Podcast ΒΑΒΕΛ – Αλέξης Πατέλης: Θέλουν κρατικοποίηση της Εθνικής για βόλεμα ημετέρων

Οι αγορές δεν δίνουν μεγάλη πιθανότητα να έρθει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα για αυτό και υπεραποδίδουν, εκτιμά ο επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης.

Μιλώντας στο podcast Βαβέλ του Οικονομικού Ταχυδρόμου, επισημαίνει ότι «η κυβέρνηση έκανε πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις και άλλαξε, αλλάζει και προσπαθεί να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και αυτό είναι πίσω κυρίως από τους αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης».

Προσθέτει ότι το νέο μοντέλο είναι πιο εξωστρεφές, για παράδειγμα η χώρα μας σήμερα έχει ποσοστό εξαγωγών που πλησιάζει το μισό της οικονομίας που είναι ένα ποσοστό υψηλότερο από χώρες, όπως  Γαλλία, Ιταλία. Η χώρα μας γίνεται πιο πράσινη, πιο ψηφιακή, αίρονται τα εμπόδια που σταματούσαν τις επενδύσεις στο παρελθόν, δεν έχουμε μία κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία που θα πει το κράτος και η κυβέρνηση ότι πρέπει να αναπτυχθούν οι τάδε τομείς.

Ο ίδιος αναφέρει την άποψη ότι πίσω από την εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ για κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας κρύβεται το «βόλεμα ημετέρων», όπως είχε γίνει με την περίπτωση Καλογρίτσα, Βοσκοτόπια, Τράπεζα Αττικής. «Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πως μία κρατική τράπεζα δεν θα ελέγχεται από μία μελλοντική κυβέρνηση για να δίνει δάνεια στους δικούς της», σημειώνει χαρακτηριστικά. Υπενθυμίζει ακόμα ότι «ο κύριος Τσίπρας με το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο ενεχυρίασε εντός εισαγωγικών την περιουσία του ελληνικού δημοσίου στο υπερταμείο και στους πιστωτές μας για 99 χρόνια. Ωστόσο δεν γίνεται και νομικά. Δεν μπορούν να μεταφερθούν οι μετοχές από το υπερταμείο στο ελληνικό δημόσιο, έχουμε μία συμφωνία που έχουμε υπογράψει με τους πιστωτές μας. Εκτός βέβαια αν πιστεύει ο κύριος Τσίπρας πάλι στην επαναδιαπραγμάτευση και ξεκινάμε πάλι τα ίδια, περήφανη διαπραγμάτευση κλπ.».

Σε σχέση με την λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, ο κ. Πατέλης, δηλώνει «μη ικανοποιημένος». Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα συνεχίζει και δεν χρηματοδοτεί αρκετά τα νοικοκυριά κυρίως στην κατηγορία των στεγαστικών δανείων αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, σημειώνει ότι ο μόνος τρόπος για να αυξήσουμε τους μισθούς, να βελτιώσουμε το βιοτικό των Ελλήνων και εν πάση περιπτώσει να έχουμε σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση που λέμε ότι δεν θέλουμε μόνο να μείνουμε Ευρώπη, αλλά και να γίνουμε Ευρώπη είναι οι επενδύσεις. Μόνο αυτές διαχρονικά θα μας κάνουν εντός εισαγωγικών Ευρωπαίους, τουλάχιστον στο επίπεδο των μισθών.

Ο κ. Πατέλης, περιγράφει το μετεκλογικό σκηνικό, θυμίζοντας την πρώτη διαπραγμάτευση για το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο που θα ξεκινήσει «μάλλον στη σύνοδο κορυφής τέλη Ιουνίου που θα έχουμε και μεταβατικό πρωθυπουργό».

Ότι ωστόσο και να αποφασιστεί, τελικά οι αγορές είναι αυτές που κρίνουν την πορεία των οικονομικών μιας χώρας, με τον ίδιο να εκτιμά ότι η χώρα μας έχει κόστος δανεισμού το οποίο είναι πάνω-κάτω παρόμοιο με αυτό της Ιταλίας και στις προβολές που υπάρχουν το χρέος μας ως ποσοστό του ΑΕΠ πέφτει κάτω από αυτό της Ιταλίας, αν θυμάμαι καλά το 2027 ή κάτι τέτοιο. Οπότε είναι στο χέρι μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία και αν την συνεχίσουμε θα ανταμειφθούμε και από τις αγορές και τις επενδύσεις».

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Αλέξη Πατέλη, στο Podcast ΒΑΒΕΛ και τον Νίκο Φιλιππίδη

ΝΦ: Γεια σας κύριε Πατέλη.

ΑΠ: Καλησπέρα και καλημέρα σε όλες και όλους.

ΝΦ: Καλώς ήρθατε. 4 χρόνια στο Μέγαρο Μαξίμου, τι αίσθηση σας άφησε;

ΑΠ: Μου αρέσει πάντα να μιλάω για μένα, όχι για τους άλλους. Θα έλεγα μία –όσο περίεργο και να ακούγεται- μία αίσθηση προσωπικής ικανοποίησης ότι τουλάχιστον προσπάθησα. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα όλα αυτά που ήθελα, αλλά αισθάνομαι ότι την προσπάθεια που ήθελα να κάνω την έκανα. Μία πολύ δύσκολη δουλειά, βέβαια και σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

ΝΦ: Ναι και με ένα διαφορετικό η αλήθεια είναι σχήμα, δηλαδή αυτό το επιτελικό σχήμα που επέλεξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, έδωσε πολύ μεγάλη έμφαση πλέον στην ομάδα.  Όταν αποφασίσετε να συνεργαστείτε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έναν κατεξοχήν φιλελεύθερο πολιτικό, περιμένατε ότι θα βρισκόσασταν επί 4 χρόνια σε συνεχή αναζήτηση νέου επιδόματος προς πολίτες;

ΑΠ: Δεν συμφωνώ με την περιγραφή σας. Το κοινωνικό κράτος είναι έτσι κι αλλιώς μέρος μιας φιλελεύθερης οικονομίας. Ωστόσο, νομίζω είχα αρθρογραφήσει και υπάρχουν πάντα βέλτιστες οικονομικές πολιτικές ανάλογα με τις καταστάσεις που προκύπτουν, δηλαδή προφανώς η στήριξη των ευάλωτων, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και στον κορονοϊό και στην ενεργειακή κρίση ήταν η βέλτιστη οικονομική πολιτική. Αυτό εξάλλου αποδείχτηκε και εκ των υστέρων με τη μεγάλη πτώση που είδαμε λόγω χρέους ΑΕΠ αλλά και με τη μεγάλη ανάπτυξη που είδαμε στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες και ήταν η βέλτιστη οικονομική πολιτική, γιατί υπήρχε μία άποψη η οποία αποδέχτηκε και σωστή ότι αυτά τα δύο γεγονότα θα ήταν προσωρινά. Προσωρινά οι αυξημένες τιμές ενέργειας, προσωρινός ήταν και ο κορονοϊός. Από εκεί και πέρα προφανώς και πρέπει να υπάρχει σε κάθε φιλελεύθερη οικονομία στήριξη των ευάλωτων και το ζήτημα είναι πώς να το κάνεις αυτό πιο έξυπνα, πιο στοχευμένα και πιο σωστά. Δεν μου αρέσει εμένα η ταμπέλα «επιδόματα» για όλες τις πολιτικές. Για παράδειγμα, αυτό που ανακοινώθηκε χθες, το 10% έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ για κτίρια, για κατοικίες ή ακίνητα που ασφαλίζονται είναι σωστό από οικονομικής απόψεως, μπορεί δε και να κοστίσει λιγότερο, να είναι δημοσιονομικά θετικό, διότι εν τέλει πρέπει να ωθήσουμε και θέλουμε να ωθήσουμε τον κόσμο στην ασφάλιση της περιουσίας του. Αυτό θα είναι καλό για όλους και για το κράτος και για τον ιδιώτη.

ΝΦ: Η αλήθεια είναι σε αυτή την τετραετία είδαμε μεγέθη, είδαμε ρυθμό ανάπτυξης γρήγορα να καλύπτει την ζημιά της πανδημίας, είδαμε άλλα μεγέθη να βελτιώνονται, επίσης. Ωστόσο, αυτή γενικώς η επεκτατική οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε και βλέπουμε ότι σχεδιάζεται να συνεχιστεί εφόσον εκλεγείτε, άλλωστε και τα άλλα κόμματα κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ίδιο επικαλούνται, επεκτατικές πολιτικές. Μήπως τελικά όλο αυτό έχουμε δημιουργήσει και κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε έναν εφησυχασμό στους πολίτες ότι λύθηκαν ξαφνικά τα προβλήματά μας; Είμαστε η τρίτη φτωχότερη ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΑΠ: Διαφωνώ ριζικά με αυτό που λέτε, δεν ισχύει. Αν δείτε τα στοιχεία, συγκρίνετε την Ελλάδα με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δείτε ότι η χώρα μας προχωράει πιο γρήγορα στα πρωτογενή πλεονάσματα. Είχαμε ήδη από το ‘22 ισοσκελισμένο πρωτογενές και αν το συγκρίνετε για παράδειγμα με Γερμανία-Γαλλία θα δείτε ότι έχουν περισσότερα προβλήματα. Αν δούμε για παράδειγμα το νέο σύμφωνο σταθερότητας και την προσθήκη που έκανε η κομισιόν για χώρες με έλλειμμα πάνω από 3% θα πρέπει να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη μέριμνα θα δείτε ότι η Ελλάδα δεν ανήκει σε αυτές τις χώρες. Το άλλο ζήτημα που θέσατε όμως, δεν έκανε αυτό η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση έκανε μεταρρυθμίσεις και έκανε πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις και άλλαξε, αλλάζει και προσπαθεί να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και αυτό είναι πίσω κυρίως από τους αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης, κατά την άποψή μου.

ΝΦ: Ποιο είναι αυτό το νέο παραγωγικό μοντέλο το οποίο δημιουργείται;

ΑΠ: Το νέο μοντέλο είναι πιο εξωστρεφές, για παράδειγμα η χώρα μας σήμερα έχει ποσοστό εξαγωγών που πλησιάζει το μισό της οικονομίας που είναι ένα ποσοστό υψηλότερο από χώρες, όπως  Γαλλία, Ιταλία. Η χώρα μας γίνεται πιο πράσινη, πιο ψηφιακή, αίρονται τα εμπόδια που σταματούσαν τις επενδύσεις στο παρελθόν, δεν έχουμε μία κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία που θα πει το κράτος και η κυβέρνηση ότι πρέπει να αναπτυχθούν οι τάδε τομείς. Το βασικό ζήτημα είναι να μην υπάρχουν πλαστά εμπόδια. Θα σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα, ιχθυοκαλλιέργειες. Η χώρα μας θα μπορούσε να είναι από τις πιο σημαντικές χώρες στον κόσμο, στην

ΝΦ: Είναι από τους leader.

ΑΠ: Θα μπορούσε να είναι πολύ υψηλότερα και ο λόγος είναι γιατί το κράτος δεν έχει οριοθετήσει τις περιοχές που θα μπορούσαν να γίνονται αυτά τα πράγματα ή ακόμα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η χώρα μας έχει ήλιο, έχει αέρα, έχουμε μπροστά μας την κλιματική μετάβαση, τη μεγαλύτερη πρόκληση της ανθρωπότητας και των οικονομιών. Είναι μια τρομακτική ευκαιρία, όχι μόνο για το περιβάλλον, αλλά και για την οικονομία. Στο παρελθόν εισάγαμε σχεδόν ολόκληρη την ενέργεια που καταναλώναμε, στο μέλλον θα γίνουμε εξαγωγείς και γινόμαστε σιγά-σιγά εξαγωγείς. Αλλά υπάρχει και μία άλλη διάσταση, μία πολιτική διάσταση σε όλο αυτό το ζήτημα. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έδειξε ότι στο μέλλον η ενέργεια δεν θα φεύγει από την ανατολή και να πηγαίνει προς τη δύση, αλλά μάλλον από το Νότο και θα πηγαίνει προς τον Βορρά. Η χώρα μας μπορεί να γίνει και εξαγωγέας ενέργειας, αλλά και κόμβος που θα διοχετεύει φθηνή ενέργεια από Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική προς βορειότερες χώρες της Ευρώπης και αυτό μπορούμε όλοι να φανταστούμε τι σημαντικές επιπτώσεις θα έχει και για την ασφάλεια της χώρας, για τα σύνορά μας, όχι μόνο δηλαδή για την ενεργειακή μας αυτονομία και για την οικονομία, αλλά και για την πολιτική μας δύναμη.

ΝΦ: Αυτό βέβαια δεν ήταν προϊόν όμως μιας οργάνωσης. Ήταν η εκμετάλλευση μιας ευκαιρίας η οποία άνοιξε.

ΑΠ: Η οποία δεν είχε εκμεταλλευτεί από προηγούμενες κυβερνήσεις και η οποία απαιτεί να κάνει κανείς τα ταξίδια του, να συναντηθεί με τις κυβερνήσεις, να αναπτύξει σχέσεις και φυσικά να κάνει επενδύσεις. Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι το 2019 η ΔΕΗ ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης με ελλείμματα πάνω από ένα δισεκατομμύριο ετησίως και φυσικά ο ΔΕΔΔΗΕ δεν είχε κάνει επενδύσεις στο ηλεκτρικό δίκτυο για πολλά χρόνια.

ΝΦ: Ούτε και τώρα έχει κάνει σημαντικές.

ΑΠ: Τώρα όμως ξεκινάει, γιατί έγινε η πώληση του 49% στην αυστραλιανή Macquarie, θα έρθει ξένη τεχνογνωσία και υπάρχει πρόγραμμα για την αναβάθμιση του ηλεκτρικού δικτύου και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όλα πρέπει να γίνουν και ΑΠΕ και πιο δυνατό δίκτυο και διασυνδέσεις με τις υπόλοιπες χώρες.

ΝΦ: Συμφωνούμε, συμφωνούμε ότι οι επενδύσεις στο χώρο της ενέργειας που έχουν προγραμματιστεί είναι πάρα πολλές, πολύ μεγάλους και προφανώς η ΔΕΗ έπρεπε να πατήσει στα πόδια της πάτησε. Το θέμα είναι ότι η ενεργειακή κρίση η οποία ξεκίνησε πριν τον πόλεμο στην Ρωσία για περίπου ένα εξάμηνο η κυβέρνηση πραγματικά φαινόταν σαν να μην έχει αντιληφθεί το πρόβλημα. Οι λογαριασμοί ερχόντουσαν τεράστιοι, άνθρωποι έχουν βρεθεί με μεγάλα φέσια, επειδή απλώς επέλεγαν για θέρμανση τον ηλεκτρισμό και αυτό ήταν κάτι το οποίο καθυστέρησε πάρα πάρα να λειτουργήσει. Για αυτό θεωρώ ότι έχει δοθεί η αφορμή στο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για ανάγκη παρέμβασης και κρατικοποίησης της ΔΕΗ.

ΑΠ: Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω στο ερώτημά σας, αλλά πρώτα θέλω να κάνω μια μικρή παράκαμψη με αφορμή την αρχή της ερώτησης σας. Μπορεί να φαίνεται προφανές σε εσάς, όμως θέλω να σας υπενθυμίσω ότι προεκλογικός λόγος των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι από τη μία κρατικοποίηση της ΔΕΗ και από την άλλη να λέμε οι κακοί ξένοι που έρχονται και αγοράζουν τις ελληνικές επιχειρήσεις και οδηγούν στον αφελληνισμό. Θέλω να πω ότι αυτό που φαίνεται σε εσάς προφανές

ΝΦ: Αυτό το είπε βέβαια και ο πρώην Πρωθυπουργός, ο κύριος Κώστα Σημίτης.

ΑΠ: Ακριβώς. Λοιπόν, αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και δεν μπορείς να έχεις μία σοβαρή ανάπτυξη με τέτοια φρασεολογία. Τώρα, στο ερώτημά σας θα δείτε ότι η χώρα μας ήταν από τις πρώτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση που αντιμετώπισε το πρόβλημα και αυτό ήτανε, διότι δεν είχαμε τόσα πολλά προθεσμιακά συμβόλαια, όπως για παράδειγμα η Γερμανία και αυτά όλα οφείλονταν φυσικά και στη δομή της ενέργειας και σε μεγάλο βαθμό στην κρατική ΔΕΗ. Από εκεί και πέρα, επειδή το έζησα και από κοντά, ήτανε μία πολύ δύσκολη ενεργειακή κρίση, με πολύ απρόβλεπτα γεγονότα και πορεία και θα έλεγα ότι έγιναν πάρα πολλές συσκέψεις, πολύ μεγάλη προσπάθεια για να βοηθηθούν οι ευάλωτοι. Η μεγαλύτερη κριτική που δεχτήκαμε και τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας ήταν ακριβώς η αντίθετη. Τον ονόμασα εγώ «ενεργειακό λαϊκισμό», «προτεσταντικό λαϊκισμό» από αυτούς οι οποίοι μας είπαν ότι δεν είναι σωστό να επιδοτείς, γιατί πρέπει όλοι να προσαρμοστούμε στις υψηλότερες τιμές ενέργειας το οποίο δεν είχε καμία λογική διότι οι τιμές είχαν αυξηθεί 10 φορές, όχι 10 – 20% κι αν το σκεφτεί κανείς, αν δεν επιδοτούσες θα είχανε φαλιρίσει πολλές επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Να θυμηθούμε ότι ο πρωθυπουργός πρώτος έκανε την πρόταση για πλαφόν στις τιμές φυσικού αερίου η οποία υιοθετήθηκε μεν από τους Ευρωπαίους ηγέτες, αλλά με καθυστέρηση που κόστισε. Και φυσικά, να δώσουμε και τα μεγάλα συγχαρητήρια στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους που διαχειρίστηκε μία πολύ δύσκολη κατάσταση το 2022, όπου κάθε μήνα ήταν συν – πλην 1 – 2 δις, το πόσο θα κόστιζε αυτή η ενεργειακή κρίση και τελικά προσγείωσε το αεροπλάνο ας το πούμε, εντος εισαγωγικών στο 0% πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο πραγματικά είναι μία απίστευτη εξέλιξη. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί δεν θα το είχαν προβλέψει στις αρχές ή στα μέσα του έτους ότι θα καταλήγαμε στο 0.

ΝΦ: Απλώς αυτή η παρέμβαση, γενικώς οι παρεμβάσεις και η κατάσταση που δημιουργήθηκε κρίθηκε -και εδώ η αντιπολίτευση στέκεται πάρα πάρα πολύ και έχει και συγκεκριμένη πρόταση- οδήγησε στα πολύ μεγάλα κέρδη των εταιρειών των ενεργειακών.

ΑΠ: Τα οποία και φορολογήθηκαν από την Ελληνική Κυβέρνηση πριν από άλλες Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις και φυσικά μετά υιοθετήθηκε και το ευρωπαϊκό πλαίσιο για τη φορολόγηση των εταίρων πετρελαίου ειδικά.

ΝΦ: Γενικά θεωρείτε ότι στην νέα θητεία η φορολόγηση των επιχειρήσεων έγινε και ειδικά των μερισμάτων υπερβολικά γενναιόδωρη; Θα την ξανά σκεφτόσασταν ή ακόμα δεν έχετε καταλήξει;

ΑΠ: Τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους. Τώρα δεν έχω μπροστά μου τα νούμερα, αλλά τα έσοδα από μερίσματα για παράδειγμα από φόρο μερισμάτων αυξήθηκαν αντί να μειωθούν. Υπάρχει μία ιδεοληψία σε πολλά από αυτά τα πράγματα. Δεν μας έχουν πει τα κόμματα της αντιπολίτευσης πόσα επιπλέον έσοδα θα έφερνε η αύξηση της φορολογίας. Η δικιά μου άποψη είναι ότι θα μείωνε τα έσοδα.

ΝΦ: Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει και για πλαφόν στο περιθώριο κέρδους, ως 5% μιλάει για τις ενεργειακές εταιρείες τη στιγμή που το ‘22 οι πετρελαϊκές είχαν 300 – 350% αύξηση κερδοφορίας.

ΑΠ: Και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας μιλάει και για μία κρατική οικονομία. Αν εννοεί ότι 5% πλαφόν στα κέρδη και 5% πλαφόν στις ζημιές, τότε βέβαια.

ΝΦ: Επιστρέφοντας στο θέμα των επενδύσεων και αναφερθήκαμε νωρίτερα στην κριτική του πρώην πρωθυπουργού, του κύριου Σημίτη, η αλήθεια είναι ότι τι βλέπουμε; Βλέπουμε πολύ real estate. Έχουν έρθει πάρα πολλοί ξένοι που έχουν αγοράσει ακίνητα στην Ελλάδα τα οποία ως αποτύπωμα δεν αλλάζει σημαντικά, αντίθετα επιβαρύνει την εγχώρια κτηματαγορά πάρα πολύ.

ΑΠ: Θα μου επιτρέψετε να διακόψω και να διαφωνήσω μαζί σας. Αρθρογράφησα επί του θέματος, το πρώτο θέμα. Η λέξη real estate χρησιμοποιείται κατά κάποιο τρόπο για να δαιμονοποιήσουμε τους ξένους. Τα 7 δις που ήρθαν το ‘22 δεν είναι αγορά διαμερισμάτων από ξένους. Μάλιστα από τους Κινέζους οι οποίοι ας πούμε πάντα έρχονται στο μυαλό του καθένα οι Κινέζοι αγόρασαν πολύ λιγότερα ακίνητα το ‘21 και ‘22 και λόγω του κορονοιου και να θυμηθούμε ότι αυτή η κυβέρνηση διπλασίασε το όριο της golden visa στις 500.000 ευρώ. Είναι τελείως λάθος η κριτική και προσωπικά νόμιζα στην αρχή ότι αυτά που είπε ο κύριος Σημίτης απλώς θα αγνοηθούν. Στην πραγματικότητα έχουν αυξηθεί οι άμεσες ξένες επενδύσεις σε όλους τους κλάδους και φυσικά, όπως έγραψα και στο άρθρο και το ακίνητο είναι μέρος σχεδόν κάθε επένδυσης. Όταν η Microsoft χτίζει ένα data center, που θα το χτίσει στον αέρα; Αγοράζει ένα οικόπεδο και χτίζει το data center. Και θα έπρεπε να είμαστε χαρούμενοι, δηλαδή περάσαμε 13 χρόνια της κρίσης τα οποία η χώρα μας θεωρούταν το μαύρο πρόβατο και έλεγες ότι είσαι Έλληνας και όλοι τρέχανε μακριά οι επενδυτές. Και τώρα ξαφνικά έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που υπάρχει ένα ρεκόρ άμεσων ξένων επενδύσεων και λέμε, όχι δεν μας αρέσει αυτός, μας αρέσει το άλλο.

ΝΦ: Προσωπικά, η προσωπική μου άποψη είναι ότι χρειαζόμαστε κάθε είδους επένδυση, ιδιαίτερα αν αυτή προέρχεται από το εξωτερικό, γιατί φέρνει και προσθέτει στο ΑΕΠ. Δεν το συζητάμε. Απλώς, επειδή ψάχνουμε και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, δηλαδή αν δημιουργούν θέσεις εργασίας, πόσες θέσεις εργασίας, τι είδους θέσεις εργασίας, είναι ένα ζήτημα τι είδους επενδύσεις παίρνουμε γιατί

ΑΠ: Κοιτάξτε, οι θέσεις εργασίας, 250 χιλιάδες θέσεις εργασίας σε 4 χρόνια. Θέλω όμως να πω κάτι ακόμα το οποίο το έγραψα στο άρθρο μου και δεν δόθηκε αρκετή σημασία. Να δούμε και τα κίνητρα αυτής της κριτικής. Αν είχαμε μία εγχώρια οικονομία, κλειστή ποιος θα επωφελείτο περισσότερο από όλους; Οι ολιγάρχες. Το να υπάρχουνε πολλές επιχειρήσεις και να ανταγωνίζεται μία την άλλη είναι η βάση μείωσης των τιμών και η βάση προστασίας του καταναλωτή και τα εγχώρια συμφέροντα της ολιγαρχίας προστατεύονται από το να λέμε ότι θα ρθουν οι κακοί ξένοι και αυτό είναι κάτι το οποίο θα έπρεπε να υπάρχει και στην δημόσια συζήτηση. Οι επενδύσεις στη χώρα έχουν αυξηθεί σημαντικά και οι εγχώριες και οι ξένες –οι εγχώριες επενδύσεις μάλιστα έχουν αυξηθεί πάρα πολύ- όμως πέρασε η χώρα μας πάρα πολλά χρόνια στα οποία το επίπεδο των επενδύσεων ήταν χαμηλότερο από την λεγόμενη ανάλωση του κεφαλαίου, δηλαδή ο επενδυτικός ιστός της χώρας σιγά-σιγά ρήμαζε και αυτό επιτέλους αρχίζει και αλλάζει. Πρέπει να φτάσουμε στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα, δεν αρκούν οι επενδύσεις που έχουμε. Ο μόνος τρόπος για να αυξήσουμε τους μισθούς, να βελτιώσουμε το βιοτικό των Ελλήνων και εν πάση περιπτώσει να έχουμε σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση που λέμε ότι δεν θέλουμε μόνο να μείνουμε Ευρώπη, αλλά και να γίνουμε Ευρώπη είναι οι επενδύσεις. Μόνο αυτές διαχρονικά θα μας κάνουν εντός εισαγωγικών Ευρωπαίους, τουλάχιστον στο επίπεδο των μισθών.

ΝΦ: Επειδή ξέρετε καλύτερα από μένα πόσο σύνθετο θέμα είναι η οικονομία, αναφερθήκατε νωρίτερα στο θέμα των εξαγωγών, Δεν το άφησα να περάσει, απλώς το φύλαγα για να ρωτήσω λίγο αργότερα πιο συγκεκριμένα. Γιατί βλέπουμε σημαντική επιδείνωση στο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Βλέπουμε δηλαδή μεγάλη αύξηση των εισαγωγών, μεγάλο μέρος προφανώς είναι και η αγορά μηχανημάτων προς αντικατάσταση επενδύσεις δηλαδή σε πάγια. Αλλά βλέπουμε και σε τομείς που γνωρίζαμε ότι έχουμε ένα πρόβλημα και βελτιωνόταν η κατάσταση, όπως στον πρωτογενή τομέα, όπου εισάγουμε πάρα πολύ κρέας και θα εισάγουμε από ότι φαίνεται ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια, απλά γιατί αφήσαμε τη κτηνοτροφία μας να ρημάξει μας στην κρίση των τελευταίων χρόνων.

ΑΠ: Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω μαζί σας και πάλι. Αν δούμε τα στοιχεία, γιατί  έχουμε κάνει πολλές μελέτες της διεύρυνσης του εμπορικού ελλείμματος, θα δούμε ότι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στη χώρα έχει διευρυνθεί κυρίως λόγω της αύξησης των τιμών της ενέργειας και των εμπορευμάτων γενικότερα. Το είδαμε αυτό και σε άλλες χώρες, ακόμα και η Γερμανία έχασε το πλεόνασμα. Αυτό γρήγορα αντιστρέφεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο σύνολό της στην Ευρωζώνη μάλλον είδαμε και πάλι ένα πολύ μεγάλο πλεόνασμα, αν δεν κάνω λάθος το Μάρτιο. Τα δικά μας τα στοιχεία είναι λίγο πιο καθυστερημένα, αλλά και αυτά του Δεκεμβρίου -Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου δείχνουν πολύ μεγάλη αισιοδοξία. Θέλω να πω όμως και κάτι ακόμα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών είναι και φυσικά και η άλλη πλευρά του πλεονάσματος των κεφαλαιακών ροών. Στην Ελλάδα είχαμε το ’22 μια μεγάλη εισροή από το ταμείο ανάκαμψης και από τις άμεσες ξένες επενδύσεις. Αυτά τα δύο πάνε μαζί και το σημαντικό είναι όταν βλέπουμε τα στοιχεία να σκεφτόμαστε κατά πόσο αυτά εκπροσωπούν μία ποιοτική αλλαγή. Αν η χώρα μας όντως επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, όπως πέτυχαν τώρα, εννοώ ταχύτερα από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τότε διαχρονικά το έλλειμμα θα διευρυνθεί. Φτάνει αυτό βέβαια να στηρίζεται σε

ΝΦ: Θα μειωθεί το έλλειμμα.

ΑΠ: Όχι, εννοώ αν έχουμε πιο γρήγορη ανάπτυξη θα έρχονται περισσότερα κεφάλαια στη χώρα, γιατί έχουμε πιο γρήγορη ανάπτυξη. Άρα εξ’ ορισμού θα είναι διευρυμένο το έλλειμμα και οι εισροές του ταμείου ανάκαμψης είναι τεράστιες.

ΝΦ: Ωραία τα συζητάμε εδώ μέσα στην προεκλογική περίοδο όλα μας τα θέματα, αλλά νομίζω ότι έχουμε καταλάβει ότι εξαρτόμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό από το διεθνές περιβάλλον. Και βλέπουμε η αλήθεια είναι τα σύννεφα να πυκνώνουν πάνω από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα κυρίως το αμερικανικό, βλέπουμε τους κανόνες τους δημοσιονομικούς να επιστρέφουν. Άρα πάμε σε μία σύσφιξη της οικονομικής πολιτικής και βλέπουμε τον παράγοντα επιτόκια που ανεβαίνουν να επηρεάζουν πάρα πάρα πάρα πολύ τις προοπτικές των οικονομιών. Εμείς πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε μέσα σε αυτό το περιβάλλον;

ΑΠ: Κοιτάξτε, το εξωτερικό περιβάλλον δεν μπορεί να το ελέγξει κανείς. Αυτό που μπορεί να ελέγξει είναι να προετοιμάζει την οικονομία, ώστε να είναι πιο ανθεκτική στα εξωτερικά σοκ. Ας δώσουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα, το πρόγραμμα Ηρακλής το οποίο απομειώσε τα κόκκινα δάνεια των τεσσάρων συστημικών τραπεζών δραστικά από 45% σε μονοψήφιο αριθμό και φυσικά η ανακεφαλαιοποίηση ειδικά της Πειραιώς το 2021 ήταν πολύ σημαντικές κινήσεις. Αν δεν είχαν γίνει αυτά τα δύο σήμερα μιλάγαμε για το ρίσκο ενός ελληνικού τραπεζικού κραχ και μιας φυγής κεφαλαίων από τις ελληνικές τράπεζες το οποίο δεν έχει συμβεί. Φυσικά στην Αμερική βλέπουμε τα προβλήματα που έχουν υπάρξει, ειδικά στις τοπικές τράπεζες εκεί, αλλά όπως είπατε η μεγαλύτερη αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η άνοδος των επιτοκίων η οποία είναι φυσικά το όπλο εντός εισαγωγικών που έχουνε οι κεντρικές τράπεζες για την τιθάσευση του πληθωρισμού και της ακρίβειας. Αυτό έχουμε μπροστά μας, έχουν γίνει μεγάλες αυξήσεις επιτοκίων και στην Αμερική και στην ευρωζώνη.

ΝΦ: Αλήθεια το θέμα της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για την Εθνική Τράπεζα και την άσκηση των δικαιωμάτων επί μετοχών που ανήκουν εμμέσως στο ελληνικό δημόσιο. Μιλάμε για τις μετοχές οι οποίες αυτή τη στιγμή βρίσκονται στον έλεγχο του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Γιατί σας φαίνεται τόσο παράλογο να ασκήσει τα δικαιώματα του το Ελληνικό Δημόσιο;

ΑΠ: Ο κύριος Τσίπρας με το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο ενεχυρίασε εντός εισαγωγικών την περιουσία του ελληνικού δημοσίου στο υπερταμείο και στους πιστωτές μας για 99 χρόνια. Και μάλιστα το 2018 στη συνεδρίαση του Eurogroup συμφώνησε στην αποεπένδυση του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας από τις μετοχές του σε τέσσερις ελληνικές τράπεζες, οπότε το να πει κανείς ότι είναι υποκριτικό όλο αυτό που λέει τώρα είναι το λιγότερο. Ωστόσο δεν γίνεται και νομικά. Δεν μπορούν να μεταφερθούν οι μετοχές από το υπερταμείο στο ελληνικό δημόσιο, έχουμε μία συμφωνία που έχουμε υπογράψει με τους πιστωτές μας. Εκτός βέβαια αν πιστεύει ο κύριος Τσίπρας πάλι στην επαναδιαπραγμάτευση και ξεκινάμε πάλι τα ίδια, περήφανη διαπραγμάτευση κλπ. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο είναι πιο σοβαρό. Ποια είναι τα κινητρά του ΣΥΡΙΖΑ για να μιλάει για ένα τέτοιο πράγμα; Θα μου επιτρέψετε να είμαι λίγο κυνικός και να πιστεύω ότι τα κίνητρα είναι και πάλι να βολεύονται ημέτεροι, Καλογρίτσας, Βοσκοτόπια, Τράπεζα Αττικής. Η χώρα μας έχει πληρώσει πολύ ακριβά της τακτοποίησεις εντός εισαγωγικών, αυτών που έχουνε μέσω και είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πως μία κρατική τράπεζα δεν θα ελέγχεται από μία μελλοντική κυβέρνηση για να δίνει δάνεια στους δικούς της. Πέρα από αυτό όμως πρέπει και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα σιγά-σιγά να γίνει ένα μέρος του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, γιατί αυτό θα θωρακίσει και τη χώρα μας. Να γίνουμε μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας και την αποεπένδυση του ΤΧΣ πρέπει να τη δούμε ως ευκαιρία, ευκαιρία να μπούμε μέσα στην Ευρώπη και να είμαστε μέρος αυτού του οικοδομήματος.

ΝΦ: Τι ακριβώς εννοείτε; Δηλαδή με πώληση ενδεχομένως ποσοστού σε κάποιον ευρωπαϊκό όμιλο;

ΑΠ: Όχι. Κοιτάξτε

ΝΦ: Γιατί ξέρουμε ότι μέχρι τώρα υπάρχει ενδιαφέρον μόνο από τράπεζα της Σαουδικής Αραβίας.

ΑΠ: Δεν ξέρουμε τι ενδιαφέρον υπάρχει και δεν έχει ξεκινήσει η διαδικασία, όμως οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και της Πειραιώς και της Alpha Bank το ‘21 έδειξαν ότι υπάρχει τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον από ξένους και για να φτιάξουμε μία δομή ενός τραπεζικού συστήματος που θα είναι ένα σύγχρονο τραπεζικό σύστημα το οποίο δεν θα έχει κινδύνους κατάρρευσης και πάλι, θα πρέπει όλες αυτές διαδικασίες να γίνουν σωστά.

ΝΦ: Είστε ικανοποιημένος από τη λειτουργία του εγχώριου τραπεζικού συστήματος;

ΑΠ: Όχι, ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι. Αυτό είναι εξάλλου δουλεία μιας κυβέρνησης να μην είναι ικανοποιημένη ποτέ με τίποτα και να σπρώχνει, να προσπαθεί να σπρώχνει τα πράγματα πιο κάτω. Το μεγάλο πρόβλημα που ήταν ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αποτελούσε ένα κίνδυνο για την συστημική ευστάθεια της ελληνικής οικονομίας αυτό έχει φύγει από το τραπέζι και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα όμως συνεχίζει και δεν χρηματοδοτεί αρκετά τα νοικοκυριά κυρίως στην κατηγορία των στεγαστικών δανείων. Το πρόγραμμα «Σπίτι μου» το οποίο έχει μία τεράστια επιτυχία δείχνει ότι η ζήτηση για στεγαστικά δάνεια υπάρχει, είναι υπαρκτή, δεν είναι όπως λένε πολλοί τραπεζίτες ότι δεν έχουμε ενδιαφέρον. Το ερώτημα λοιπόν είναι πώς θα οδηγήσει κανείς σε μία αύξηση των στεγαστικών δανείων και εν τέλει αν δεν μπορεί να το κάνει αυτό, πώς να επιτρέψει μεγαλύτερο ανταγωνισμό, ώστε να το προσφέρει κάποιος άλλος αυτό το προϊόν. Και φυσικά υπάρχει πάντα το περιθώριο για πολλά τραπεζικά προϊόντα. Ξέρετε εμείς περάσαμε την κρίση την προηγούμενη δεκαετία, ο υπόλοιπος πλανήτης όμως προχώρησε μπροστά και τα τραπεζικά συστήματα παγκοσμίως αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις στην ψηφιοποίηση, καινούργια τραπεζικά προϊόντα και προς τα εκεί θα προχωρήσει και το δικό μας.

ΝΦ: Ναι, η αλήθεια είναι ότι παρατηρήθηκε μία αποεπένδυση, μείωση του ενεργητικού η οποία οδηγήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από το τρίτο μνημόνιο, από την ανακεφαλαιοποίηση που ακολούθησε. Φεύγοντας από το κομμάτι των τραπεζών θέλω να πάμε στο κομμάτι των φόρων στο διαθέσιμο χρόνο που έχουμε, γιατί η αλήθεια είναι ότι φαίνεται ότι είναι στο επίκεντρο οι φόροι της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Μιλάμε για τους φόρους στην κατανάλωση, ελάχιστα ωστόσο μιλάμε για τους φόρους που επιβαρύνουν αυτούς που συνεισφέρουν τα περισσότερα στα φορολογικά έσοδα, δηλαδή τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Και το λέω αυτό γιατί μετά την κατάργηση εισφοράς αλληλεγγύης έχουμε μείνει με μία κλίμακα φορολογίας εισοδήματος η οποία είναι μνημονιακή η οποία σε συνδυασμό με την αύξηση των μισθών που υπόσχεστε της τάξης του 25% θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη φορολόγηση, δηλαδή θα φύγουν από τα χαμηλά εισοδήματα και θα πέσουν πάνω στους υψηλούς φόρους μεγάλο μέρος των εργαζομένων, αν δεν άλλαξε. Τι σχέδιο έχετε;

ΑΠ: Κοιτάξτε, να πούμε καταρχήν ότι υπάρχει μία πολύ μεγάλη ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά σε αυτό το θέμα. Εμείς πιστεύουμε στους χαμηλότερους φόρους. Το τάξαμε το 2019 και το κάναμε και θα συνεχίσουμε να μειώνουμε τους φόρους στο βαθμό που το επιτρέπει το δημοσιονομικό μας περιβάλλον. Από εκεί και πέρα άλλο μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας το οποίο δεν είναι μόνο θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά είναι και θέμα και οικονομικής αποτελεσματικότητας είναι προφανώς η φοροδιαφυγή. Η φοροδιαφυγή έχει μειωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια όταν η αντιπολίτευση μιλάει για αυξημένα φορολογικά έσοδα. Αυτό οφείλεται διότι οι μειώσεις των φόρων και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και αύξησαν την πίτα, γιατί είχαμε μεγαλύτερη ανάπτυξη. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής δημιούργησε καινούργια φορολογικά έσοδα το οποίο είναι κάτι που θα έπρεπε να μας χαροποιεί όλους και όχι να αναρωτιόμαστε, γιατί συνέβη. Πέρσι έγινε υποχρεωτική η ηλεκτρονική τιμολόγηση και τα ηλεκτρονικά βιβλία στις επιχειρήσεις, πολύ μεγάλη αλλαγή. Φέτος γίνεται η περίφημη διασύνδεση των POS με την ΑΑΔΕ  και στο μέλλον υπάρχουν πολλές άλλες δράσεις που θα υιοθετήσουμε, κυρίως προς την αποκάλυψη των εισοδημάτων και των ελεύθερων επαγγελματιών που σήμερα είναι πολύ χαμηλά τα δηλωμένα εισοδήματα, αλλά και γενικότερα καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Καθώς λοιπόν αυτό το πράγμα προχωράει θα δίνεται και ο χώρος για άλλες μειώσεις φόρων.

ΝΦ: Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, ειδικότερα δεδομένου ότι βλέπουμε ότι στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει αύξηση του αφορολόγητου, φορολόγητο μάλλον για τους ελεύθερους επαγγελματίες της τάξεως των 10 χιλιάδων ευρώ. Πολλοί πιστεύουν, μεταξύ των οποίων και εγώ ότι είναι ένας χώρος, όπου υπάρχει πολύ μεγάλη φοροδιαφυγή. Το ελληνικό δημόσιο δέχεται ότι οι οικογένειες ολόκληρες ζούνε με εφτά κατοστάρικα και οκτώ κατοστάρικα το μήνα και το δέχεται αυτό ότι μπορούν να έχουν σπίτι, αυτοκίνητο και να ζουν μια χαρά οι άνθρωποι και μπράβο τους. Το ερώτημα είναι, εσείς τι σχέδιο έχετε για τη φορολόγηση τους;

ΑΠ: Κοιτάξτε στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας έχουμε τη σταδιακή μείωση και κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, όπως και την αναπροσαρμογή σε κάποιο βαθμό των τεκμηρίων. Αυτά μπορούν να γίνουν και θα γίνουν μόνο στη βάση της μείωσης της φοροδιαφυγής, δηλαδή αφού έχει δημιουργηθεί η φορολογητέα ύλη τότε μπορούμε να προχωρήσουμε, γιατί προφανώς και το τέλος επιτηδεύματος δεν είναι εντός εισαγωγικών δίκαιο διότι όλοι φορολογούνται το ίδιο. Στην πραγματικότητα ο οποίος έχει περισσότερο εισόδημα θα έπρεπε να πληρώνει και περισσότερο φόρο.

ΝΦ: Έχω την αίσθηση ότι μία από τις πρώτες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης, αναγκαστική κιόλας είναι η διαπραγμάτευση για το τι θα ισχύσει για τα δημοσιονομικά από την 1/1/2024. Έχουμε καταθέσει ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και βέβαια υπάρχει μία εν εξελίξει συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πώς βλέπετε να καταλήγει και τι ζητάμε εμείς; Τι διεκδικούμε;

ΑΠ: Κοιτάξτε και η πρώτη διαπραγμάτευση θα γίνει μάλλον στη σύνοδο κορυφής τέλη Ιουνίου που θα έχουμε και μεταβατικό πρωθυπουργό. Είναι κάτι που λέει πολύ συχνά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι ποιον θέλουμε να ηγείται της χώρας. Το πλαίσιο υπάρχει ουσιαστικά μία διελκυστίνδα ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στη Γερμανία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχώρησε προς τις θέσεις της Γερμανίας. Υπάρχουν ακόμα πολλά να συμφωνηθούν, πάρα πολλά. Θα έλεγα όμως ότι η χώρα μας ξεκινάει από μία θέση καλή, με την έννοια ότι δεν θεωρείται το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και η αν δείτε τις συζητήσεις που γίνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα δείτε ότι οι βασικές, προβληματικές εντός εισαγωγικών χώρες είναι πλέον άλλες και σας είπα πριν για το 3% έλλειμμα το οποίο δεν έχει σχέση με εμάς, οπότε τη διαπραγμάτευση θα την προχωρήσουμε. Θα πάρει αρκετούς μήνες. Δεν νομίζω ότι θα έχουμε μία συμφωνία για αρκετό καιρό. Όμως να σας πω και κάτι ακόμα, καλό το σύμφωνο σταθερότητας, αλλά τελικά οι αγορές είναι αυτές που σε κρίνουν. Είδαμε για παράδειγμα το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η Πρωθυπουργός υιοθέτησε ένα πρόγραμμα μη ρεαλιστικό και αναγκάστηκε να παραιτηθεί εντός 45 ημερών. Όταν μία τέτοια πολύ ισχυρή χώρα φτάνει σε ένα τέτοιο σημείο μπορούμε να φανταστούμε αν στην Ελλάδα εφαρμοζόταν το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ 83 δισεκατομμύρια. Σήμερα η χώρα μας έχει κόστος δανεισμού το οποίο είναι πάνω-κάτω παρόμοιο με αυτό της Ιταλίας και στις προβολές που υπάρχουν το χρέος μας ως ποσοστό του ΑΕΠ πέφτει κάτω από αυτό της Ιταλίας, αν θυμάμαι καλά το 27 ή κάτι τέτοιο. Οπότε είναι στο χέρι μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία και αν την συνεχίσουμε θα ανταμειφθούμε και από τις αγορές και τις επενδύσεις.

ΝΦ: Οι αγορές όμως δεν φαίνεται να αντιδρούν. Εσείς μιλάτε για τον κίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ, 83 δις και οι αγορές συνεχίζουν και ανεβαίνουν.

ΑΠ: Διότι προφανώς δεν δίνουν πολύ μεγάλη πιθανότητα στο να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι στα πράγματα.

ΝΦ: Τελευταία ερώτηση. Για ποιο λόγο θεωρείτε ότι η επενδυτική βαθμίδα θα αλλάξει κατηγορία την ελληνική οικονομία, δηλαδή πρακτικά;

ΑΠ: Είναι πολλοί οι λόγοι. Καταρχήν, υπάρχουν πολλοί διαχειριστές κεφαλαίων οι οποίοι από το καταστατικό τους απαγορεύεται να επενδύσουν στη χώρα μας. Το είδαμε αυτό στο ταξίδι μας στην Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες επενδυτές είχαν επενδύσει 10 δισεκατομμύρια στη χώρα μας πριν την κρίση. Είναι όμως πραγματικός ο λόγος, μία πολυεθνική μπορούμε να φανταστούμε η οποία αποφασίζει που θα χτίσει ένα εργοστάσιο, που θα κάνει μία επένδυση, έχει μέσα της ένα τμήμα το οποίο δουλειά του είναι να υπολογίζει το ρίσκο μιας χώρας και είναι προφανές ότι αλλιώς βλέπει μία χώρα η οποία χαρακτηρίζεται εντός εισαγωγικών σκουπίδι – junk και αλλιώς όταν είναι στην επενδυτική βαθμίδα.

ΝΦ: Είναι λίγο προίκα για την επόμενη κυβέρνηση και η επενδυτική βαθμίδα και το ταμείο ανάκαμψης. Και αν τυχόν χάσετε τις εκλογές θα νιώσετε ότι χάνετε και μία ευκαιρία, μια κατάσταση που έχετε ήδη στρώσει;

ΑΠ: Κάθε κυβέρνηση πρέπει να σκέφτεται το καλό της πατρίδας και όχι πολιτικές σκοπιμότητες και από αυτή την άποψη το σημαντικό είναι να βοηθάς την πατρίδα σου και να προσπαθείς να την πας μπροστά. Για να επανέλθουμε και στην αρχική σας ερώτηση, νομίζω ότι αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε και αυτό θα θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε, αν ο κόσμος δώσει πάλι τη διακυβέρνηση στη Νέα Δημοκρατία.

ΝΦ: Ευχαριστώ θερμά κύριε Πατέλη.

ΑΠ: Εγώ σας ευχαριστώ.

ΝΦ: Καλή επιτυχία.

ΑΠ: Ευχαριστώ.