σπίτια σε λαϊκές συνοικίες, ανθρώπων με χαμηλές αμοιβές ή πρώτες κατοικίες και ποια ήταν πανάκριβα σπίτια και ακίνητα ανθρώπων μεγάλου και μεσαίου πλούτου.

Πώς το έκανε ο Α. Τσίπρας με την ΑΔΑΕ; Το ίδιο να κάνει και για το ιδιωτικό χρέος. Πώς επισκέφτηκε τον πρόεδρό της Χ. Ράμμο και με μια λίστα στο χέρι ρωτούσε πράγματα και λίγες μέρες μετά πήρε απαντήσεις; Με τον ίδιο τρόπο όταν επισκέφτηκε την προηγούμενη εβδομάδα την Τράπεζα της Ελλάδος θα μπορούσε να ζητήσει αναλυτική πληροφόρηση από τον διοικητή της Γ. Στουρνάρα. Το πρόβλημα είναι ότι αν ρωτούσε θα μάθαινε ότι οι οφειλέτες που χρήζουν βοήθειας είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που υπολόγιζε. Αρα και η βοήθεια που θα υποσχόταν θα αφορούσε λιγότερους ψηφοφόρους…