«Απλά οι Γάλλοι αρέσκονται να διαδηλώνουν» – Μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ στο πλευρό του Μακρόν!

Ύμνοι στον Εμανουέλ Μακρόν, δυσοίωνα άρθρα για το γαλλικό συνταξιοδοτικό, και υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί για εκατομμύρια Γάλλους διαδηλωτές και συνταξιούχους, είναι ο τρόπος που καλύπτουν τα μεγαλύτερα αμερικανικά ΜΜΕ τον κοινωνικό αναβρασμό στη Γαλλία τους τελευταίους μήνες. Wall Street Journal, New York Times, Washington Post, Bloomberg και Financial Times, έβγαλαν τα «μαχαίρια» για να δικαιώσουν το πετσοκόψιμο δικαιωμάτων.

Ενώ εκατομμύρια Γάλλοι βιώνουν βίαιες στιγμές στους δρόμους, λίγες ημέρες πριν ο Μακρόν επικαλεστεί ειδικό άρθρο του Συντάγματος για να περάσει τις μεταρρυθμίζεις, παρακάμπτοντας την Εθνοσυνέλευση, η Wall Street Journal δημοσίευσε άρθρο στις 13 Μαρτίου με τον υποτιμητικό τίτλο «Το πάρτι τελειώνει για τους Γάλλους συνταξιούχους»!

Γαλλία: Διαδηλωτές εισέβαλαν με καπνογόνα στα γραφεία της BlackRock

Στο άρθρο υποστήριξε πως «η αύξηση της ηλικίας των συνταξιούχων είναι πολύ σημαντική για την κοινωνία: Η χρυσή εποχή των γαλλικών συντάξεων φτάνει στο τέλος της, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε ένα ακραίο παράδειγμα της δημογραφικής πίεσης που πλήττει τα συνταξιοδοτικά συστήματα των προηγμένων οικονομιών σε όλο τον κόσμο». Το συγκεκριμένο άρθρο συνοδεύεται από φωτογραφία που δείχνει ηλικιωμένους Γάλλους να είναι μασκαρεμένοι, δίνοντας την αίσθηση μιας ευρύτερης ευμάρειας σε αυτές τις ηλικίες που πρέπει να «πληρώσει»

Wall Street Journal: Δώστε εύσημα στον Μακρόν

Έτσι, η μεγάλη αμερικανική εφημερίδα αντιμετωπίζει ως «χρυσή εποχή» τα απλά δικαιώματα των πολιτών ξεχνώντας ότι η σύνταξη του μέσου Γάλλου αντιμετωπίζει ήδη περικοπές τις επόμενες δεκαετίες. Η ίδια εφημερίδα στις 16 Μαρτίου σημείωνε «Δώστε στον κ. Μακρόν εύσημα για την επιμονή του – και το πολιτικό θάρρος του», παρακαλώντας μάλιστα τους Γάλλους να αντιμετωπίσουν «την ψυχρή πραγματικότητα» των περικοπών δαπανών.

Πρέπει να σημειωθεί ότι μόνο οι Financial Times αντιτάχθηκαν στην αμφιλεγόμενη απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης χωρίς ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση, εκτιμώντας ότι η τακτική του Μακρόν αφενός τον «αποδυνάμωσε» και αφετέρου άφησε «τη Γαλλία με δημοκρατικό έλλειμμα».

New York Times: «Τους αρέσει να διαμαρτύρονται, όχι να δουλεύουν»

Οι New York Times θέλοντας να δώσει μια εικόνα ότι δεν αρέσει στους Γάλλους να εργάζονται, ο επικεφαλής του γραφείου των New York Times στο Παρίσι Roger Cohen υποστήριξε πως «οι διαδηλωτές μιλούσαν για το πώς η ζωή ξεκινάει όταν τελειώνει η δουλειά, κάτι που είναι μια βαθιά ριζωμένη γαλλική πεποίθηση, πολύ διαφορετική από την αμερικανική άποψη ότι η ζωή εμπλουτίζεται και ενισχύεται από την εργασία».

Βέβαια, ξεχνάει ότι για δεκαετίες, οι Αμερικανοί αντιτίθενται σταθερά στις αυξήσεις της ηλικίας συνταξιοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης. Επιπλέον, τα 2/3 των Αμερικανών υποστηρίζουν την τετραήμερη εβδομάδα εργασίας και οι μισοί λένε ότι οι Αμερικανοί εργάζονται πάρα πολύ. Οπότε δεν είναι ένα «φετίχ» των Γάλλων η διαμαρτυρία.

Στη λογική αυτή, οι New York Times, τον Φεβρουάριο του 2023, δημοσιεύσαν άρθρο με τον υποτιμητικό τίτλο «Στους Γάλλους αρέσει να διαμαρτύρονται, αλλά σε αυτόν τον Γάλλο μπορεί να αρέσει περισσότερο», δείχνοντας έναν άνδρα που «έχει γίνει η προσωπική ενσάρκωση του διαχρονικού πάθους της Γαλλίας για διαδηλώσεις». Ακολούθησε ένα άρθρο στις 7 Μαρτίου που παρουσίαζε την αντίθεση των Γάλλων στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ως κάποια εξωτική «αντανάκλαση της γαλλικότητας των Γάλλων».

Washington Post: «Πόλη των σκουπιδιών»

Με άρθρο της στις 15 Μαρτίου η Washington Post αρκέστηκε να στην μόλυνση της πόλης έχοντας τίτλο: «Πόλη των … σκουπιδιών; Το Παρίσι, εν μέσω απεργιών, πνίγεται στα σκουπίδια».

Επίσης η εφημερίδα δεν έδειξε ενδιαφέρον κανένα να κοντράρει τα μέτρα του Μακρόν και ειδικά την αμφιλεγόμενη κοινοβουλευτική κίνησή του ώστε να περάσει το νομοσχέδιό του, αν και πρότεινε, ότι τα δημοκρατικά μέσα θα ήταν προτιμότερα.

Δεν υπήρχε άλλη λύση

Στα κύρια άρθρα τους, οι Wall Street Journal και Financial Times τονίζουν ότι η μόνη πραγματική απόδειξη για τη μη βιωσιμότητα του γαλλικού συνταξιοδοτικού συστήματος είναι το έλλειμμα του συστήματος, που προβλέπεται να φθάσει περίπου τα 14 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2030.

Οι Wall Street Journal, Washington Post και Financial Times δημοσιεύουν γραφήματα για να δείξουν την μειούμενη αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους, ώστε να εμπνεύσουν φόβο και να εμφανιστεί η μεταρρύθμιση Μακρόν ως η καλύτερη λύση στο πρόβλημα.

Washington Post, Bloomberg και Wall Street Journal παρουσιάζουν, μέσα από σειρά άρθρων, τις συντάξεις ως ποσοστό του ΑΕΠ για να δείξουν πόσο επιβαρύνεται η γαλλική οικονομία από τους συνταξιούχους. Τα άρθρα όμως αυτά παραβλέπουν, την έκθεση του 2021 της Κομισιόν για την γήρανση, που εκτιμά πως ακόμη και χωρίς αύξηση των ορίων ηλικίας στα 64 έτη, οι δημόσιες συνταξιοδοτικές δαπάνες στη Γαλλία θα μειωθούν στην πραγματικότητα τις επόμενες δεκαετίες, πέφτοντας στο 12,6% του ΑΕΠ το 2070, από 14,8% το 2019.

«Καλά κάνει που δεν φορολογεί τους πλούσιους»

Την ίδια στιγμή, τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ αποφεύγουν να αναφερθούν άλλες επιλογές, όπως η φορολόγηση των πλούσιων Γάλλων. Οι Financial Times τον Ιανουάριο είχαν σχολιάσει πως «Ο Μακρόν σωστά απέκλεισε το ενδεχόμενο αύξησης των φόρων ή ανάκλησης των φοροαπαλλαγών, δεδομένου ότι το μερίδιο των φόρων στο ΑΕΠ της Γαλλίας είναι ήδη 45%, το δεύτερο υψηλότερο στον ΟΟΣΑ μετά τη Δανία».

Ωστόσο, η Oxfam France στις 18 Ιανουαρίου 2023 είχε υπολογίσει ότι ένας φόρος μόλις 2% στον πλούτο των Γάλλων δισεκατομμυριούχων θα μπορούσε να εξαλείψει το προβλεπόμενο συνταξιοδοτικό έλλειμμα. Η ανάκληση τριών φορολογικών μειώσεων που ψήφισε η κυβέρνηση Μακρόν και οι οποίες ωφελούν σε μεγάλο βαθμό τους πλούσιους θα μπορούσε να απελευθερώσει 16 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Αυτό θα κάλυπτε το προβλεπόμενο έλλειμμα του συνταξιοδοτικού συστήματος με χρήματα που θα περίσσευαν. Επίσης υπενθυμίζεται ότι ο Γάλλος νομπελίστας οικονομολόγος Τομά Πικετί με έχει εξηγήσει πως η φορολόγηση του πλούτου θα κάλυπτε τα οικονομικά κενά της κυβέρνησης, δίχως να χρειάζεται να επιβαρύνει τους συνταξιούχους.

Με πληροφορίες από Fair