Οι πολίτες δεν είναι πελάτες

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν τα κόμματα είναι να πιστεύουν ότι οι πολίτες κάνουν τις πολιτικές τους επιλογές με κριτήρια ανάλογα με αυτά με τα οποία πηγαίνουν και επιλέγουν τα προϊόντα που αγοράζουν.

Αυτό κάνει τους πολιτικούς να σκέφτονται ότι μπορούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρουν ή να «πουλήσουν» ένα πολιτικό πρόγραμμα, με τον τρόπο που ένας διαφημιστής προσπαθεί να σου πουλήσει ένα προϊόν που δεν το έχεις ανάγκη.

Αυτό φαίνεται στα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν, στις τεχνικές που δανείζονται από τη διαφήμιση, τον τρόπο που πιστεύουν ότι μπορούν να «αλλάξουν την ατζέντα».

Όμως, οι πολίτες δεν είναι πελάτες.

Οι πολιτικές αποφάσεις και επιλογές τους είναι το αποτέλεσμα ιδιαίτερα σύνθετων διεργασιών.

Στηρίζονται σε ιδεολογικές προδιαθέσεις, διαμορφωμένες μέσα στη διαδρομή του καθενός και επηρεασμένος από το κοινωνικό, πολιτιστικό ακόμη και ιστορικό περιβάλλον του.

Εκφράζουν τις αξίες και τις πεποιθήσεις που ορίζουν το υπαρξιακό υπόβαθρό τους

Συμπυκνώνουν τον τρόπο που βιώνει και προσλαμβάνει την πραγματικότητα, και το πώς τοποθετούνται ακόμη απέναντι στις μεγάλες διαιρετικές γραμμές που εξακολουθούν να διαπερνούν τις κοινωνίες μας.

Αντανακλούν τους διαρκείς υπολογισμούς που κάνουν οι πολίτες στην προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα.

Αυτό σημαίνει ότι όταν επιλέγουν «ψήφο διαμαρτυρίας», αυτή είναι μια επιλογή που την έχουν σκεφτεί, την έχουν μετρήσει, την έχουν σταθμίσει.

Σημαίνει πως όταν επιλέξουν να «τιμωρήσουν» ένα κόμμα ή έναν πολιτικό, αυτό το κάνουν συνειδητά .

Σημαίνει πως ποτέ δεν δίνουν «λευκή κάρτα» σε ένα κόμμα ή σε έναν πολιτικό, αλλά έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις ακόμη και σε μια εποχή «μειωμένων προσδοκιών» όπως η δική μας και βέβαια δεν θέλουν να διαψευστούν.

Σημαίνει τελικά ότι είναι αυστηρότεροι και πολύ πιο απαιτητικοί κριτές του πολιτικού συστήματος από ό,τι πιστεύουν τα κόμματα.

Και γι’ αυτό είναι πιθανό να έχουμε μεγάλες πολιτικές εκπλήξεις.

Δεν θα είναι επειδή θα έχει «ξεφύγει» το εκλογικό σώμα.

Θα είναι επειδή θα έχει κρίνει.