Η Νότια Κορέα θέλει να αυξήσει τις εργάσιμες ώρες – Η γενιά Ζ και τα ποσοστά αυτοκτονιών έχουν άλλη άποψη

Ωστόσο, η κυβέρνηση είχε υποστηρίξει το σχέδιο για την αύξηση του ανώτατου ορίου των εργάσιμων ωρών μετά από πιέσεις από επιχειρηματικούς ομίλους που αναζητούσαν ώθηση στην παραγωγικότητα, μέχρι που αντιμετώπισε θορυβώδη αντίθεση από τις νεότερες γενιές και τα εργατικά συνδικάτα.

«Νέα κατεύθυνση»

Ο ανώτερος γραμματέας του προέδρου της Νότιας Κορέας, Γιουν Σουκ Γιολ, δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα πάρει μια νέα «κατεύθυνση» αφού ακούσει την κοινή γνώμη και είπε ότι δεσμεύεται να προστατεύσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων των Millennials, της Γενιάς Z και των μη συνδικαλιστικών εργαζομένων.

Η αύξηση του ανώτατου ορίου των εργάσιμων ωρών εβδομαδιαίως είχε θεωρηθεί ως ένας τρόπος αντιμετώπισης της διαφαινόμενης έλλειψης εργατικού δυναμικού που αντιμετωπίζει η χώρα λόγω του μειούμενου ποσοστού γονιμότητας, που είναι το χαμηλότερο στον κόσμο, και της γήρανσης του πληθυσμού της.

Οι επικριτές του σχεδίου της κυβέρνησης υποστήριξαν πως οι παραπάνω ώρες θα είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Οι ειδικοί αναφέρουν συχνά την απαιτητική εργασιακή κουλτούρα της χώρας και την αυξανόμενη απογοήτευση μεταξύ των νεότερων γενιών ως βασικούς παράγοντες των δημογραφικών προβλημάτων.

Μόλις το 2018, λόγω της λαϊκής απαίτησης, η χώρα μείωσε το όριο από 68 ώρες την εβδομάδα στις σημερινές 52 – μια κίνηση που εκείνη την εποχή έλαβε συντριπτική υποστήριξη στην Εθνοσυνέλευση.

Ο ισχύων νόμος περιορίζει τις εργάσιμες ώρες εβδομαδιαίως σε 40 ώρες συν έως και 12 ώρες υπερωρίας με αποζημίωση, αν και στην πραγματικότητα, πολλοί εργαζόμενοι βρίσκονται υπό πίεση να εργαστούν περισσότερο.

«Απέχει πολύ από αυτό που πραγματικά θέλουν»

«Η πρόταση δεν έχει νόημα… και απέχει πολύ από αυτό που πραγματικά θέλουν οι εργαζόμενοι», είπε ο Jung Junsik, 25 ετών, φοιτητής πανεπιστημίου από την Σεούλ, ο οποίος πρόσθεσε ότι ακόμη και με την στροφή της κυβέρνησης, πολλοί εργαζόμενοι θα εξακολουθούν να υπόκεινται σε πιέσεις να εργάζονται παραπάνω του νόμιμου.

«Ο πατέρας μου εργάζεται υπερβολικά κάθε εβδομάδα και δεν υπάρχει όριο μεταξύ δουλειάς και ζωής» σημείωσε ο Junsik.

«Δυστυχώς, αυτό είναι αρκετά κοινό στο εργατικό δυναμικό. Οι επιθεωρητές εργασίας δεν μπορούν να παρακολουθούν κάθε χώρο εργασίας 24/7. Οι άνθρωποι της Νότιας Κορέας θα (παραμείνουν) ευάλωτοι σε θανατηφόρες υπερωρίες» τόνισε.

Σύμφωνα με τον OECD, οι Νοτιοκορεάτες εργάστηκαν κατά μέσο όρο 1.915 ώρες το 2021, τη στιγμή που ο αμερικανικός μέσος όρος ήταν 1.767.

Η πολύωρη εργασία παράλληλα με τα υψηλά επίπεδα εκπαίδευσης και την αύξηση των γυναικών που εισέρχονται στο εργατικό δυναμικό, κάποτε θεωρούνταν ότι τροφοδότησαν την αξιοσημείωτη οικονομική ανάπτυξη της χώρας μετά τον πόλεμο της Κορέας στη δεκαετία του 1950, όταν από φτωχή οικονομία έγινε μια από τις πλουσιότερες στον κόσμο.

«Απροθυμία της κυβέρνησης να δει την πραγματικότητα»

Η Haein Shim, εκπρόσωπος της φεμινιστικής ομάδας Haeil με έδρα τη Σεούλ, είπε ότι η ταχεία ανάπτυξη και η οικονομική επιτυχία της χώρας είχαν κόστος και η πρόταση για αύξηση των ωρών εργασίας αντανακλά την «απροθυμία της κυβέρνησης να αναγνωρίσει την πραγματικότητα της νοτιοκορεατικής κοινωνίας».

Είπε ότι «η απομόνωση και η απουσία μιας κοινότητας που απορρέουν από τις πολλές ώρες εργασίας και τις έντονες εργάσιμες ημέρες» έχουν ήδη επιβαρύνει τους εργαζομένους και «οι παράλογες ώρες εργασίας θα επιδεινώσουν περαιτέρω τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Κορεάτισσες».

Εκτός από τα περιστατικά θανάτου από υπερκόπωση, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών, σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.

«Είναι ζωτικής σημασίας για την κυβέρνηση (και τις εταιρείες) να αντιμετωπίσουν πιεστικά ζητήματα που ήδη επηρεάζουν ζωές», είπε η Shim.

«Η ανάγκη για υποστήριξη και μια υγιή ισορροπία στην επαγγελματική ζωή δεν μπορεί να παραβλεφθεί εάν θέλουμε να διασφαλίσουμε την ευημερία των ατόμων με την πραγματικότητα του υψηλότερου ποσοστού αυτοκτονιών στον OECD» πρόσθεσε.

Το 2017, ένα έτος πριν η κυβέρνηση μειώσει το ανώτατο όριο στις ώρες εργασίας, εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν λόγω υπερβολικής εργασίας, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία.

Ακόμη και όταν το όριο μειώθηκε στις 52 ώρες, οι θάνατοι από υπερκόπωση συνέχισαν να γίνονται πρωτοσέλιδα.

Το 2020, τα εργατικά συνδικάτα δήλωσαν ότι 14 εργαζόμενοι σε ντελίβερι είχαν πεθάνει λόγω υπερβολικής εργασίας, έχοντας θυσιάσει την ψυχική τους υγεία και ευημερία για να διατηρήσουν τη χώρα σε λειτουργία κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας Covid-19.