
Για χρόνια διαμορφώθηκε, επίμονα και συστηματικά, στη δημόσια σφαίρα μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για τους εργαζομένους στις δημόσιες υπηρεσίες. Ηταν μια εικόνα που περιλάμβανε σειρά από στερεότυπα: το «βόλεμα» που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει η μονιμότητα, την ελλιπή αποτελεσματικότητα σε αντιδιαστολή με τον ιδιωτικό τομέα, την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, τη «γραφειοκρατία» που στέκεται εμπόδιο στην «ανάπτυξη». Αυτή η εικόνα αναπαράχθηκε από κάθε λογής δημοσιολογούντες αλλά και από τα πιο επίσημα χείλη όσων σχεδίασαν πολιτικές.
Δεν είναι τυχαίο ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτού που συνήθως περιγράφεται ως «μεταρρυθμίσεις» τις τελευταίες δεκαετίες αντικείμενο έχει τις αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς και τα καθήκοντα όσων εργάζονται στο Δημόσιο. Αυτό δεν αφορά μόνο το γεγονός ότι ένα τμήμα αυτών των εργαζομένων έχει πλέον επισφαλείς εργασιακές σχέσεις μέσα από ένα φάσμα συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, όταν δεν ανατίθενται και καθήκοντα σε ιδιωτικές εταιρείες. Αφορά και την παράλληλη προσπάθεια να περιοριστεί η δυνατότητα άσκησης του αναγκαίου ελεγκτικού ρόλου του κράτους – και δη προληπτικά – είτε με αλλαγές στους όρους αδειοδότησης διαφόρων πρακτικών είτε – στην πράξη – μέσα από την υποστελέχωση υπηρεσιών.
Ολα αυτά αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας, όπου διαπιστώσαμε ότι σε πείσμα των διάφορων στερεοτύπων υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που όχι μόνο ασκούν τα καθήκοντά τους, που αφορούν, ανάμεσα στα άλλα, την προστασία δημόσιων αγαθών όπως το περιβάλλον ή η πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, αλλά στην άσκηση των καθηκόντων τους συναντούν κάθε λογής παραβατικές συμπεριφορές, ενίοτε και «μαφιόζικου τύπου» επιθέσεις. Γεγονός που υποδεικνύει την ανάγκη επανεξέτασης της διαρκούς απαξίωσης των δημοσίων υπαλλήλων και συνειδητοποίησης ότι – πέραν όλων των άλλων – με το να χαράσσουν τις κρίσιμες
διαχωριστικές γραμμές που ορίζουν το δημόσιο συμφέρον αποτελούν και την πρώτη γραμμή άμυνας των πολιτών απέναντι σε όλους εκείνους που συστηματικά ταυτίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία με την ασυδοσία και την επιχειρηματικότητα με την απαξίωση των δημόσιων αγαθών.


Latest News

Χάνεται η λογική
Μπερδεύουν στην κυβέρνηση το «κράτος-εργοδότη» με το «κοινωνικό κράτος»

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια

Ανισότητες: Μύθοι και πραγματικότητες
Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις τα στατικά στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανισότητα φθίνει και βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο των 220 τελευταίων ετών.

Επενδυτική τοξικότητα
Οι ευκαιρίες στην εποχή μας, που τα πάντα είναι ρευστά και απρόβλεπτα, είναι για αυτούς που διαθέτουν ισχυρά αντανακλαστικά και πολίτες ενημερωμένους