Όταν πριν από μερικά χρόνια είχαμε το ελληνικό #Metoo, με αρκετή καθυστέρηση ομολογουμένως, είχαμε αρκετούς που επέμειναν να θεωρούν ότι όλα αυτά ήταν μια υπερβολή ή μια επίδειξη «πολιτικής ορθότητας».
Ωστόσο, επιτέλους το πέπλο της συγκάλυψης είχε διαρραγεί και μπορούσαμε να συζητάμε το πρόβλημα.
Και έκτοτε αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι το πρόβλημα με τον υπαρκτό σεξισμό είναι πολύ μεγαλύτερο στην κοινωνία μας από όσο εκτιμούσαμε.
Ότι οι κακοποιητικές συμπεριφορές είναι πολύ διαδεδομένες.
Ότι οι βιασμοί είναι πολύ πιο συχνοί και συνήθως από πρόσωπα οικεία.
Ότι δεν πρόκειται για εγκλήματα πάθους, αλλά για γυναικοκτονίες.
Μόνο που πλάι στην πρόοδο υπάρχουν όλες οι παραλλαγές σεξισμού που επιμένουν και που είναι παραπάνω από εμφανείς στην καθημερινότητα και τη δημόσια σφαίρα.
Ο χώρος της πολιτικής δεν έχει αναπτύξει δυστυχώς κάποια ανοσία απέναντι στον σεξισμό.
Ας μην ξεχνάμε ότι για πολλές δεκαετίες η πολιτική στην Ελλάδα ήταν μια ανδροκρατούμενη υπόθεση.
Ακόμη και σήμερα όσο πιο ψηλά πάμε στην ιεραρχία τόσο μειώνεται η παρουσία των γυναικών σε θέσεις ευθύνης, δείχνοντας ότι χρειάζονται πολύ μεγαλύτερες τομές από την απλή προσπάθεια για ποσοστώσεις στα ψηφοδέλτια.
Για να μην αναφερθούμε στο πώς διάφοροι τύπου διαπρέψαντες σε σεξιστικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «ανταμείβονται» με θέσεις σε ψηφοδέλτια.
Και βέβαια υπάρχει το πρόβλημα του πώς παρουσιάζονται οι εκλογές μέσα στη δημόσια σφαίρα και τα ΜΜΕ.
Δεν χρειάζεται μεγάλη παρατηρητικότητα για να διαπιστώσει κανείς ότι πολύ συχνά οι γυναίκες υποψήφιοι παρουσιάζονται πιο υποτιμητικά από ό,τι οι άντρες.
Ότι πλευρές όπως το επάγγελμά τους, ιδίως εάν θεωρείται «γυναικείο», υπερπροβάλλονται.
Ότι οι προσωπικές τους σχέσεις, ιδίως εάν έχουν να κάνουν με άλλα πολιτικά πρόσωπα, παρουσιάζονται ως τα εφαλτήρια της πολιτικής τους καριέρας.
Ότι είναι πιο πιθανό να παρουσιαστούν ως «κομμώτριες» παρά ως πτυχιούχοι, ότι θα θεωρηθεί ότι είναι «του συζύγου» ή «του συντρόφου τους», ότι θα σχολιαστεί η εμφάνιση ή το ντύσιμό τους και όχι μια αποτελεσματική πολιτική τους παρέμβαση.
Όλα αυτά απλώς υπογραμμίζουν τον δρόμο που έχουμε να διανύσουμε ακόμη.
Latest News
Ευρωπαϊκές οικονομίες σε τροχιά αβεβαιότητας
Οι προειδοποιήσεις της ΕΚΤ αποκαλύπτουν τους λόγους της ανησυχίας για την κατάσταση των οικονομιών στις ευρωπαϊκές χώρες
Χωρίς τιμαριθμοποίηση
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει τον «αραμπά» του κοινωνικού αυτοματισμού
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Στις μέρες μας, το 2024 εδώ στην Ελλάδα, έχουν πάρει κεφάλι και πάλι οι απαισιόδοξοι και φοβούνται και τη σκιά τους
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Οι ίδιοι απαισιόδοξοι ανησυχούσαν πριν από τις εκλογές του 2019 για το δημόσιο χρέος και τις τράπεζες
Οι επιχειρήσεις στην εποχή των αναταράξεων
Οι περίοδοι της σταθερότητας και μιας υποτιθέμενης κανονικότητας θα γίνονται όλο και πιο σύντομες για τις επιχειρήσεις και τις οικονομίες
Το ελαιόλαδο ρίχνει τον πληθωρισμό
Σε όλες τις απότομες αλλαγές σε μια αγορά, έτσι και στο ελαιόλαδο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι
Στην ασφάλεια των πλεονασμάτων
Το χθεσινό μήνυμα Χατζηδάκη αποτελεί μια ελάχιστη ανταπόδοση στους χτυπημένους από τη χρεοκοπία Έλληνες φορολογουμένους
Ευκαιρία εκσυγχρονισμού
Τα Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν υποχρέωση μεταφοράς, έως 15 Νοεμβρίου 2024, στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 για επαρκείς κατώτατους μισθούς
Εκτός κυβερνητικού ραντάρ…
Ο τομέας μπορεί να προοδεύει την τελευταία τριετία, αλλά η παραγωγικότητά του μειώνεται
Απαγορευτικά ενοίκια
Γενικά το κόστος στέγασης αποτελεί έναν από τα σημαντικότερα πάγια έξοδα για μια επιχείρηση