Οι συμβιβασμοί πολιτικής που απαιτούνται για να αντιμετωπιστεί η κατάρρευση της SVB

Η μοίρα μιας ελάχιστα γνωστής τράπεζας έξω από τον τεχνολογικό κόσμο μέχρι την περασμένη εβδομάδα αποτελεί πλέον σημαντική πολιτική ανησυχία αυτό το Σαββατοκύριακο κι όχι μόνο στις ΗΠΑ.

Με τη στενή έννοια, καταδεικνύει ότι ακόμη και οι φαινομενικά μικρές τράπεζες μπορούν να θέτουν συστημικούς κινδύνους. Με μια ευρύτερη έννοια, απεικονίζει το εγγενές τρίλημμα της συνεχιζόμενης αλλαγής του καθεστώτος νομισματικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, την πρόκληση για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ να επιτύχει ταυτόχρονα τον στόχο της για τον πληθωρισμό 2% και τη απασχόληση στα πλαίσια της διπλής εντολής της, διασφαλίζοντας παράλληλα τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Με απλά λόγια, η ευθραυστότητα της SVB προήλθε από την τέλεια καταιγίδα που υπονομεύει τόσο τον ισολογισμό όσο και τη ρευστότητά της. Συγκεκριμένα, εκτέθηκε από το μείγμα μιας συγκεντρωμένης καταθετικής βάσης και τη διάβρωση της αγοραίας αξίας των ασφαλών περιουσιακών στοιχείων που αντισταθμίζουν εν μέρει αυτές τις υποχρεώσεις.

Η σπίθα για την τρέχουσα αστάθεια ήταν η ανάγκη κάλυψης των ζημιών από ομόλογα, ζημιές που προκύπτουν από υψηλότερα επιτόκια. Υπήρξε επίσης κάποιος θόρυβος σχετικά με την ποιότητα του χαρτοφυλακίου δανείων, δεδομένου ότι τμήματα του κλάδου της τεχνολογίας υφίστανται πίεση. Ο παράγοντας που προκάλεσε το πρόβλημα ήταν η φυγή των καταθετών, καθώς όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων τεχνολογίας και επιχειρηματίες έσπευσαν να μετακινήσουν τα χρήματά τους από την τράπεζα που αντιμετωπίζει προβλήματα.

Σε μια ασυνήθιστη κίνηση, οι ρυθμιστικές αρχές αποφάσισαν να αναστείλουν τις εργασίες της SVB κατά τις εργάσιμες ώρες την Παρασκευή, προκαλώντας το μεγαλύτερο μεμονωμένο τραπεζικό σοκ από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και, σε ονομαστικούς όρους, το δεύτερο μεγαλύτερο στην ιστορία των ΗΠΑ. Το Σαββατοκύριακο ήταν γεμάτο θεωρίες σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης των καταθέσεων, για το εάν ορισμένες εταιρείες που διατηρούσαν μετρητά στην SVB θα μπορέσουν ακόμη και να πληρώσουν τη μισθοδοσία τους την επόμενη εβδομάδα και εικασίες για τον ευρύτερο αντίκτυπο του κλάδου.

Η άμεση πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι πώς να εξισορροπήσουν ένα σύνολο βασικών κινδύνων στη διαδικασία επίλυσης του ζητήματος της SVB.

Πρώτον, υπάρχει ο ηθικός κίνδυνος για όλους τους καταθέτες με τα χρήματα που έχουν στην SVB. Εάν δεν αντιμετωπιστεί το θέμα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να εξετάσουν τους κινδύνους της ευπάθειας των καταθέσεων άλλων μικρών και περιφερειακών τραπεζών, καθώς και τον αντίκτυπο στο οικοσύστημα νεοφυών επιχειρήσεων στις ΗΠΑ και πέρα από αυτό.

Δεύτερον, υπάρχουν οι κίνδυνοι συγκέντρωσης που συνδέονται με την πρόσθετη ροή εργασιών (μεταφορά καταθέσεων κλπ) προς τις μεγαλύτερες τράπεζες, εάν η SVB κλείσει οριστικά ή εξαγοραστεί, συμπεριλαμβανομένων ιδρυμάτων που είναι ήδη πολύ μεγάλα για να αποτύχουν. Αυτό θα εγείρει ανησυχίες για τον ανταγωνισμό στον τραπεζικό κλάδο για τον κλάδο της τεχνολογίας, έναν σημαντικό τομέα της οικονομίας.

Και τρίτον, υπάρχει ο κίνδυνος πολιτικής για τη FED την ώρα που ο πληθωρισμός εξακολουθεί να είναι πρόβλημα.

Αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή ιδιαίτερα ευαίσθητη είναι ότι η πρόκληση της πολιτικής απέναντι στην SVB φέρνει επίσης στο προσκήνιο ευρύτερα ζητήματα. Ας ξεκινήσουμε με τα καλά νέα. Παρά την πολυπλοκότητα του έπους SVB, ο κίνδυνος επανάληψης της συστημικής τραπεζικής κρίσης του 2008 είναι χαμηλός με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν κατάλληλες απαντήσεις πολιτικής. Άλλωστε, το τραπεζικό σύστημα στο σύνολό του είναι πλέον πολύ καλύτερα κεφαλαιοποιημένο και εποπτευόμενο. Και έχει πολύ πιο διαφοροποιημένη βάση καταθέσεων και δανείων από τη SVB.

Λιγότερο καλό είναι το ότι η SVB έχει εκθέσει την απειλή που συνεπάγεται ο κίνδυνος από υψηλά επιτόκια για οντότητες στον τραπεζικό τομέα και, κυρίως, πολύ πέρα από αυτόν. Είναι μια πιο έντονη απειλή δεδομένων των τελευταίων δύο ετών της πολιτικής της Fed με σφάλματα στην αντιμετώπιση του πληθωρισμού. Αυτά περιελάμβαναν τον εσφαλμένο χαρακτηρισμό του πληθωρισμού ως «μεταβατικού» για το μεγαλύτερο μέρος του 2021 και στη συνέχεια, τη δειλή πολιτική απάντηση που αρχικά οδήγησε στην επακόλουθη ανάγκη για γρήγορες τέσσερις διαδοχικές αυξήσεις κατά 0,75 ποσοστιαίες μονάδες. Και αυτό ήρθε μετά από την υπερβολικά παρατεταμένη περίοδο των εξαιρετικά χαλαρών «μη συμβατικών» νομισματικών πολιτικών.

Έχοντας αυτό υπόψη, ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσει η FED είναι να βοηθήσει στην επίλυση του άμεσου προβλήματος της SVB εξισορροπώντας τους κινδύνους με τον ακόλουθο τρόπο. Θα πρέπει να ανέχεται μεγαλύτερη συγκέντρωση του τραπεζικού συστήματος, να επιδιώκει να περιορίσει τον ηθικό κίνδυνο με μερική δημόσια υποστήριξη για τις καταθέσεις και να ενθαρρύνει τις μεγαλύτερες τράπεζες που αποκτούν τις καταθέσεις και τις επιχειρηματικές γραμμές της SVB για να προσφέρουν περαιτέρω βοήθεια στους καταθέτες. Η FED θα πρέπει επίσης να αντισταθεί σε οποιαδήποτε χαλάρωση της επιτοκιακής της πορείας τη στιγμή που αυτή χρειάζεται για την καταπολέμηση του πληθωρισμού.

Δεν είναι μια τέλεια λύση φυσικά. Αλλά είναι η καλύτερη σε αυτήν την τρύπα που δημιούργησε σε μεγάλο βαθμό η ίδια η FED, η οποία βρίσκεται βαθιά στον κόσμο των «δεύτερων καλύτερων» πολιτικών.

Ο αρθρογράφος είναι πρόεδρος του Queens’ College, Cambridge, και σύμβουλος των Allianz και Gramercy