Ποιους βάζει η ΝΔ στο στόχαστρο; Προσωποκεντρικές «βολές» για τα μάτια των… χαλαρών ψηφοφόρων  

Να δίνει με κάθε ευκαιρία «πρόσωπο» στον κίνδυνο, όπως τον επισείει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να «κυλιστεί η χώρα προς τα πίσω» θέλει η κυβέρνηση, εξ ου και με κάθε ευκαιρία βάζει πλέον στο στόχαστρο στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πέρα από τις συγκρούσεις κορυφής, δηλαδή τα «πυρά» του πρωθυπουργού στους πολιτικούς αντιπάλους του, αλλά και εκτός από τις συγκρίσεις θητειών, η κυβερνώσα παράταξη επενδύει σε «αναμετρήσεις» και σε επίπεδο στελεχιακού δυναμικού.

Τι δεν βλέπουν Μητσοτάκης και Τσίπρας στην πρόταση Ανδρουλάκη για πρωθυπουργό

Η τακτική αυτή, μαζί με την συνεχιζόμενη επιχείρηση «θετικός λόγος» (για τα πεπραγμένα), ξεδιπλώνεται ουσιαστικά για τα μάτια των… χαλαρών ψηφοφόρων –του δεξιού ακροατηρίου που έχει πάρει αποστάσεις από τη ΝΔ και όχι μόνο. Είναι σαφές ότι καθ’ οδόν προς την κάλπη της απλής αναλογικής στις 21 Μαΐου, το Μαξίμου επιδιώκει να εμφανίζει την πρόταση διακυβέρνησης της ΝΔ ως τη μόνη σοβαρή, με απουσία εναλλακτικής λόγω της έλλειψης σχεδίου, όπως πιστεύουν στην κυβέρνηση, και «θολών» τοποθετήσεων από τους πολιτικούς αντιπάλους της.

Τι θα γινόταν αν…

Πρόκειται για τη γραμμή «τι θα γινόταν αν…» την οποία επαναφέρει το κυβερνών κόμμα στον δημόσιο διάλογο. Ήταν περίπου τέτοιες ημέρες πέρυσι, όταν προσωπικά ο Μητσοτάκης έδινε σήμα στην κομματική μηχανή για μια τέτοια διεύρυνση στη στρατηγική των συγκρίσεων: τα μέτωπα να πηγαίνουν μαζί με συγκεκριμένα πρόσωπα.

«Για σκεφτείτε λίγο την κυρία Χριστοδουλοπούλου στον Έβρο. Σκεφτείτε τον κ. Πολάκη στην πανδημία. Τον κ. Βαρουφάκη στην οικονομία. Το δίδυμο Κοτζιά-Καμμένου στα εθνικά μας θέματα…» έλεγε ο πρωθυπουργός τότε.

Κάτι αντίστοιχο εξελίσσεται τα τελευταία 24ωρα, αν και το πρωθυπουργικό γραφείο δείχνει να ξορκίζει την «παγίδα» οι γαλάζιοι να επαναπαυθούν τελικά σε τέτοιες συγκρίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ανάγκες, απαιτήσεις και (αρνητικά) συναισθήματα των πολιτών ζητούν απαντήσεις μόλις επτά εβδομάδες πριν από τις κάλπες.

 Τα μέτωπα

Είναι πάντως ενδεικτικά τα μέτωπα αλλά και το πώς τα έχει ανοίξει η ΝΔ το τελευταίο διάστημα. Για τη διαχείριση του Προσφυγικού (με αφορμή την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35 χλμ σε πρώτη φάση) οι γαλάζιες βολές κατευθύνθηκαν μεταξύ άλλων προς τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη με αφορμή τροπολογία στις Βρυξέλλες για τη μη χρηματοδότηση του φράχτη, αλλά και τον πρώην αρμόδιο υπουργό Γιάννη Μουζάλα. «Εθνική εξαίρεση ο ΣΥΡΙΖΑ» είπε και ο Μητσοτάκης, βάζοντας στο κάδρο προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα: «Θα συνεχίσει τον φράχτη ή θα τον κατεδαφίσει;».

Μεταξύ άλλων για την ατζέντα της οικονομίας, στην οποία επενδύει και η Κουμουνδούρου με ανοίγματα στη μεσαία τάξη, οι γαλάζιοι κριτίκαραν τοποθετήσεις του πρώην αντιπροέδρου στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη, χρεώνοντας στην αξιωματική αντιπολίτευση ατζέντα αύξησης φόρων. Προ ημερών ο ίδιος ο Μητσοτάκης είχε ανεβάσει τους τόνους αναφερόμενος ονομαστικά σε κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν στην πρόσφατη ομιλία του μπροστά σε κομματικό ακροατήριο στην Λαμία, απ’ όπου έθεσε για πρώτη φορά το πολιτικό πλαίσιο της νέας περιόδου. «Να γνωρίζετε πως στο δρόμο προς τις κάλπες θα αναμετρηθούμε με αντιπάλους που παραμένουν αδιόρθωτοι» είχε πει. Και… απασφάλιζε μεταξύ άλλων για τον «πολιτικό τραμπούκο κ. Πολάκη» και για τον «αμετάκλητα καταδικασμένο για παράβαση καθήκοντος κ. Παππά». Και έλεγε ο Μητσοτάκης χαράσσοντας τη γραμμή του «τι θα γινόταν αν…» στελέχη της αντιπολίτευσης έρθουν ξανά στην εξουσία: «Τι θα μας πουν; Ότι ο κ. Σπίρτζης θα φτιάξει τα τρένα; Ο κ. Κατρούγκαλος τις συντάξεις; Ο κ. Φίλης την παιδεία; Αυτοί που αρνήθηκαν τους εθνικούς εξοπλισμούς θα μας προστατεύσουν από ξένες απειλές; Αυτό που έκαναν την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι θα φυλάξουν τα σύνορα; Το μόνο που δεν φωνάζουν είναι ότι θα συναντηθούν και πάλι με τον κ. Βαρουφάκη».

Η κάλπη

Στο μυαλό του πρωθυπουργού είναι η κρισιμότητα της πρώτης κάλπης ως «ο βατήρας», όπως θεωρεί, «για την αυτοδύναμη Ελλάδα». Η ΝΔ αναγνωρίζει ότι η προοπτική της αυτοδυναμίας – ένας στόχος που δημοσκοπικά είναι προς το παρόν απομακρυσμένος αλλά στην κυβέρνηση τον θεωρούν εφικτό –  περνά (και) από τις πρώτες εκλογές, καθώς εκεί θα υπάρξει η κομβική διαμόρφωση συσχετισμών.

Εξ ου και από το γαλάζιο στρατόπεδο ρίχνουν όλες τις δυνάμεις τους απέναντι στον υπαρκτό κίνδυνο για χαλαρή αντιμετώπιση της πρώτης Κυριακής, είτε μέσω αποχής είτε με ψήφο διαμαρτυρίας, προτάσσοντας μέτωπα, πρόσωπα, διλήμματα και κυρίως το αφήγημα της ανάγκης για σταθερότητα.