Το Μέγαρο Μαξίμου με αφετηρία το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο έχει αποδυθεί σε μία εναγώνια προσπάθεια πρώτον, να αλλάξει την ατζέντα και δεύτερον να αναστηλώσει την κατεστραμμένη αξιοπιστία του ενοίκου του, του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Και κατά συνέπεια να βελτιωθούν – κατά το δυνατόν, ας είμαστε ρεαλιστές – οι δημοσκοπικές επιδόσεις του κυβερνώντος κόμματος.

Τα σενάρια και η αύξηση των συντάξεων

Ερχεται, λοιπόν, η νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, που σήμερα ανέρχεται στα 713 ευρώ το μήνα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γιάννης Οικονόμου ενημέρωσε πως θα ανακοινωθεί εντός της εβδομάδος. Εχουν δημοσιευθεί όλες οι δυνατές εκδοχές. Το βέβαιο είναι πως η αύξηση δεν θα είναι μικρότερη από την αύξηση, ύψους 7,75% που δόθηκε στις συντάξεις προσφάτως – δηλαδή ο νέος κατώτατος μισθός δεν θα είναι μικρότερος από 760 ευρώ. Ο υπουργός Εργασίας κ. Κωστής Χατζηδάκης δήλωσε χθες πως δεν θα είναι πάνω από 800 ευρώ. Να θυμίσω πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας έχει δεσμευτεί για κατώτατο μισθό ύψους 880 ευρώ. Κι αυτό έχει τη σημασία του στην παρούσα συγκυρία.

Οι «κατέχοντες» και οι … «μη έχοντες»

Δεν θέλω να διακινδυνέψω κάποια πρόβλεψη. Θέλω όμως να σας ενημερώσω πως αν ο νέος κατώτατος μισθός είναι πλησίον των 800 ευρώ – πχ 780 ευρώ – ποιοι δεν θα έχουν πρόβλημα. Αυτοί είναι κυρίως το λιανεμπόριο (σούπερ μάρκετ και άλλες μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις κλπ) στο οποίο ο κατώτατος είναι πάνω από 800 ευρώ ήδη, ο τουριστικός κλάδος που έχει έλλειψη εργατικού προσωπικού και οι επιχειρήσεις είναι αναγκασμένες να αυξήσουν την μισθοδοσία τους, οι πολυεθνικοί όμιλοι και οι μεγάλες βιομηχανίες. Ποιοί ενδεχομένως να … «βαρυγκομήσουν»; Πολλές μεσαίου μεγέθους βιομηχανικές επιχειρήσεις και το «κάτω μέρος» του εμπορίου. Κυρίως αυτές. Μετρώνται τα υπέρ και τα κατά του κάθε σεναρίου, αλλά ιδιαίτερα οι πολιτικές ανάγκες της περιόδου θα έχουν βαρύνουσα σημασία.

Και η «τρύπα» στον ασφαλιστικό «κουβά»

Κυκλοφόρησε πως η αύξηση του κατώτατου μισθού θα συνοδευτεί με μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Οι μειωμένες εισφορές σε «δεύτερο χρόνο» θα λείψουν από την χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος – πόσο μάλλον που σημαντικός αριθμός των συντάξεων αυξήθηκαν. Να υποθέσω ότι γίνεται μεσοπρόθεσμη εξυπηρέτηση στον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης;

—————————————————————————————–

Την Δευτέρα η Βουλή συζητά για το … νερό!

Πιθανόν την επόμενη Δευτέρα θα εισαχθεί προς συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής το πολυνομοσχέδιο, που μεταξύ των άλλων αναφέρεται και στη δημιουργία της νέας υπερ-ρυθμιστικής αρχής αποβλήτων, ενέργειας και υδάτων (ΡΑΑΕΥ).

Σύμφωνα με τις πηγές μου καθυστέρησε ο προγραμματισμός, γιατί πρώτον, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας πρέπει να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες το ερχόμενο διήμερο, την Τετάρτη και την Πέμπτη για να συμμετάσχει στο συμβούλιο υπουργών Περιβάλλοντος της Ε.Ε. και η Βουλή δεν είχε άλλες ημερομηνίες.

Στο ζενίθ οι αντιδράσεις

Εν τω μεταξύ διογκώνονται οι αντιδράσεις εντός και εκτός της Νέας Δημοκρατίας – ακόμη και στο κοινοβούλιο – σχετικά με την συμπερίληψη του νερού στη νέα ΡΑΑΕΥ. Ο φόβος της ιδιωτικοποίησης του νερού τονίζεται στεντορεία τη φωνή από τους ενδιαφερομένους – πρωτίστως τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Μία διδακτική ιστορία: Η Κοτσαμπάμπα

Πάντως στη διεθνή ιστορία ιδιωτικοποίησης του νερού έχει καταγραφεί με ιδιαίτερο τρόπο η περίπτωση της Κοτσαμπάμπα. Πρόκειται για πόλη της Βολιβίας 630.000 κατοίκων, στην περιοχή των Ανδεων. Το 2000 εξαγοράστηκε το δίκτυο ύδρευσης από μία μεγάλη αμερικανική κατασκευαστική εταιρεία, την Μπέχτελ.

Ο Εβο Μοράλες

Το νερό ακρίβυνε και οι κάτοικοι άρχισαν να διαμαρτύρονται. Για να μην σας τα πολυλογώ, αναπτύχθηκε ένα τεράστιο κίνημα για την επανακρατικοποίηση της ύδρευσης – χύθηκε αίμα κυριολεκτικά – και το αποτέλεσμα ήταν το 2005 πρόεδρος της Βολιβίας να εκλεγεί ο … Εβο Μοράλες. Επανακρατικοποίησε την ύδρευση και την θωράκισε συνταγματικά.

Κι η επανακρατικοποίηση

Με το θέμα – που προκλήθηκε στην εποχή που η παγκοσμιοποίηση κέρδιζε κατά κράτος τα εθνικά σύνορα – ασχολήθηκε ο ΟΗΕ, όλος ο διεθνής τύπος και μάλιστα γυρίστηκε ακόμη και ταινία σχετικά με την Κοτσαμπάμπα. Επρόκειτο για μία περίπτωση που είναι αντίθετη στο ρεύμα της εποχής. Το αναφέρω έτσι προς γνώση…

—————————————————————————————

Η υπόσχεση του κ. Γιάννη Παναγόπουλου

Όπως γνωρίζετε το συνέδριο της ΓΣΕΕ τελείωσε, άλλαξαν οι συσχετισμοί και ο αειθαλής κ. Γιάννης Παναγόπουλος θα είναι εκ νέου πρόεδρος της συνομοσπονδίας. Οι απορούντες για τα τεκταινόμενα στο συνδικαλιστικό κίνημα ρωτούν και ξαναρωτούν: η υπόσχεση του για την συνταξιοδότηση εντός – όχι στο τέλος – της τριετίας θα γίνει ή όχι; Κάποιοι μικρόψυχοι θεωρούν ότι δίνει τις υποσχέσεις για να κρατά τους «δελφίνους» του πειθαρχημένους. Εγω πάντως δεν το πιστεύω…

——————————————————————————————–

Κι η φιλοδοξία του κ. Νίκου Ανδρουλάκη

Α, και να μην το ξεχάσω. Στις νέες συνθήκες, πολιτικές και κοινωνικές, που δημιούργησε η τραγωδία των Τεμπών, ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης, πρόεδρος του Πα.Σό.Κ. – ΚΙΝΑΛ, φιλοδοξεί να ανακάμψουν τα ποσοστά του κόμματος του. Από την ημέρα που εκλέχθηκε στην ηγεσία του κόμματος, οι εξελίξεις τον πηγαίνουν «ζεστό – κρύο». Φρόντισε όμως κι αυτός… Ωστόσο εκτιμώ πως η αισιοδοξία που τον διακατέχει τελευταία, είναι μάλλον βάσιμη. Θα επιβεβαιωθεί όμως στην – λόγω της πυκνότητας του χρόνου – «μακρά» προεκλογική περίοδο. Αυτή την φορά τα λάθη δεν θα συγχωρεθούν…