Μεταλλευτικές επιχειρήσεις: Στα χαρτιά παραμένει η εθνική στρατηγική για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας

Θαμμένα… και αναξιοποίητα παραμένουν στα υπεδάφη της Ελλάδας «κρίσιμα» ορυκτά ικανά να εφοδιάσουν την βιομηχανία της Ευρώπης για να πετύχει την πράσινη μετάβαση.

«Η Ελλάδα αν και διαθέτει από το 2012 εθνικό σχέδιο για την αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου, ωστόσο παραμένει στα χαρτιά…», τόνισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Αθανάσιος Κεφάλας κατά τη διάρκεια χθεσινής ενημερωτικής συνάντησης με τους δημοσιογράφους.

Ορυκτά καύσιμα: Ποιες χώρες αγοράζουν από τη Ρωσία

Ο βωξίτης και το νικέλιο

Σύμφωνα με τον κ. Κεφάλα η Ελλάδα έχει πλούσιο δυναμικό στα γνωστά κι ως «κρίσιμα» ορυκτά για την πράσινη μετάβαση της Ευρώπης. «Ο βωξίτης συγκαταλέγεται πια και επίσημα στις σχετικές λίστες της Ε.Ε», σημείωσε τονίζοντας ότι η χώρα μας είναι αξιόπιστος προμηθευτής της Ευρώπης.

Για τις μπαταρίες νικελίου «έχουμε πλούσια κοιτάσματα σιδηρονικελίου. Χρειάζεται βέβαια να αλλάξουμε την τεχνολογία επεξεργασίας του ωστόσο η αρχή για τον εφοδιασμό της Γηραιάς Ηπείρου είναι εδώ: Η Εύβοια, η Στερεά Ελλάδα και η Καστοριά διαθέτουν πηγές του συγκεκριμένου μεταλλεύματος».

Ο πρόεδρος του ΣΜΕ σημείωσε ότι και η Βόρεια Ελλάδα κρύβει στο υπέδαφος της κι άλλα ορυκτά για την πράσινη μετάβαση. «Το πρώην ΙΓΜΕ (ΕΑΓΜΕ) έχει κάνει τις έρευνες αλλά αυτές δεν συνεχίστηκαν…» παρατήρησε αποδίδοντας τη μη συνέχιση τους στην έλλειψη πολιτικής βούλησης για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου.

Τα χρόνια προβλήματα

Ο κ. Κεφαλάς αφού τόνισε ότι η μεταλλευτική βιομηχανία συνεισφέρει στο 3% του ΑΕΠ και υπογράμμισε ότι κάθε χρόνο οι επενδύσεις είναι της τάξης των 300 – 400 εκ. ευρώ παρουσίασε τα χρόνια προβλήματα του κλάδου, τα οποία εμποδίζουν την περαιτέρω ανάπτυξη του κλάδου.

Πιο συγκεκριμένα παρέθεσε:

• Τις καθυστερήσεις, κυρίως, στην περιβαλλοντική αδειοδότηση. Δώδεκα χρόνια μετά τη θέσπιση τους, οι Πιστοποιημένοι Αξιολογητές ακόμα δεν έχουν δραστηριοποιηθεί.
• Το Ειδικό Χωροταξικό των Ορυκτών Πρώτων Υλών ήδη κλείνει κοντά μία δεκαετία συζητήσεων και μελετών και το πρόβλημα της προστασίας του μέλλοντος των ορυκτών από ανταγωνιστικές χρήσεις οξύνεται.
• Σε αντίθεση με τις πρακτικές και τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εξόρυξη σε περιοχές NATURA, η χώρα μας την έχει εξαιρέσει από τις δύο ζώνες προστασίας και πολλοί μελετητές Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών την εξαιρούν αναιτιολόγητα και από τις υπόλοιπες δύο.
• Χάνεται σταδιακά έμπειρο προσωπικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η διόγκωση της έλλειψης χειριστών, των οποίων οι άδειες στηρίζονται ακόμα, κυρίως, στην εμπειρία και όχι στην εκπαίδευση και πιστοποίηση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους.