Πόσο ρεαλιστικός είναι ακόμα ο στόχος των 1,5C – Η καταρρέουσα συναίνεση για τον βασικό στόχο για το κλίμα

Ο Σουλτάν αλ-Τζαμπέρ, διευθύνων σύμβουλος της κρατικής εταιρείας πετρελαίου του Άμπου Ντάμπι, έχει θέσει κεντρικό στόχο από τότε που ανακηρύχθηκε πρόεδρος της συνόδου κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα COP28: ο κόσμος δεν πρέπει να εγκαταλείψει τον στόχο των 1,5 βαθμών Κελσίου για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας.

Ενόψει της 28ης συγκέντρωσης παγκόσμιων ηγετών για να συζητήσουν την κλιματική αλλαγή, η οποία θα πραγματοποιηθεί φέτος στο Ντουμπάι, ο Τζαμπέρ ξεκίνησε παγκόσμια περιοδεία κατά την οποία έχει επανειλημμένα τονίσει τη σημασία της επίτευξης των στόχων που περιλαμβάνονται στη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα του 2015. Αυτή η συμφωνία, που υπογράφηκε από 195 συμβαλλόμενους, προσπάθησε να περιορίσει την άνοδο της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας από την προβιομηχανική εποχή σε πολύ κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου και ιδανικά στους 1,5 βαθμούς Κελσίου.

Το νούμερο αυτό έχει γίνει το προσχέδιο για την παγκόσμια δράση για την κλιματική αλλαγή, υποστηρίζοντας κυβερνητικά και επιχειρηματικά σχέδια για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και γίνεται ιαχή συσπείρωσης για τους ακτιβιστές για το κλίμα. Οι υπογράφοντες στο Παρίσι έχουν δεσμευτεί να φτάσουν τις καθαρές μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, πολλές από αυτές μέχρι το 2050. Αλλά αυτό συνεπάγεται μείωση των εκπομπών κατά 43% έως το 2030, χρησιμοποιώντας το 2019 ως βάση: τεράστιο άλμα για έναν πλανήτη που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα.

Ο Τζαμπέρ είπε ότι ο στόχος του περιορισμού της αύξησης της θερμοκρασίας στους 1,5 C «είναι απλώς αδιαπραγμάτευτος». Αλλά περισσότερα από επτά χρόνια μετά από εκείνη τη σημαντική βραδιά στο Παρίσι και με μόλις επτά χρόνια μέχρι το 2030, η βιωσιμότητα του στόχου 1,5 C βρίσκεται υπό έντονη αμφισβήτηση.

Ορισμένοι επιστήμονες του κλίματος πιστεύουν ότι ο 1,5 C δεν είναι πλέον εφικτός, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στην επιθυμητή τροχιά, αλλά μόνο με πολύ πιο δραστικά μέτρα. Υπάρχουν άτομα στην επιχειρηματική κοινότητα, ιδιαίτερα στην παραγωγή ορυκτών καυσίμων, που θέλουν να καταργήσουν τον στόχο, γιατί η διατήρησή του θα σήμαινε όρια στην επέκταση της βιομηχανίας τους.

Συζητείται ήδη ευρέως, κυρίως κατ’ ιδίαν, σχετικά με το τι θα συνέβαινε εάν ο κόσμος αποτύχει να επιτύχει τον στόχο του 1,5 C, εάν είναι καιρός να επαναξιολογηθεί και ποιοι θα ήταν οι νικητές και οι ηττημένοι εάν ο στόχος καταργηθεί ή υποβαθμιστεί .

Αργότερα αυτό το μήνα, η IPCC (Διακυβερνητική Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή) θα δημοσιοποιήσει έκθεση που θα επικεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό στον στόχο του 1,5C. Έρχεται αφού οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έφτασαν σε υψηλό επίπεδο το 2022, εν μέρει λόγω της ενεργειακής κρίσης που προκλήθηκε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο κόσμος έχει ήδη θερμανθεί κατά τουλάχιστον 1,1 C σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.

Για τον Σέλντον Ουαιτχάουζ, Δημοκρατικό γερουσιαστή που εδώ και χρόνια αναφέρεται κάθε εβδομάδα στην κλιματική αλλαγή στη Γερουσία, οι προοπτικές είναι ζοφερές. «Σε αυτό το σημείο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ξεπεράσουμε τον στόχο [1,5 C]», λέει, ενώ προειδοποιεί ότι είναι «πολύ πιο επικίνδυνο αν τον ξεπεράσουμε».

Επιχειρηματίες – συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τους συναδέλφους του Τζαμπέρ στη βιομηχανία υδρογονανθράκων – αρχίζουν να υποστηρίζουν κατ’ ιδίαν ότι θα ήταν καλύτερο να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στον σχεδιασμό για έναν κόσμο με υψηλότερες θερμοκρασίες παρά σε αυτό που είναι πλέον πιθανό να είναι ανέφικτος στόχος.

Ο Μπιλ Γκέιτς, του οποίου η επενδυτική εταιρεία Breakthrough Energy επενδύει σε καινοτομίες για την κλιματική αλλαγή, έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι ο στόχος 1,5C δεν είναι πλέον εφικτός. Υποστηρίζει ότι εκτός από την προσπάθεια να περιορίσουμε την υπερθέρμανση, θα χρειαστεί να προετοιμαστούμε και για έναν πιο ζεστό κόσμο.

Για μερικούς, η υποστήριξη του ίδιου του Τζαμπέρ για τη διατήρηση του 1,5C δεν ταιριάζει με τον ρόλο του ως διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου του Άμπου Ντάμπι, όπου το 2021, δεσμεύτηκε να αυξήσει γρήγορα την ικανότητα παραγωγής πετρελαίου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έως το 2030, ενώ επίσης υποστήριξε ότι οι εκπομπές μπορούν να μειωθούν. Αυτό τον φέρνει σε αντίθεση με την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, η οποία έχει προειδοποιήσει ότι τα υπάρχοντα και τα προγραμματισμένα έργα ορυκτών καυσίμων ήδη βάζουν τον κόσμο στην πορεία να χάσει τον στόχο του 1,5C.

Ωστόσο, πολλοί επιστήμονες και ακτιβιστές ανησυχούν ότι η παραδοχή της ήττας στη μάχη για τη διατήρηση της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου είναι ένας τρόπος να δικαιολογηθεί η αργή δράση από χώρες και εταιρείες.

«Η λύση δεν είναι να αλλάξει ο στόχος. Η επιστήμη δεν έχει αλλάξει, τα στοιχεία δεν έχουν αλλάξει», λέει ο Μαρκ Χάουντεν, αντιπρόεδρος της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή, της επιδραστικής ομάδας του ΟΗΕ που συγκεντρώνει επιστήμονες και ειδικούς σε όλο τον κόσμο. «Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να επιταχύνουμε τις μειώσεις των εκπομπών».

Η άνοδος κατά 1,5 C

Ο στόχος του 1,5 C ήταν σε μεγάλο βαθμό το έργο της Συμμαχίας Μικρών Νησιωτικών Κρατών (Alliance of Small Island States-AOSIS), οργάνωσης αποτελούμενης από 39 μέλη, συμπεριλαμβανομένων των Μαλδίβων, της Μπελίζ και των Νήσων Κουκ, που ανησυχούν για τους τεράστιους κινδύνους που ενέχει η κλιματική αλλαγή. Φοβόντουσαν ότι οι εστίες και τα μέσα διαβίωσής τους θα μπορούσαν να καταστραφούν από την αμείωτη υπερθέρμανση του πλανήτη. Ορισμένα, όπως τα νησιά του Σολομώντα, είχαν ήδη χάσει νησιά λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Στις συνομιλίες για το κλίμα στο Παρίσι, οι περισσότερες δυτικές χώρες και οι μεγάλοι  παραγωγοί ρύπων επικεντρώθηκαν σε στόχο 2C. Αλλά η AOSIS εξέδωσε πρόταση για στόχο 1,5 C πριν από τη συνάντηση. «Το μότο «1,5 για να μείνεις ζωντανός» είναι εδώ και καιρό η «πολεμική ιαχή» της AOSIS», λέει ο Φατουμανάβα-ο-Ουπόλου ΙΙΙ Παόλελέι Λουτέρου, σημερινός πρόεδρος του AOSIS, ο οποίος είναι από τη Σαμόα. «Αντιπροσωπεύει εκείνο το επίπεδο πέρα από το οποίο πολλά μικρά νησιά θα βρεθούν κάτω από την θάλασσα λόγω κλιματικής αλλαγής. . . Για εμάς, το 1,5 είναι η κόκκινη γραμμή».

Οι στόχοι 1,5C και 2C «υπαγορεύτηκαν από την επιστήμη αλλά και από την πολιτική ανάγκη», λέει ο Χάουντεν, ο οποίος είναι επίσης διευθυντής του Ινστιτούτου για λύσεις για το κλίμα, την ενέργεια και τις καταστροφές στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας. «Αν είχε να κάνει μόνο με την επιστήμη, θα μπορούσαμε να είχαμε ελαφρώς διαφορετικούς αριθμούς, αν είχε να κάνει μόνο με την πολιτική, θα μπορούσαμε να είχαμε διαφορετικούς αριθμούς».

Η ένταξη του 1,5C στην τελική συμφωνία ήταν μεγάλη νίκη για τα μικρά νησιωτικά κράτη. Έκτοτε, έχει μετατραπεί στο de facto πρότυπο για το κίνημα του κλίματος, εν μέρει χάρη σε μελέτη της IPCC του 2018 που αποκάλυψε την έντονη αύξηση της ζημιάς στον κόσμο εάν θερμανθεί κατά 2 βαθμούς Κελσίου αντί για τον μικρότερο αριθμό.

Ενώ η μισή ποσοστιαία μονάδα μπορεί να μην ακούγεται πολύ, ο Χάουντεν προειδοποιεί ότι «υπάρχει εκπληκτική αύξηση ζημιάς από τη μετάβαση στους 2C αντί τον περιορισμό στους 1,5C».

Η μεγαλύτερη θέρμανση θα μπορούσε, σύμφωνα με τους επιστήμονες, να οδηγήσει στην εξαφάνιση του θερινού πάγου στην Αρκτική που αντανακλά τη θερμότητα του ήλιου πίσω στην ατμόσφαιρα και βοηθά στη ρύθμιση της θερμοκρασίας των ωκεανών και του αέρα. Θα μπορούσε να εκθέσει δισεκατομμύρια περισσότερους ανθρώπους σε πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, να προκαλέσει αυξημένες πλημμύρες, να οδηγήσει σε απώλεια οικοσυστημάτων και να μειώσει τη γεωργική παραγωγή.

Οι θερμοκρασίες που ανεβαίνουν πάνω από τον βέλτιστο 1,5 C θα μπορούσαν επίσης να έχουν βαθιές επιπτώσεις στην υγεία, λέει η Τζουλιέτ Ουάιτ, αντιπρόεδρος βιωσιμότητας στον φαρμακευτικό όμιλο AstraZeneca. Στον χαμηλότερο αριθμό, η IPCC έχει υπολογίσει ότι το 14% του πληθυσμού θα εκτίθεται σε σοβαρή ζέστη τουλάχιστον μία φορά κάθε πέντε χρόνια. Στους 2C, αυτό το ποσοστό εκτινάσσεται στο 37%.

Ο Τιμ Λέντον, ο οποίος κατέχει την έδρα κλιματικής αλλαγής στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, λέει ότι περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως εκτέθηκαν σε μέση ετήσια θερμοκρασία 29 C ή περισσότερο τη δεκαετία του 1970. Αλλά καθώς ο κόσμος θερμαίνεται, εκατοντάδες εκατομμύρια άλλοι θα μπορούσαν γρήγορα να βρεθούν να βιώνουν τέτοιους μέσους όρους, σύμφωνα με ένα έγγραφο εργασίας από τον Λέντον και άλλους.

Οι επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του Λέντον, έχουν εντοπίσει άλλα σημεία καμπής που θα μπορούσαν να επιτευχθούν εάν οι μέσες θερμοκρασίες αυξηθούν περισσότερο από 1,5 C. Αυτά περιλαμβάνουν την πιθανή τήξη του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας, που θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε μεγάλες ανόδους της στάθμης της θάλασσας σε όλο τον κόσμο, και αλλαγές στα ρεύματα μεταφοράς στον βόρειο Ατλαντικό που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλες αλλαγές θερμοκρασίας στην Ευρώπη και διαταραχές στις εποχές των μουσώνων στην Αφρική .

«Δύσκολο αλλά εφικτό»

Όμως, καθώς ο αντίκτυπος της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει γίνει πιο εμφανής, με τον κόσμο να βιώνει σπιράλ καταστροφικών κραδασμών, όπως οι καταστροφικές πλημμύρες στο Πακιστάν και οι σοβαρές πυρκαγιές στις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Ευρώπη, υπάρχουν αυξανόμενες αμφιβολίες σχετικά με τη σκοπιμότητα του στόχου του 1,5 C.

Όταν υπογράφηκε η Συμφωνία του Παρισιού, οι επιστήμονες είπαν ότι ο κόσμος θα μπορούσε ενδεχομένως να μειώσει τις εκπομπές αρκετά ώστε να αποφευχθεί η παραβίαση του 1,5 C, αλλά ότι θα ήταν δύσκολο. Αλλά από το 2016 οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου με βάση τον άνθρακα αυξάνονται κάθε χρόνο, εκτός από το 2020, καθώς ο κόσμος καταναλώνει τον λεγόμενο προϋπολογισμό άνθρακα – η σωρευτική ποσότητα άνθρακα που μπορούμε να εκπέμψουμε προτού ο κόσμος κινδυνεύσει να ξεπεράσει τους 1,5 C.

Αυτό σημαίνει ότι «κάτι πρέπει να συμβεί δραστικά τα επόμενα δύο με τρία χρόνια» εάν ο κόσμος θέλει να περιορίσει την άνοδο της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με την Τζοΐτα Γκούπτα, καθηγήτρια περιβάλλοντος και ανάπτυξης στον παγκόσμιο νότο στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Άμστερνταμ. «Όλοι καθυστερούν τη δράση», λέει. «Τώρα πρέπει να μειώσουμε τόσο γρήγορα [όσον αφορά τις εκπομπές] ώστε θα είναι πολύ οδυνηρό».

Αλλά ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ήδη ότι ο στόχος του 1,5 C είναι νεκρός. Έρευνα μη κατονομαζόμενων συγγραφέων άρθρων για το IPCC από το Nature το 2021 βρήκε ότι περισσότερο από το 75% όσων απάντησαν πίστευαν ότι η θέρμανση θα έφτανε ή θα ξεπερνούσε τους 2,5 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Μελέτη του 2021 της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών ενείχε παρόμοια απογοητευτική σημείωση: «Ο περιορισμός της κλιματικής αλλαγής στους 1,5 C είναι πλέον σχεδόν αδύνατος».

Η Λόρι Λέιμπουρν-Λάνγκτον, επικεφαλής συγγραφέας πρόσφατης μελέτης για τον 1,5C από τις δεξαμενές σκέψης του Ινστιτούτου Έρευνας Δημόσιας Πολιτικής και του Chatham House, λέει ότι ορισμένοι ανακοινώνουν τον «θάνατο» του στόχου του 1,5C σε μια προσπάθεια να «μας σοκάρουν από τον εφησυχασμό μας».

Αλλά προσθέτει ότι η αφήγηση ωφελεί επίσης εκείνους που προτιμούν να συνεχίσει ο κόσμος να καίει ορυκτά καύσιμα και στρέφει την εστίαση στη βελτίωση των άμεσων συμπτωμάτων της κλιματικής αλλαγής, όπως ο αντίκτυπος των πλημμυρών, αντί στην αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών.

«Το να λέμε ότι ο [1,5 C είναι νεκρός] αυξάνει τις πιθανότητες να παρέμβουν τα κατοχυρωμένα συμφέροντα. . . Τα ορυκτά καύσιμα και όσοι δεν θέλουν τη μετασχηματιστική αλλαγή που χρειάζεται η κοινωνία για να αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση θα μπορούσαν να είναι οι κερδισμένοι [αν απορριφθεί ο στόχος του 1,5 C]».

Σε ορισμένα τμήματα της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, γίνεται ήδη λόγος για αναδυόμενη τεχνολογία που θα μπορούσε δυνητικά να επιτρέψει στον κόσμο να θερμανθεί πέρα από τους 1,5 βαθμούς Κελσίου, αλλά στη συνέχεια να περικόψει την αύξηση — παρόλο που η IPCC έχει προειδοποιήσει ότι ορισμένες επιπτώσεις της υπέρβασης του 1,5 Κελσίου πιθανότατα θα να είναι μακροχρόνιες ή μη αναστρέψιμες.

Στο συνέδριο της ενεργειακής βιομηχανίας CERAWeek αυτόν τον μήνα, η διευθύνουσα σύμβουλος της Occidental Petroleum Βίκι Χόλαμπ σημείωσε ότι η άμεση δέσμευση από την ατμόσφαιρα – αναδυόμενη τεχνολογία για την άμεση αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα από τον αέρα – θα μπορούσε να επιτρέψει στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου να συνεχίσει να λειτουργεί για τις επόμενες δεκαετίες.

Ο Μάιλς Άλεν, από τους βασικούς συντάκτες της έκθεσης της IPCC του 2018 για τον 1,5 C, λέει ότι, ενώ είναι πολύ αργά για να σταματήσει ο κόσμος να θερμαίνεται απλώς μειώνοντας τις εκπομπές από ορυκτά καύσιμα, η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα σε γεωλογικούς σχηματισμούς μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. ρόλο στην επίτευξη του στόχου.

Αλλά ο Τζαμπέρ είπε στα στελέχη του πετρελαϊκού τομέα που συγκεντρώθηκαν στο Χιούστον ότι ακόμη και όταν αναδύεται νέα τεχνολογία, έπρεπε να αυξήσουν τις προσπάθειες τους. «Ξέρουμε ότι είμαστε πολύ εκτός τροχιάς», τόνισε. «Χρειαζόμαστε σημαντική διόρθωση πορείας».

Λόγοι αισιοδοξίας

Παρά τις αυξανόμενες εκπομπές άνθρακα, η  Λέιμπουρν-Λάνγκτον λέει ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι η αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία επιτάχυνε τον μετασχηματισμό του ενεργειακού συστήματος της Ευρώπης, με την ταχεία εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας που συμβάλλουν στην αντιστάθμιση της επανεκκίνησης ορισμένων σταθμών παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα ως απάντηση στη μειωμένη παροχή φυσικού αερίου από τη Ρωσία.

Στις ΗΠΑ, ο νόμος του Τζο Μπάιντεν για τη μείωση του πληθωρισμού, 369 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ωθεί επίσης τεράστιες επενδύσεις σε πράσινες τεχνολογίες. «Οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι πρέπει να απομακρυνθούμε από τους υδρογονάνθρακες, ότι είναι τελικά κακό για την ενεργειακή ασφάλεια και την εθνική ασφάλεια», λέει ο Ντέβιντ Μπλόντ, ο οποίος με τον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ ίδρυσε τη Generation Investment Management.

«Αυτές οι συνομιλίες συγκλίνουν για να καταστήσουν αυτή τη [στροφή προς την ταχεία απεξάρτηση του άνθρακα] περισσότερο πραγματικότητα».

Έρευνα από ην Λέντον του Έξετερ και άλλους εντόπισε τρία λεγόμενα θετικά σημεία καμπής που θα μπορούσαν να προκαλέσουν καταρράκτη απαλλαγής από τον άνθρακα σε τομείς που αντιπροσωπεύουν το 70% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Αυτά επιβάλλουν την πώληση ηλεκτρικών οχημάτων, καθοδηγούν τις οντότητες του δημόσιου τομέα να αγοράζουν πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης αντικαθιστώντας εν μέρει το κρέας και αντικαθιστούν τα πιο ρυπογόνα συστατικά των γεωργικών λιπασμάτων με αμμωνία από ανανεώσιμες πηγές.

«Είμαι αισιόδοξη [μπορούμε να φτάσουμε τον στόχο του 1,5 βαθμούς Κελσίου] γιατί εξακολουθώ να έχω μια αχτίδα ελπίδας από τα θετικά σημεία καμπής», λέει η Λέντον. «Θα μπορούσε να είναι μικρό πράγμα που κάνει μεγάλη διαφορά».

Ο Ντέτλεφ βαν Βούρεν, ανώτερος ερευνητής στο PBL Netherlands Environmental Assessment Agency, επισημαίνει ότι η ταχεία πρόοδος στην τεχνολογία ηλεκτρικών οχημάτων σημαίνει ότι το σύστημα μεταφορών βρίσκεται «στο χείλος προόδου».

Ο Νικ Στάνσμπέρι, επικεφαλής λύσεων για το κλίμα στη Legal and General Investment Management, υποστηρίζει ότι η καλύτερη πολιτική για να διασφαλιστεί ότι ο κόσμος θα φτάσει τον στόχο 1,5 C είναι μια αποτελεσματική διατίμηση για τον άνθρακα. «Μπορείτε να κάνετε το θέμα εντάσεως άνθρακα πιο ακριβό φορολογώντας το ή να επιδοτήσετε οτιδήποτε άλλο», λέει.

Στο μεταξύ, δεν υπάρχει έλλειψη δημόσιας υποστήριξης για τη διατήρηση του στόχου του 1,5 C στη σύνοδο κορυφής COP28, κυρίως από τους ανθρώπους που βοήθησαν στην υποκίνηση του πριν από επτά χρόνια.

«Εάν δεν είμαστε σε θέση να μείνουμε στο 1,5, θα είναι καταστροφικό για πολλά μικρά νησιωτικά αναπτυσσόμενα κράτη», λέει ο Λουτέρου της AOSIS. «Βλέπουμε το 1,5 ως παρηγοριά μας, ως την ασπίδα μας ενάντια στην καταστροφή [της κλιματικής αλλαγής]».

Οι συζητήσεις σχετικά με το αν μπορεί να επιτευχθεί πια ο 1,5C δεν έχουν νόημα, λέει ο βαν Βούρεν. «Δεν έχει μεγάλη σημασία αν ο 1,5 C είναι αρκετά ρεαλιστικός. Το χαμηλότερο στο οποίο μπορούμε να φτάσουμε είναι το πιο ελκυστικό», προσθέτει. «Δεν πρέπει να γίνει 2. Αυτό που θα έπρεπε να σημαίνει είναι ότι αν δεν μπορούμε να φτάσουμε το 1,5, δεν πρέπει να περάσουμε το 1,6».

Ο Στάνσμπουρι λέει ότι είναι ακόμα «απόλυτα εφικτό» να βάλουμε τον εαυτό μας σε καλό δρόμο για την επίτευξη του στόχου 1,5C, αλλά, όπως και άλλοι, προειδοποιεί ότι ο χρόνος τελειώνει. «Υπάρχει κάποιο σημείο που κλείνει αυτό το παράθυρο; Ναι, υπάρχει, και αυτό το σημείο δεν είναι τόσο μακριά».

Ο Χάουντεν της IPCC αναγνωρίζει ότι, όπως έχουν τα πράγματα, η επίτευξη του στόχου 1,5 C έχει «χαμηλή πιθανότητα να συμβεί», αλλά τάσσεται κατά της εγκατάλειψής του.

«Πρέπει να αντιστρέψουμε την αφήγηση του «δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό» στο «αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην κάνουμε»..