Η χώρα μπαίνει στην εκλογική μάχη με όρους πόλωσης. Αυτό δείχνουν οι σκληρές αντιπαραθέσεις, η υψηλών τόνων ρητορική, ο τρόπος που ένα μέρος από τη φραστική βαναυσότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μεταφέρεται εντός της πολιτικής συζήτησης. Το κλίμα θα γίνεται ακόμη πιο φορτισμένο όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, ιδίως από τη στιγμή που τα κόμματα θέλουν να αποφύγουν την αποσυσπείρωση που ευνοεί η λογική «δύο γύρων» που σφραγίζει τη φετινή εκλογική αντιπαράθεση.
Ομως, την ίδια στιγμή ο βαθμός προγραμματικής αντιπαράθεσης είναι ιδιαίτερα χαμηλός. Και δεν το λέω αυτό μόνο με την έννοια ότι οι σύγχρονες τεχνικές πολιτικής επικοινωνίας δίνουν έμφαση στην εικόνα και το συναίσθημα παρά στην εξαντλητική συζήτηση πολιτικών προτάσεων – παρότι όλα δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι κάνουν ιδιαίτερα σταθμισμένες επιλογές που αφορούν τη ζωή τους και δεν συμπεριφέρονται ως «καταναλωτές».
Κυρίως αναφέρομαι ότι τουλάχιστον ως προς τα κόμματα διακυβέρνησης δύσκολα μπορεί κανείς να δει βαθιές προγραμματικές διαφορές που θα δικαιολογούσαν τους ανάλογα υψηλούς τόνους. Η ευρωπαϊκή προοπτική και η εναπόθεση ελπίδας στις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, οι παραλλαγές του ατλαντισμού, η πρόταξη του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, η αντιμετώπιση των ιδιωτικοποιήσεων ως αμετάκλητων, η τρέχουσα αρχιτεκτονική του ασφαλιστικού συστήματος, αντιμετωπίζονται ως αποδεκτά όρια του εκλογικού στίβου.
Και εάν για την κυβέρνηση όλα αυτά αποτελούν ούτως ή άλλως αυτονόητες ιδεολογικές και στρατηγικές αναφορές, το γεγονός ότι η αντιπολίτευση επιλέγει να κινηθεί κατά βάση εντός αυτού του πλαισίου – στοιχείο βεβαίως συνεπές προς την υποτίθεται υπό το κράτος εκβιασμού κυβερνητική θητεία της – έχει ως αποτέλεσμα να οδεύουμε προς εκλογές όπου ναι μεν θα εκφραστούν βαθιές διαιρετικές γραμμές που σήμερα διαπερνούν την κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα θα κυριαρχήσει μια λογική μειωμένων προσδοκιών, μια απουσία στρατηγικού ορίζοντα που να χωράει εναλλακτικές την ώρα που ένα ολόκληρο -κατά βάση νεοφιλελεύθερο – πολιτικό παράδειγμα έχει εμφανώς εξαντληθεί. Μόνο που δυσαρέσκεια χωρίς ορίζοντα, είναι απλώς άλλη μια συνθήκη πολιτικής κρίσης.
Latest News
Ποιος ο ρόλος για τη μεταλλευτική βιομηχανία
Αν η Ελλάδα θέλει να ενισχύσει την «ενδογενή» ανάπτυξη της, αλλά με την απαραίτητη παραγωγική εξωστρέφεια, ο ορυκτός πλούτος της αποτελεί μεγάλη ευκαιρία
Κάτι ψήνεται
Η πολιτική αβεβαιότητα που περιβάλει την επιστροφή Τραμπ
Τι πρέπει να περιμένουν οι ελληνικές τράπεζες το 2025
Το έτος 2025, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες
Ποιοι κερδίζουν από τα ασφάλιστρα υγείας
Σύντομα θα έχουμε θέμα και με τις χρεώσεις των ιδιωτικών νοσοκομείων, καθώς οι ασφαλιστικές πετούν στα ιδιωτικά θεραπευτήρια τον «μουτζούρη» των αυξήσεων
Τι είναι η νέα επιχειρηματικότητα;
Αν και δεν υπάρχει ξεκάθαρος και ενιαίος ορισμός γιατί οι τύποι των επιχειρήσεων διαφέρουν μεταξύ τους, ωστόσο υπάρχουν αρχές της επιχειρηματικότητας οι οποίες σήμερα είναι γρήγορα μεταβαλλόμενες.
Χώρα παντοπωλείων…
Πλέον πήρε κεφάλι η δημιουργία παντοπωλείων, κοινώς μπακάλικα στην πιο εξευγενισμένη σημερινή μορφή
Οι προτεραιότητες και οι στόχοι του υπουργείου Ναυτιλίας
Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από σημαντικές προκλήσεις και δύσκολες γεωπολιτικές συγκυρίες, η ελληνική ναυτιλία παραμένει η ραχοκοκαλιά του διεθνούς εμπορίου
Ελλάδα 2025: Από την ανθεκτικότητα στη βιώσιμη ανάπτυξη
Το 2025 αναμένεται να είναι έτος κρίσιμο για την αξιοποίηση των ευκαιριών και την εδραίωση της Ελλάδας ως κόμβου καινοτομίας και βιωσιμότητας
Ο καθοριστικός ρόλος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ως ο επενδυτικός βραχίονας της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, έχει επενδύσει περισσότερο από €13 δισ. στη χώρα τα τελευταία 10 χρόνια
Το Χρηματιστήριο Αθηνών προχωρεί προς μια νέα εποχή
Το Χρηματιστήριο Αθηνών βρίσκεται πλέον στο ραντάρ των ξένων επενδυτών