
Ορισμένες φορές αδυνατώ να αντιληφθώ πώς σκέφτονται οι άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις πάνω σε κρίσιμα ζητήματα.
Αναφέρομαι στην αρχική απόφαση να τοποθετηθεί μέλος της επιτροπής που θα διερευνήσει τα αίτια του δυστυχήματος στα Τέμπη ο καθηγητής Θανάσης Ζηλιασκόπουλος.
Ένας άνθρωπος που – όπως και να το κοιτάξει κανείς – θα αποτελούσε κομμάτι της έρευνας πάνω στα συνολικότερα αίτια που οδήγησαν στο δυστύχημα, ενώ ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην περίοδο 2010-2015.
Έναν τέτοιο άνθρωπο πώς μπορείς να τον βάλεις μέλος της επιτροπής έρευνας;
Πώς μπορεί να θεωρηθεί «ανεξάρτητη» μια επιτροπή που θα είχε μέλος της έναν άνθρωπο που θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις για το τι γινόταν στην περίοδο που ήταν στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, εάν όντως εκτιμούμε ότι αυτό το δυστύχημα δεν μπορεί να ερευνηθεί απλώς και μόνο ως «τραγικό ανθρώπινο λάθος»;
Εκτός και εάν δεν επρόκειτο για πραγματική διερεύνηση της υπόθεσης.
Εκτός και εάν επρόκειτο για μια επιτροπή με σκοπό να εξυπηρετήσει ένα αφήγημα που επιρρίπτοντας όλη την ευθύνη σε μεμονωμένα πρόσωπα, όπως ο σταθμάρχης, θα κατέληγε να είναι ένα «πλυντήριο», με σκοπό να απαλλαγεί ένα ολόκληρο πολιτικό και οικονομικό σύστημα από τις διαχρονικές ευθύνες του.
Είναι προφανές ότι δεν χρειαζόμαστε μια τέτοια επιτροπή.
Τουλάχιστον, δεν τη χρειάζεται η ελληνική κοινωνία.
Εάν είναι να φτιαχτεί μια επιτροπή, αυτή θα πρέπει να μην έχει καμία εξάρτηση κομματική ή πολιτική.
Να μην περιλαμβάνει ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ενεπλάκησαν στη διαχείριση των σιδηροδρόμων τις προηγούμενες δεκαετίες ή που πήραν αποφάσεις για την ιδιωτικοποίησή τους ή που είχαν σχέση με τα έργα γύρω από τον ΟΣΕ.
Να περιλαμβάνει ξένους ειδικούς – εξειδικευμένους στα δυστυχήματα, καθώς και ειδήμονες στα προβλήματα που έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Να έχει πλήρη πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία και όλα τα δεδομένα για τις προμήθειες, για τις αποφάσεις, για τις συμβάσεις για τα έργα.
Να έχει το δικαίωμα να καλέσει και να ζητήσει καταθέσεις από όλους όσους ενεπλάκησαν και από όλους όσους έκαναν καταγγελίες για τα προβλήματα.
Να μην υπάρξει καμία παρέμβαση στο έργο και την έρευνά της όσο καιρό και εάν διαρκέσει.
Για να μπορέσουμε όχι απλώς να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη, ούτε καν μόνο για να αποκτήσουμε ασφαλείς σιδηροδρομικές συγκοινωνίες. Αλλά για να καταλάβουμε πώς είναι πραγματικά ένα κράτος που αναλαμβάνει την ευθύνη του.


Latest News

Το ψυχολογικό πρόβλημα
Γενικώς συμβαίνουν περίεργα πράγματα σε περιβάλλον αβεβαιότητας. Ολοι ζυγίζουν την κατάσταση και ψάχνουν τις επιπτώσεις των επιλογών τους

Ριψοκίνδυνο χρέος
Τέτοιου είδους προσπάθειες να «κλέψουμε» στον καπιταλισμό τις έχουμε επιχειρήσει πρώτα εδώ εμείς στην Ελλάδα

Adam Posen: Η Ρωσία είναι υποτελής στην Κίνα
Ο επικεφαλής του διεθνούς κύρους Ινστιτούτου Πήτερσον για τη Διεθνή Οικονομία, αναλύει γιατί η Ρωσία του Πούτιν, παρά τις αμερικανικές προσπάθειες, δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψει την Κίνα για την Αμερική.

Από τα τρολ των social media στις τριγωνικές συναλλαγές
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποθέτουν ότι πίσω από τα αμέτρητα συμβόλαια του ομίλου των κ.κ Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου κρύβονται άλλες σχέσεις, πιο σύνθετες και δηλωτικές πολιτικών και οικονομικών εξαρτήσεων

Αυξάνεται το κόστος των επιχειρήσεων
Οι λίγες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν, θα αναθεωρήσουν επιχειρηματικά σχέδια αλλά θα προσαρμοστούν και θα τα καταφέρουν

Αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις υποκλοπές και τα bots δολοφονίας δικαίωσε τον Όργουελ
Η περιφρόνηση για τους θεσμούς, η απόπειρα ελέγχου της σκέψης, όπως έλεγε ο Όργουελ, μέσω προπαγάνδας και bots, η ηθική εξόντωση αντιπάλων με δολοφονίες χαρακτήρα, δεν μπορούν να θεωρηθούν «φιλελεύθερη πολιτική» αλλά μέθη της εξουσίας

Το… θαύμα του πρόχειρου φαγητού
Στην πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την ελληνική οικονομία, υπάρχει ειδική αναφορά στο πρόχειρο φαγητό

Όταν το Μαξίμου και οι φίλοι του συντηρούν μηχανισμούς τρολ και παραπληροφόρησης
Οι αποκαλύψεις για το πώς χρηματοδοτείται η διαβόητη -αναβαθμισμένη επί Μητσοτάκη- «Ομάδα Αλήθειας» από την εταιρεία Blue Skies των Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου της V+O, είναι διαφωτιστικές για το πώς στήνονται μηχανισμοί παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που βάλλουν τελικά κατά της ίδιας της Δημοκρατίας

Είναι το «ελεύθερο εμπόριο» αυταξία;
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πάντα και σε κάθε περίπτωση το «ελεύθερο εμπόριο» είναι προς το συμφέρον των κοινωνιών;

Οποιος εξέχει, την πληρώνει
Βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου και όποιος «εξέχει» θα την πληρώνει ακόμα και αν αισθάνεται ασφαλής