Χρηματιστήριο Αθηνών: Τίτλοι τέλους για Dionic, ΑΕΓΕΚ, Βαράγκης και Παλαιοί Οίνοι Νάουσας

Από σήμερα, 21 Απριλίου, το ταμπλό του ΧΑ θα έχει τέσσερις εταιρείες λιγότερες: οι μετοχές των Μπουτάρη (Παλαιοί Οίνοι Νάουσας), Βαράγκη, ΑΕΓΕΚ και Diοnic μετά από πολυετή απραξία διαγράφονται.

Το κοινό στοιχείο που ενώνει τις τέσσερις υπό διαγραφή εταιρείες είναι ότι για πολλά χρόνια βρίσκονταν σε καθεστώς επιτήρησης.

Και μπορεί οι ιστορικές εταιρείες Μπουτάρης και Βαράγκης να γλίτωσαν την επιχειρηματική λήθη με τη συνδρομή «λευκών ιπποτών» δεν συμβαίνει όμως το ίδιο για τις ΑΕΓΕΚ και Diοnic, οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις κινούμενες σε επικίνδυνες ατραπούς.

Το τέλος και η νέα αρχή για την Μπουτάρης

Η Βαράγκης που φεύγει από το Χρηματιστήριο μετά από 25 χρόνια έχει μια δεύτερη ευκαιρία ύστερα την επικύρωση του σχεδίου εξυγίανσης, έστω και αν πλέον η τύχη της βρίσκεται στα χέρια ανθρώπων εκτός της ιστορικής οικογένειας επιπλοποιών.

Αθηναϊκή Ζυθοποιία – Νερό Ιόλη: Από την Οίτη στο «ποτήρι» της Sterner Stenhus – Τι προβλέπει το deal

Μια φρέσκια αρχή με μηδενικό τραπεζικό δανεισμό και κανένα χρέος σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία κάνει και η Μπουτάρης υπό τον έλεγχο του μεγαλομετόχου της Premia, Ηλία Γεωργιάδη και τους συνεπενδυτές που συμμετέχουν στην ομάδα του. Οι τελευταίοι απέκτησαν την ιστορική οινοποιία, με υπερεκατονταετή παρουσία στην αγορά και έναν σημαντικό αριθμό από ακίνητα σε περιοχές της Ελλάδας όπως η Σαντορίνη, η Ημαθία, η Νάουσα.

Χρηματιστήριο Αθηνών: Οι παρεμβάσεις της ΕΧΑΕ για την μετατροπή του σε ανεπτυγμένη αγορά

Η κατάρρευση της ΑΕΓΕΚ

Ακριβώς 30 χρόνια μετά την εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο, η ΑΕΓΕΚ, μια από τις παλαιότερες εταιρείες του κλάδου των κατασκευών, βλέπει την πόρτα της εξόδου, με τις μετοχές της να διαγράφονται οριστικά σήμερα, 21 Απριλίου.

Η ΑΕΓΕΚ ιδρύθηκε αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο, το 1949, από τους Παπαδάκη και Τσοτσορό.

Τη δεκαετία του 1970 η ιδιοκτησία της περνά σταδιακά στον έλεγχο των Παπαγεωργίου, Τριανταφύλλου και Μανέτα που αποχώρησε από την ΑΕΓΕΚ στα μέσα του 1990.

Υπό την τότε νέα της ηγεσία, η ΑΕΓΕΚ εξελίσσεται σε σημαντικό «παίκτη» της εγχώριας κατασκευαστικής αγοράς με αξιόλογη παρουσία και σε χώρες της Μέσης Ανατολής.

Το 1993 οι μετοχές της ΑΕΓΕΚ εισάγονται στο Χρηματιστήριο Αθηνών, ενώ σταδιακά εξελίσσεται σε έναν ολοκληρωμένο επιχειρηματικό όμιλο με συμμετοχές σε εταιρείες ακινήτων, ενέργειας και έργων παραχώρησης.

Λίγο πριν το millennium, όταν οι εργολάβοι αγόραζαν ό,τι κινείται, η ΑΕΓΕΚ ήταν ένας από τους πέντε μεγαλύτερους κατασκευαστικούς ομίλους της χώρας.

Ωστόσο, οι εξαγορές που πραγματοποίησε τη «φόρτωσαν» με υποχρεώσεις που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει.

Μόλις τέλειωσαν οι φιέστες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 η αγορά ανακάλυψε ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός».

Ο όγκος των υποχρεώσεων της άλλοτε κραταιής κατασκευαστικής εταιρείας απειλούσε να την «καταπιεί» παρότι είχε μειωθεί από τα 566 εκατ. ευρώ το 2006 στα 224 εκατ. ευρώ το 2007.

Ένα χρόνο μετά και υπό την πίεση των τραπεζών, οι βασικοί μέτοχοι (Σπύρος Παπαγεωργίου και Γιάννης Τριανταφύλλου) παραιτούνται από τη διοίκηση, υπέρ ενός έμπειρου τραπεζικού στελέχους, του Σωτήρη Γαβριήλ.

Το 2013 μεταβιβάστηκε η θυγατρική της στον τομέα των κατασκευών ΑΕΓΕΚ Κατασκευαστική στην Ακτωρ, έναντι του συμβολικού τιμήματος του ενός ευρώ.

Οι προσπάθειες διάσωσης της εταιρείας, μέσω στρατηγικών επενδυτών, αρχικά της ινδικής DS Constructions και μεταγενέστερα του Γιάννη Μαρούλη, έπεσαν στο κενό.

Το έργο του μετρό στη Θεσσαλονίκη, όπως επίσης και μια σειρά οδικών έργων, π.χ. Ακτιο – Αμβρακία, που είχε αναλάβει η εταιρεία δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.

Προκειμένου να εξυπηρετείται έστω μέρος των υποχρεώσεών της, η εταιρεία, της οποίας ο σημαντικότερος πιστωτής είναι η Alpha Bank, προχώρησε σε πωλήσεις περιουσιακών της στοιχείων.

Πέρσι, η θυγατρική της ΑΕΓΕΚ, Ελαφόνησος Α.Ε, πούλησε στην οικογένεια Τσατσαρωνάκη, γνωστή από τα προϊόντα παξιμαδιού «Το Μάννα», την έκταση που διατηρούσε σε παραθαλάσσια έκταση 610 στρεμμάτων στην παραλία Βουλισμένη Ελαφονήσου με το καταβληθέν τίμημα να ανέρχεται στο 1,75 εκατομμύρια ευρώ.

Επίσης το περσινό καλοκαίρι είχε μεταβιβαστεί το 7ώροφο κτίριο γραφείων, μεγέθους περίπου 2.000 τ. μ., στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αντί ποσού 1,25 εκατ. ευρώ. Αγοράστρια ήταν η ΜΠΕΧΤΣΙΝΑΡ Ανάπτυξη Ακινήτων Α.Ε.

Τα πάθη και τα λάθη της Dionic

Ευρισκόμενη τα τελευταία χρόνια επί ξηρού ακμής, η Dionic επίσης φεύγει από το ταμπλό του ελληνικού Χρηματιστηρίου. Να σημειωθεί ότι η διαπραγμάτευση των μετοχών της εταιρείας στο Χρηματιστήριο έχει ανασταλεί από τo 2020.

Με ζημιογόνα αποτελέσματα εδώ και πολλά χρόνια, φθίνουσα δραστηριότητα και ίδια κεφάλαια που καθίστανται ολοένα και πιο αρνητικά (στα -65,5 εκατ. ευρώ στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2022), η Dionic δηλώνει στην εξαμηνιαία έκθεσή της ότι «οι διαπραγματεύσεις της Εταιρείας με την ALPHA BANK και την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ για την ρύθμιση του δανεισμού της δεν έχουν καμιά ουσιαστική εξέλιξη μέχρι σήμερα».

Ενώ συμπληρώνει ότι «πρέπει να τονιστεί ότι εάν δεν υπάρξει δυνατότητα χρηματοδότησης με Κεφάλαιο Κίνησης, δεν είναι εφικτή η αναστροφή της πορείας των οικονομικών μεγεθών».

Σημειώνεται πως από το 2021 η AVE, ο μεγαλύτερος μέτοχος της Dionic έχει μηδενίσει στα λογιστικά της βιβλία τη συμμετοχή της στην εταιρεία.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται, την 07.06.2021 ο όμιλος AVE μεταβίβασε την πλήρως απομειωμένη συμμετοχή του στην εταιρεία ΝΤΙΟΝΙΚ ΑΕΒΕ χωρίς να προκύψει κέρδος ή ζημιά από την εν λόγω συναλλαγή.

Η εταιρεία, που ιδρύθηκε το 1995, δραστηριοποιείται κυρίως στην εμπορία – διανομή- καταναλωτικών αγαθών, προϊόντων τηλεπικοινωνιών και υπηρεσιών ανθρώπινου δυναμικού. Επίσης, μέσω των θυγατρικών-συγγενών επιχειρήσεων της (με τη μέθοδο της ολικής ενοποίησης και καθαρής θέσης), ATCOM AE, I.M.C.G. BRANDS AE και SHOP365.GR A.E. αναπτύσσονται δραστηριότητες κυρίως στους τομείς του λογισμικού και e-commerce.

Για πολλούς τα προβλήματα της πρώην εισηγμένης θα μπορούσαν να είχαν λυθεί εάν δεν πουλούσε φθηνά το 50% που κατείχε στην Skroutz.

Υπενθυμίζεται ότι η Dionic το 2018 προχώρησε στην πώληση της συμμετοχής που διατηρούσε στην Skroutz έναντι 10 εκατ. ευρώ, ως μέρος της συμφωνίας για τη ρύθμιση οφειλών προς την Eurobank. Η Diοnic είχε αγοράσει το μισό της γνωστής εταιρείας το 2006 καταβάλλοντας 300 χιλ. ευρώ.