Το ταπεινό Fish and Chips μετατρέπεται σε luxury πιάτο των… 40 ευρώ

Είναι τόσο βρετανικό όσο ένας κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος, η βροχή στο Γουίμπλετον και τα περιστέρια στην πλατεία Τραφάλγκαρ. Το Fish and chips (τηγανητό ψάρι με τηγανητές πατάτες) είναι το πιάτο για κάθε άνθρωπο, που βρίσκεται στους κεντρικούς δρόμους της επαρχίας και στις παραλιακές ακτές των θέρετρων για πάνω από έναν αιώνα.

Πλέον, οι πελάτες έχουν συνηθίσει να πληρώνουν υψηλότερες τιμές για το πιάτο, από τις καντίνες στα βρετανικά σοκάκια μέχρι τα εστιατόρια με αστέρια Michelin.

Στο Harrods Dining Hall, το πιάτο κοστίζει τουλάχιστον 40 ευρώ, ενώ ο υπέροχος προμαχώνας θαλασσινών του Richard Corrigan, Bentley’s, σερβίρει παραδοσιακά Fish and chips για 32 ευρώ, συναρπάζοντας τους πελάτες. «Δεν καταναλώνεται απλά. Πετάει έξω από την κουζίνα», λέει ο Corrigan. «Πουλάμε περισσότερο από ποτέ. Σε δύσκολους καιρούς, νομίζω ότι είναι ένα πιάτο που δίνει παρηγοριά». Στην οδό Lombard 1 στην πόλη, το Fish and chips με μπύρα στα 30 ευρώ είναι βασικός πυλώνας. Ο ιδιοκτήτης Soren Jessen λέει ότι πουλάει περισσότερες από 100 μερίδες την εβδομάδα.

Παέγια, πίτσα, fish & chips και «τυλιχτά» από χρυσάφι

Αλλά δεν είναι μόνο τα γεύματα επιπέδου Michelin που γίνονται πιο ακριβά. Οι τιμές στα φτηνά μαγαζιά έχουν «χτυπηθεί» από τον πληθωρισμό, από τα καύσιμα μέχρι τα ψάρια, τις πατάτες και το λάδι. Η τιμή του μπακαλιάρου έχει αυξηθεί από 8 λίρες το κιλό σε 14 λίρες. Τον περασμένο χρόνο, το κόστος του πιάτου έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 22%. Παραδοσιακά, τα Fish and chips – αλειμμένα με αλάτι και ξύδι και στη συνέχεια τυλιγμένα σε εφημερίδα – κόστιζαν περίπου 9 ευρώ μόλις πριν από τρία χρόνια. Τώρα, ξεπερνούν τα 14 ευρώ.

Στο Catch Me, στο εμπορικό κέντρο Westfield, τα κόστη έχουν αυξηθεί για τα Fish and chips του σεφ Pascal Aussignac στα 15 ευρώ. «Δεν μπορούμε να μετακυλίσουμε όλα τα έξοδα, επομένως τα περιθώρια κέρδους είναι χαμηλότερα τώρα», λέει. «Είμαστε καλά εδώ. Νομίζω ότι αν ήμασταν στον κεντρικό δρόμο θα δυσκολευόμασταν».

Οι δασμοί στα ρωσικά ψάρια

Η επιβολή δασμού 35% στις εισαγωγές ρωσικών ψαριών —συμπεριλαμβανομένων των βασικών υλικών, όπως ο κατεψυγμένος μπακαλιάρος— ήταν καταστροφική για πολλά καταστήματα. «Αυτοί οι επιπλέον δασμοί θα ωθήσουν χιλιάδες καταστήματα στα άκρα», δήλωσε ο Andrew Crook, πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Fish Friers, του εμπορικού φορέα του κλάδου.

«Τα αληθινά ψάρια και οι πραγματικές πατάτες θα είναι πάντα πιο ακριβά από τα βιομηχανικά, εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα», λέει ο Kerridge, ο οποίος διευθύνει πολλά εστιατόρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριλαμβανομένων δύο με αστέρια Michelin. Αντιπαραβάλλει αυτές τις προκλήσεις προμήθειας με εκείνες των αντιπάλων , δηλαδή του τηγανητού κοτόπουλου και των μπέργκερ. «Πριν από σαράντα χρόνια, όταν ήμουν παιδί, τα ψάρια, οι πατάτες και το λίπος ήταν όλα φθηνά. Τώρα, το κόστος είναι δυσβάσταχτο: οι πατάτες έχουν αυξηθεί κατά 300% μόνο τους τελευταίους 18 μήνες».

Ο Kerridge υπερασπίζεται τα βιώσιμα θαλασσινά, μια ιδέα που δεν υπήρχε όταν ήταν νέος. Το «Market Day Fish» στο μενού του Harrods μπορεί να είναι γουρουνόψαρο ή νταούκι: λιγότερο αναγνωρίσιμο από τον εγκλεφίνο ή τον μπακαλιάρο, αλλά αλιεύεται με βιώσιμο τρόπο και με άφθονη προσφορά. Τα ψάρια του προέρχονται φρέσκα και όχι κατεψυγμένα από μηχανότρατες δεν είναι φθηνά.

Στο Kerridge’s Bar and Grill, στο Corinthia Hotel, ο μπακαλιάρος της Νότιας Ακτής κοστίζει 33 ευρώ, ενώ το καλκάνι κοστίζει σχεδόν 70 ευρώ. Και τα δύο σερβίρονται με πουτίγκα από μπιζέλι, σάλτσα ταρτάρ και την χαρακτηριστική σάλτσα κάρυ Matson του σεφ, φόρο τιμής σε ένα από το τοπικό μαγαζί κοντά στο σπίτι του. «Μακάρι οι άνθρωποι να καταλάβουν πραγματικά τι μπαίνει σε ένα πιάτο με Fish and chips», λέει. «Το ψάρεμα είναι σκληρή, επικίνδυνη, χειρωνακτική εργασία».