ΗΠΑ: Σε χαμηλό 75 ετών βούτηξε η παραγωγικότητα

Ομολογουμένως πέρασαν δύσκολα τρία χρόνια. Ο κόσμος ουσιαστικά έκλεισε καθώς η πανδημία που ξέσπασε μια φορά τον αιώνα στοίχισε εκατομμύρια ζωές , ενώ στο επιχειρηματικό μέτωπο, οι ΗΠΑ είδαν ένα κύμα απολύσεων που δεν έχει παρατηρηθεί ξανά στη σύγχρονη ιστορία.

Η επιστροφή στη κανονικότητα αποδείχθηκε εξίσου δύσκολη σε πολλούς τομείς, όπως για παράδειγμα η τεράστια στροφή στην εξ’αποστάσεως εργασία και, στη συνέχεια, μια ημι-επιστροφή στο κανονικό. Ως ένδειξη του πόσο μακρύ ταξίδι ήταν, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μόλις την Παρασκευή ανακοίνωσε ότι η COVID δεν αποτελεί πλέον κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μετά από περισσότερα από τρία χρόνια.

Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση της παραγωγικότητας. Για ένα μεγάλο διάστημα, μέσα στην πανδημία, και δουλεύοντας από το σπίτι οι εργαζόμενοι ήταν κατά κάποιο τρόπο πιο παραγωγικοί από ποτέ. Αυτό πλέον δεν ισχύει.

H τετραήμερη εργασία είναι το κλειδί για την αύξηση της παραγωγικότητας

Οι ΗΠΑ καταγράφουν τώρα πέντε συνεχόμενα τρίμηνα μείωσης της παραγωγικότητας σε ετήσια βάση, σύμφωνα με έρευνα της EY-Parthenon. Κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει, σύμφωνα με δεδομένα που χρονολογούνται από το 1948.

Για να καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτό, το Fortune μίλησε με τον Gregory Daco, επικεφαλής οικονομολόγο στην EY-Parthenon.

Ο Daco έχει γράψει και έχει μιλήσει εκτενώς για την απομακρυσμένη εργασία και τις επιπτώσεις της πανδημίας στην αγορά εργασίας. Είπε ότι η χαμηλή παραγωγικότητα αντανακλά το τρέχον περιβάλλον μας, που ορίζεται από τον υψηλό πληθωρισμό. Η απομακρυσμένη εργασία είναι ένα πραγματικό πράγμα που πρέπει να ληφθεί υπόψη, είπε ο Daco, αλλά δεν είναι ο μόνος παράγοντας.

Η πτώση της παραγωγικότητας, ανέφερε, επιδεινώνει τις πιέσεις αποζημίωσης και αυξάνει το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος . «Η δυσκολία είναι ότι δεν υπάρχει μαγικό ραβδί παραγωγικότητας», έγραψε. «Και η μείωση του κόστους μέσω απολύσεων και συμπίεσης της αύξησης των μισθών είναι συχνά «ευκολότερη» και ταχύτερη στην εκτέλεση».

Αναλύοντας τους αριθμούς

Η παραγωγικότητα των ΗΠΑ μειώθηκε κατά 2,7% το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους σε σύγκριση με πέρυσι, διαπίστωσε η EY. Πρόκειται για πτώση 0,9% από έτος σε έτος. Ταυτόχρονα, η παραγωγή σε σχέση με το τρίμηνο αυξήθηκε ελαφρά (0,2%) και οι ώρες εργασίας αυξήθηκαν κατά 3%. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι εργάζονται περισσότερες ώρες και μετά βίας βγάζουν περισσότερα προϊόντα, επειδή απλώς δεν είναι τόσο παραγωγικοί όσο ήταν.

«Όταν έχεις ένα περιβάλλον στο οποίο η παραγωγή ξεπερνά την ανάπτυξη της εργασίας, αυτό είναι ένα περιβάλλον ισχυρότερης παραγωγικότητας», εξηγεί στο Fortune. «Όταν έχουμε το αντίθετο, όταν η αύξηση της παραγωγής είναι υποτονική αλλά η αύξηση της εργασίας είναι ισχυρή, έχουμε ένα αδύναμο περιβάλλον παραγωγικότητας».

Η ανάκαμψη της παραγωγικότητας θα είναι το κλειδί για την επίλυση πολλών από τα τρέχοντα ζητήματα της οικονομίας, είπε ο Daco, καθώς αυτό θα αυξήσει την προσφορά και ως εκ τούτου θα μειώσει τις πληθωριστικές πιέσεις.

Κατά τα τελευταία πέντε ή έξι τρίμηνα, υπογραμμίζει, η οικονομική δραστηριότητα ήταν υποτονική, παρόλο που η χώρα έχει δει μια ανθεκτική αγορά εργασίας και αύξηση της απασχόλησης.

Η τέλεια καταιγίδα

Οι άνθρωποι εργάζονται περισσότερες ώρες, προσθέτει. Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αυξήθηκε κατά 6,3% αυτό το τρίμηνο, ενώ οι μισθοί κατά 3,4%. Αυτός ο συνδυασμός δημιούργησε συνθήκες για την τέλεια καταιγίδα: Ασθενής παραγωγικότητα για πέντε τέταρτα συνεχόμενα, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Daco αναγνώρισε ότι άκουσε από πελάτες ότι η εξ αποστάσεως εργασία θα μπορούσε να κάνει τους υπαλλήλους να εργάζονται λιγότερο σκληρά. «Από τους πελάτες μας σε όλους τους τομείς, ακούμε παρόμοιες ιστορίες μειωμένης παραγωγικότητας λόγω του νέου εργασιακού περιβάλλοντος», λέει ο Daco. Αναγνώρισε ότι οι ατελείς υβριδικές ρυθμίσεις θα μπορούσαν να είναι μια πιθανή αιτία της πτώσης της παραγωγικότητας.

Διευθύνοντες Σύμβουλοι όπως ο Τζέιμι Ντάιμον της JPMorgan και ο Μαρκ Μπένιοφ της Salesforce έχουν υποστηρίξει ότι οι δια ζώσης εργαζόμενοι απλώς κάνουν περισσότερη δουλειά, καλύτερα από τους απομακρυσμένους συναδέλφους τους. Ο Ντάιμον λέει ότι μακροχρόνια απομακρυσμένη εργασία απλά δεν λειτουργεί για τους περισσότερους εργαζόμενους, ενώ ο Μπένιοφ υποστηρίζει λέει ότι οι εργαζόμενοι στο γραφείο με συνέπεια αποδίδουν καλύτερα.

Η μεγάλη παραίτηση

Σύμφωνα με τον Daco υπάρχει κι άλλος ένας παράγοντας που συχνά οι οικονομολόγοι υποτιμούν: τους τελευταίους 18 μήνες, η ανάκαμψη της εργασίας ήταν «τεράστια». Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο αριθμός των θέσεων εργασίας, τα ποσοστά προσλήψεων και τα ποσοστά παραιτήσεων έχουν φτάσει όλα σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ.

«Αυτό μας λέει ότι ήταν πολύ δύσκολο για τους εργοδότες να εκπαιδεύσουν ουσιαστικά τους υπαλλήλους τους και να τους φέρουν στο ίδιο επίπεδο με τα επίπεδα παραγωγικότητας που θα θεωρούνταν φυσιολογικά πριν από την πανδημία», λέει.

Όταν χτύπησε η πανδημία, έφερε έναν συνδυασμό πρόωρης συνταξιοδότησης, μαζικής αποχώρησης από το εργατικό δυναμικό και μια χιονοστιβάδα αλλαγών στις θέσεις εργασίας, ένα φαινόμενο που ονομάζεται εναλλακτικά «η μεγάλη παραίτηση» και «έλλειψη εργατικού δυναμικού». Συνολικά, δημιούργησε έλλειψη παραγωγικότητας.

Παρ’ όλα αυτά, είναι αισιόδοξος ότι τα νούμερα θα κινηθούν προς το φυσιολογικό και φέτος.

«Η παραγωγικότητα είναι το κλειδί σε αυτό το χάος που βρισκόμαστε», λέει. Χαρακτηρίζει το τρέχον περιβάλλον ως περιβάλλον περιορισμού: περιορισμός εφοδιαστικής αλυσίδας, περιορισμός εργασίας και περιορισμός κεφαλαίου. Η αυξημένη παραγωγικότητα θα αμβλύνει καθεμία από αυτές τις ανησυχίες—καθώς και τις πιέσεις κόστους.