ΕΕ: O Λίντνερ επιμένει στη δημοσιονομική πειθαρχία

Στη διαμάχη για το Σύμφωνο Σταθερότητας ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δεν κατάφερε να επιβληθεί μέχρι στιγμής στις Βρυξέλλες, σχολιάζει ο γερμανικός τύπος.

Όλοι συμφωνούν τουλάχιστον σε ένα σημείο, σύμφωνα με την εφημερίδα Die Welt: «το παλιό Σύμφωνο Σταθερότητας δεν λειτουργεί». Τι πρέπει να αλλάξει όμως; Εδώ οι απόψεις διίστανται. Η Κομισιόν θέλει να αμβλύνει το σύμφωνο σταθερότητας, η Γερμανία είναι αντίθετη και επιμένει σε σκληρούς κανονισμούς. Μολονότι σύμφωνα με την Welt «η θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης θα μπορούσε να βοηθήσει την Ευρώπη».

Οι προτάσεις της Κομισιόν για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας – Τι λέει για έλλειμμα και χρέος

Ο Οικονομικός Επίτροπος Πάολο Τζεντιλόνι, «ένας Ιταλός», όπως σημειώνει η εφημερίδα δηκτικά, «θέλει να ερμηνεύσει πιο χαλαρά τους ευρωπαϊκούς κανόνες για το χρέος».

Το Σύμφωνο Σταθερότητας ορίζει προς το παρόν, ότι οι χώρες της ΕΕ πρέπει να περιορίσουν τα ελλείμματά τους στο 3% της οικονομικής παραγωγής τους και το χρέος τους στο 60%. Ο Τζεντιλόνι αντ´ αυτού θέλει να διαπραγματευτεί αυτό που αποκαλεί «ξεχωριστούς δρόμους» για τη μείωση του χρέους με κάθε χώρα, άλλους κανόνες για την Γερμανία και άλλους για την Ελλάδα, «η οποία έχει τον πιο καταστροφικό δείκτη χρέους στην ΕΕ: 178%», σχολιάζει η Welt.

Οι ανησυχίες

Υποστήριξη βρίσκει ο Κρίστιαν Λίντνερ από τους οικονομολόγους του Γερμανικού Οικονομικού Ινστιτούτου, που υπολόγισαν, σύμφωνα με τη Welt, πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας τα επόμενα πέντε χρόνια. «Εάν η ΕΕ ακολουθήσει τη γερμανική πρόταση, το χρέος στις τέσσερις χώρες θα μειωθεί αισθητά. Αν όχι, ο ρυθμός μείωσης θα είναι πολύ αργός.»

Γιατί όμως επιμένει η Κομισιόν σε πιο «χαλαρούς κανόνες»; Την απάντηση δίνει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε κακές εμπειρίες με τους προκαθορισμένους στόχους μείωσης. Μέχρι στιγμής, ο κανόνας ήταν ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να μειώσουν τα επίπεδα του χρέους τους στο 60% του ΑΕΠ εντός 20 ετών», αναφέρει η εφημερίδα.

«Στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ελλάδας αυτό θα απαιτούσε έναν τόσο ισχυρό συνδυασμό αυξήσεων φόρων και περικοπών δαπανών, που η οικονομία θα μπορούσε να καταρρεύσει και ο ποσοστό χρέους προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) πιθανότατα να αυξηθεί.»

Πηγή: Deutsche Welle/Ευθύμης Αγγελούδης