Απάτητη χώρα για επενδύσεις

Στην τρίτη φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την Ελλάδα, η κυβέρνηση ανακηρύσσει με ρυθμό ένα περίπου το δίμηνο, «απάτητο» κάποιο βουνό της πατρίδας μας. «Απάτητο» όχι σε τίποτα εχθρούς που επιβουλεύονται την κυριαρχία μας επί του βουνού, αλλά «απάτητο» στις ανεμογεννήτριες. Στην τελευταία ανακήρυξη ενός ακόμα προστατευμένου βουνού, ο αρμόδιος υφυπουργός Π. Αμυράς, επικαλέστηκε ότι «η περιοχή αποτελεί σημαντικό σημείο για τη διέλευση σπάνιων ειδών ορνιθοπανίδας, όπως το όρνιο και ο χρυσαετός». Προσθέτει δε ότι «στο κέντρο της περιοχής ξεχωρίζει το δάσος τραχείας πεύκης».

Ανεμογεννήτριες: Ερώτηση 18 ευρωβουλευτών για την ανακύκλωση πτερυγίων

Φαντάζομαι ότι θεωρητικά όπου παρατηρείται «τραχεία πεύκη» και ενδημούν «σπάνια είδη ορνιθοπανίδας», οι κάτοικοι μπορούν να ζητήσουν στο πλαίσιο της ίσης αντιμετώπισης να κηρυχθούν και οι δικές τους περιοχές «απάτητες». Ενδεχομένως και όσες «πατήθηκαν», να «ξεπατηθούν». Από ό,τι γίνεται αντιληπτό το επίσημο ελληνικό κράτος αποφάνθηκε: Οι ανεμογεννήτριες κάνουν κακό στο περιβάλλον. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι ίσχυε το αντίθετο. Προφανώς κάτι μεσολάβησε που δεν το αντιληφθήκαμε. Οι επενδυτές προσκαλούνταν για επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά είναι προφανές ότι το «περιβάλλον» δεν είναι φιλικό πλέον για την ανάπτυξή τους. Οι πολίτες που διαδήλωναν με πάθος στα βουνά για την παρεμπόδισή τους, κέρδισαν. Το κράτος τους δικαίωσε.

Στην τρίτη φτωχότερη χώρα της ΕΕ, συμβαίνουν και άλλα επίσης φιλοεπενδυτικά. Πριν από μερικά χρόνια, σκεφτήκαμε ως χώρα, μήπως η φορολόγηση των επιχειρήσεων είναι υψηλή; Είπαμε, μήπως να τη μειώσουμε, προκειμένου να ανταγωνιστούμε στην προσέλκυση επενδύσεων τις χώρες της περιοχής μας. Ο βασικός συντελεστής τότε άγγιζε το 30% και στα μερίσματα, δηλαδή στα διανεμόμενα κέρδη στο 15%. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούσε και αυτός. Ψήφισε προεκλογικά το 2019, τη μείωση του φόρου μερισμάτων από το 15% στο 10%. Η κυβέρνηση της ΝΔ, σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή της μείωσε τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 22% και των μερισμάτων στο 5%.

Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν κάποιο ιδεολογικό καπρίτσιο, ήταν ένας τρόπος να πειστούν εγχώριοι και ξένοι επενδυτές να ξεκινήσουν μια δουλειά εδώ στην Ελλάδα και να μην την κάνουν κάπου αλλού ή πουθενά. Ηταν μια κινητροδότηση, την εποχή που βασίλευαν οι εταιρείες που δημιουργούνταν με ακόμα πιο χαμηλή φορολόγηση στη Βουλγαρία και την Κύπρο. Και πέτυχε. Δημιουργήθηκαν χιλιάδες νέες εταιρείες. Δημιούργησαν πλούτο. Προσέλαβαν κόσμο. Πραγματοποίησαν δαπάνες. Και οι ιδιοκτήτες τους που τόλμησαν, αν πέτυχε η επιχείρηση, κέρδισαν και αυτοί. Κάναμε το κάτι παραπάνω σε σχέση με τον περίγυρο προκειμένου να προσελκύσουμε επενδύσεις, απλά γιατί εμείς τις είχαμε παραπάνω ανάγκη.

Βγαίνει τώρα αρχικά ο Γ. Δραγασάκης και χαρακτηρίζει τη φορολόγηση στα μερίσματα πολύ χαμηλή, γιατί λέει αυξάνει τις ανισότητες. Επιβεβαιώνει τα λεγόμενα Δραγασάκη ο Αλ. Χαρίτσης και συμπληρώνει το «έργο» η Θ. Τζάκρη που χαρακτηρίζει ως εύλογο κέρδος μόνο έως 5%. Πάνω από αυτό το επίπεδο θα πηγαίνει στο κράτος. Μαζί στο κράτος θα πηγαίνει και η έκτακτη φορολόγηση που εξήγγειλε ο πρόεδρος Αλ. Τσίπρας στα κέρδη των τραπεζών.

Οπως γίνεται αντιληπτό, η «καμπάνια» φορολόγησης του κεφαλαίου μόλις ξεκίνησε. Σε συνδυασμό με τις περιβαλλοντικές «πρωτοβουλίες» της κυβέρνησης, οι επενδυτές σύντομα θα βλέπουν ξανά Ελλάδα και θα στρίβουν. Και η Ελλάδα, θα παραμένει μια από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, «απάτητη» σε επενδύσεις…