Ο αθλητισμός εκτός από ψυχαγωγία, τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται και σε business.
Tα τελευταία χρόνια; Τελικά, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία που θα παρουσιάσουμε, όχι!
Πολυτελείς κατοικίες: Στο «σφυρί» τo αρχοντικό της «γκρίζας χήνας» στο Γκρίνουιτς [εικόνες]
Ποιος Μέσι και ποιος Κριστιάνο
Πολλοί θα περίμεναν να αναφερθούμε στον Μέσι, τον Κριστιάνο, τον Λε Μπρον, άντε αν πάμε και λίγο πίσω, τον Μάικλ Τζόρνταν ή τον Τάιγκερ Γουντς.
Και όμως, ο πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής όλων των εποχών, χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Το όνομα αυτού, Γάιος Αππουλαίος Διοκλής, σύμφωνα με το short-history.com.
Και η περιουσία του ζαλίζει.
Με σημερινούς αριθμούς άγγιζε τα 15 δισ. δολάρια!
Ας ταξιδέψουμε μαζί πίσω στο χρόνο για να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που ξεσήκωνε τα πλήθη!
Η σταδιοδρομία του
Ο Γάιος Διοκλής γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια το 104 μ.Χ. στηΛουζιτανία (σημερινή Πορτογαλία) και ξεκίνησε να αγωνίζεται όντας ακόμα έφηβος.
Αφού καθιερώθηκε ως μεγάλος δρομέας στην Ισπανία, κλήθηκε στη Ρώμη. Οι δεξιότητές του παρουσιάστηκαν πλήρως στο Circus Maximus.
Το Circus Maximus ήταν ένα στάδιο αρματοδρομιών που μπορούσε να φιλοξενήσει 250.000 θεατές και ήταν το μεγαλύτερο που κατασκευάστηκε ποτέ στη Ρώμη.
Ξεσήκωνε τα πλήθη
Οι αρματοδρομίες ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς στην αρχαιότητα.
Ο Γάιος Αππουλαίος Διοκλής ήταν ένας αρχαίος Ρωμαίος αρματοδρομέας που έγινε ένας από τους πιο λατρεμένους αθλητές στην αρχαία ιστορία.
Την εποχή της συνταξιοδότησής του σε ηλικία 42 ετών, οι συνολικές αποδοχές της σταδιοδρομίας του ήταν 35.863.120 σεστερίες. Η καθαρή περιουσία του Γάιου Διοκλή σήμερα θα ήταν δεκαπέντε δισεκατομμύρια δολάρια.
Με ένα τέτοιο χρηματικό ποσό, μπορούσε να ταΐσει ολόκληρη την πόλη της Ρώμης για ένα χρόνο ή να χρηματοδοτήσει ολόκληρο τον ρωμαϊκό στρατό για μερικούς μήνες.
Ο Γάιος Διοκλής δεν ήταν ο καλύτερος αρματοδρομέας, αφού κέρδισε μόνο το ένα τρίτο περίπου των αγώνων. Ωστόσο, ήταν ο πιο συναρπαστικός δρομέας. Δάσκαλος του δράματος.
Η χαρακτηριστική κίνησή του ήταν να μένει πίσω για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και μετά να τρέχει προς τα εμπρός στον τελευταίο γύρο του αγώνα. Αυτό έκανε τα πλήθη να «ξεσηκώνονται».
Οποιοσδήποτε αγώνας με τον Διοκλή αποτελούσετο γεγονός της ημέρας στην αρχαία Ρώμη.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο Γάιος Διοκλής κατάφερε να συγκεντρώσει μια τόσο τεράστια περιουσία είναι ότι επέζησε. Οι αρματοδρομίες ήταν εξαιρετικά επικίνδυνες και πολλοί πολλά υποσχόμενοι δρομείς πέθαναν σε πολύ νεαρή ηλικία.
Φανατικοί οπαδοί
Η Ρώμη είχε τέσσερις αγωνιστικές ομάδες: τη Λευκή, την Κόκκινη, την Μπλε και την Πράσινη. Μία για κάθε εποχή του χρόνου. Κάθε ομάδα είχε έως και τρία άρματα ανά αγώνα.
Όπως συμβαίνει και σήμερα, οι κάτοικοιτης Ρώμης ταυτίζονταν με μια από τις ομάδες και γινόντουσαν φανατικοί οπαδοί.
Οι δρομείς αποκόμιζαν χρήματα κερδίζοντας χρηματικά έπαθλα και δωρεές από θαυμαστές.
Αν ο αρματοδρομέας τερμάτιζε στις τρεις πρώτες θέσεις, θα κέρδιζε κάποιο σημαντικό χρηματικό έπαθλο.
Αφησε την πιο δημοφιλή ομάδα
Ο Γάιος Διοκλής ξεκίνησε με την ομάδα των Λευκών, που ήταν γνωστό ότι στρατολογούσε αθλητές από χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Ωστόσο, σύντομα ανακαλύφθηκαν τα ταλέντα του και εντάχθηκε στην ομάδα των Πρασίνων σε ηλικία 24 ετών.
Σε ηλικία 27 ετών, ο Γάιος Διοκλής έκανε μια εκπληκτική κίνηση. Μεταπήδησε στην Κόκκινη ομάδα. Αυτή ήταν μια τολμηρή κίνηση αφού οι πράσινοι ήταν η πιο δημοφιλής ομάδα.
Η μετακίνηση του Διοκλή από την Πράσινη στην Κόκκινη ομάδα είχε απλό κίνητρο: πλούτο και δόξα. Οι Πράσινοι ήταν η πιο δημοφιλής ομάδα και προσέλκυαν τους καλύτερους δρομείς.
Εάν ο Διοκλής έμενε με τους Πράσινους, θα ήταν ένας από τους πολλούς καλούς δρομείς, αλλά με τη μετάβασή του στην Κόκκινη ομάδα, ο Διοκλής ξεχώρισε ως ο καλύτερος δρομέας στην ομάδα του. Κατά συνέπεια, αυτό σήμαινε περισσότερα χρήματα για εκείνον.
Συμμετείχε σε 4.257 αγώνες και κέρδισε 1.462 αγώνες, τερμάτισε δεύτερος 861 φορές και τρίτος 576 φορές.
Μετά τη συνταξιοδότηση σε ηλικία 42 ετών, «πήρε» τα τεράστια κέρδη του και αγόρασε γη στην τότε ιταλική ύπαιθρο, στο Praeneste (σημερινή Παλαιστίνη).
Αρματοδρομίες στους ρωμαϊκούς χρόνους
Τα άρματα τα έσερναν δύο ή τέσσερα άλογα και ήταν πολύ ελαφριά. Κατά συνέπεια, οι πτώσεις ήταν πολύ συχνές. Χρειζόταν μεγάλη ικανότητα από τον δρομέα για να εμποδίσει το άρμα να ανατραπεί.
Οι κανόνες επέτρεπαν κάθε είδους «φάουλ» για να εμποδίσουν τους αντιπάλους κατά τη διάρκεια της κούρσας. Ο κίνδυνος να συρθεί ή να πιαστεί ένας αθλητής κάτω από έναν τροχό ήταν τεράστιος.
Ο αγώνας στο Circus Maximus αποτελούταν από επτά γύρους, μήκους 4000 μέτρων ο καθένας.
Υπήρχαν 66 ημέρες αγωνιστικών ημέρες το χρόνο. Οι αυτοκράτορες ξόδευαν περιουσίες στους αγώνες και στοιχημάτιζαν υπέρογκα χρηματικά ποσά.
Ο αρματιστής τύλιγε τα ηνία γύρω από τη μέση του και κατευθυνόταν μετατοπίζοντας το βάρος του. Σε περίπτωση σύγκρουσης, μπορούσε να σωθεί μόνο κόβοντας τα ηνία με ένα κυρτό μαχαίρι.
Σήμερα, οι αθλητές είναι εξαιρετικά πλούσιοι, ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, οι καλύτεροι αθλητές ανταμείφθηκαν με τεράστια χρηματικά ποσά και στο παρελθόν.
Η εναλλαγή ομάδων για να πάρει ένας αθλητής ακόμα περισσότερα χρήματα δεν είναι σήμα κατατεθέν μόνο της σύγχρονης εποχής.
Προϋπήρχε ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια, όπως φαίνεται και στην περίπτωση του Γάιου Διοκλή.
Η απληστία και η αναζήτηση της φήμης δεν περιορίζονται στο σήμερα. Είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να έχουν κοινωνική υπόσταση και πολλά χρήματα και όσο περισσότερα είναι αυτά, τόσο το καλύτερο.