UBS: Το who is who του Σέρτζιο Ερμότι που επιστρέφει στο τιμόνι της τράπεζας

Το «σίγουρο χαρτί» που ακούει στο όνομα Σέρτζιο Ερμότι, με βαρύ βιογραφικό και αδιαμφισβήτητα ηγετικά προσόντα, ανακοίνωσε ότι επιστρατεύει η UBS για τη θέση του CEO του ομίλου μετά την ιστορική εξαγορά διάσωσης της Credit Suisse.

To παρελθόν στη UBS

Ο Ερμότι είχε διατελέσει στο πρόσφατο παρελθόν Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου της UBS για εννέα χρόνια, από τον Νοέμβριο του 2011 έως τον Οκτώβριο του 2020, και κατά τη διάρκεια της θητείας του αναβάθμισε τις πολιτικές διακυβέρνησης της τράπεζας αφότου ο αδίστακτος trader Kweku Adoboli της κόστισε δισεκατομμύρια δολάρια.

Η UBS συνέστησε ένα από τα καλύτερα επίπεδα τραπεζικού κεφαλαίου υπό την καθοδήγηση του Ερμότι, κάτι το οποίο, όπως ανακοινώσει, επιδιώκει να διατηρήσει την οικονομική της ευρωστία και μετά την ενσωμάτωση της Credit Suisse.

Όταν ο Σέρτζιο Ερμότι ανέλαβε το τιμόνι της UBS τον Νοέμβριο του 2011, η ελβετική τράπεζα με ιστορία ενάμιση αιώνα δεν ήταν στα καλύτερά της. Οι αγορές βυθίζονταν εν μέσω της κρίσης του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης και μόλις λίγους μήνες νωρίτερα η UBS είχε αποκαλύψει ότι ένας απατεώνας trader είχε αποκρύψει ζημίες 1,8 δισ. ελβετικών φράγκων, ένα σκάνδαλο που «έκαψε» τον προκάτοχο του Ερμότι, Όσβαλντ Γκρούμπερ.

Ο Ερμότι, ο οποίος είχε ενταχθεί στην UBS το 2010 από την ιταλική UniCredit, έλαβε προαγωγή στον ρόλο του τιμονιέρη για να βγάλει την τράπεζα σώα μέσα από τη φορτούνα, μαζί με τον νέο πρόεδρο Άξελ Βέμπερ, πρώην πρόεδρο της Bundesbank.

Εννέα χρόνια αργότερα, ο 62 ετών σήμερα Ερμότι παραιτείται εν μέσω μιας νέου είδους κρίσης, μια κρίση την οποία περιγράφει ως «βαθέως διαφορετική», επειδή οι πελάτες και το προσωπικό της τράπεζας πλέον, εν έτει 2020, «φοβούνται για τη ζωή τους», αυτήν τη φορά, όχι μόνο για τα σπίτια ή τις επενδύσεις τους.

Άφησε το σχολείο για να γίνει ποδοσφαιριστής

Το 1975, ο κ. Ermotti άφησε το σχολείο στα 15 του για να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι «δεν ήταν αρκετά καλός» και αποφάσισε να γίνει γυμναστής. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης χρειάστηκε να μαθητεύσει στο τμήμα security μιας οικογενειακής ιδιωτικής τράπεζας.

Αρχικά, απορρίπτοντας τις επιχειρήσεις ως «βαρετές», η εμπειρία «άλλαξε τη ζωή μου» και «μέχρι τα 16 μου ήξερα ότι ήθελα να γίνω έμπορος», έχει δηλώσει, σύμφωνα με τους FT. «Άκουσα ανθρώπους να μιλούν για θέματα πολιτικά και οικονομικά, η χρηματοπιστωτική αγορά ήταν ταραχώδης, όλα όσα συνέβαιναν στον κόσμο επηρέαζαν αυτό που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι. . . κάθε μέρα ήταν διαφορετική».

Από τη Citibank στη Merrill Lynch

Η πρώτη του μεγάλη δουλειά ήταν στη Citibank στη Ζυρίχη, και στη συνέχεια το 1987 η Merrill Lynch του ζήτησε να «τρέξει» μια επιχείρηση στις ελβετικές κεφαλαιαγορές, όταν ήταν μόλις 27 ετών.

Ο Σέρτζιο Ερμότι διαχειρίστηκε ταυτόχρονα εμπορικά καταστήματα, επιβλέποντας διαχειριστές πλούτου που ανήκε σε μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Την ίδια στιγμή, είχε να αντιμετωπίσει πολλούς ιδιόρρυθμους χαρακτήρες, ιδίως τον πρώην προϊστάμενο διαχείρισης περιουσίας Jürg Zeltner και τον Andrea Orcel, τον οποίο επιστρέτευσε για τη μεταμόρφωση του επενδυτικού βραχίονα της UBS.

Όταν διαχειρίζεσαι «μεγάλες προσωπικότητες… προσπαθώ πάντα να είμαι συμπληρωματικός, να αφήνω τους ανθρώπους να διαχειρίζονται την επιχείρησή τους, να παρεμβαίνω μόνο όταν χρειάζεται», έχει πει.

Η φιλοσοφία του συνοψίζεται στη φράση: «Πρέπει να κάνετε ομαδική εργασία, ενώ καταλαβαίνετε ότι δεν είναι δυνατό να είστε φίλοι όλες τις ώρες», την οποία διδάχθηκε ως αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας.

«Όσο όλοι “βλέπουν” προς την ίδια κατεύθυνση, δεν έχω κανένα πρόβλημα… [αλλά] όταν οι άνθρωποι σκέφτονται περισσότερο τα προσωπικά τους προφίλ και τα δικά τους συμφέροντα παρά το συμφέρον των πελατών και της επιχείρησης, δεν λειτουργεί», έχει πει ο ίδιος.

Τα λέει «έξω από τα δόντια»

Ο Ερμότι είναι γνωστός για το γεγονός ότι δεν διστάζει να εκφράσει την άποψή του απερίφραστα, έως ωμά. Και γιατί όχι άλλωστε, ως ένας από τους σταθερά πιο καλοπληρωμένους τραπεζίτες της Ευρώπης με απολαβές κατά μέσο όρο πάνω από 11 εκατ. ελφετικά φράγκα τον χρόνο στη διάρκεια της πολυετούς θητείας του. Χαρακτηριστικά, το 2017 δήλωσε ότι οι επικρίσεις των ρυθμιστικών αρχών για τα μπόνους «γίνονταν από ανθρώπους που είναι ίσως απογοητευμένοι που δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν σε αυτό το εισοδηματικό επίπεδο».

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δέχεται καλά την κριτική ως ηγέτης, όταν αυτή είναι δικαιολογημένη. «Γενικά μιλώντας, είμαι ανοιχτός στην κριτική, αλλά αυτό που δεν μου αρέσει είναι άνθρωποι που είναι επιφανειακοί και δεν είναι καλά ενημερωμένοι», λέει. «Αν υπάρχει ένα πράγμα που μισώ πραγματικά, αυτό είναι η υποκρισία…. Για μένα, είναι ένα από τα χειρότερα προβλήματα στην κοινωνία μας».