Τάδε (πάμπολλα) έφη Θεόδωρος Πάγκαλος…

Ο εκλιπών βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από το 1981 έως τον Μάϊο του 2012(υφυπουργός, υπουργός και αντιπρόεδρος  κυβέρνησης) Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός, ο οποίος μισήθηκε, αποδοκιμάστηκε, προκάλεσε λυσσαλέες αντιδράσεις διότι είπε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, διότι είχε μιαν εμμονή με  την αλήθεια, μολονότι δεν ήταν …μικροαστός, όπως τη χαρακτήριζε την αλήθεια ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν, ότι δηλαδή «η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή». Από την πρώτη συζήτησή μας κατά την επίσκεψή μου στο γραφείο του το 1982 στην Πλατεία Κάνιγγος ως υφυπουργού Εμπορίου και ως φανατικού αναγνώστη και συνεργάτη του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» μού ξεκαθάρισε ότι «δεν είμαι εδώ ως υφυπουργός, αλλά ως Έλληνας πολιτικός για προσφορά»!

Και ήταν συνεπής. Σε όλη τη μακρά  πολιτική πορεία του από τότε συνεχώς «χτυπούσ娻 προς κάθε κατεύθυνση, με κορυφαία εκείνη στη συνέντευξή του ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης στο «Βήμα» 31 Δεκεμβρίου 2010) κατά την οποία επανέλαβε, συμπληρωμένη και διευκρινισμένη μάλιστα, τη δήλωση που είχε κάνει στη Βουλή στις 21 Σεπτεμβρίου 2010 για το «ποιοι φάγανε τα λεφτά». Τότε είχε πει, συγκεκριμένα, τα εξής: «Η απάντηση σε όλους, όσοι μας ρωτάτε ‘πού τα φάγατε τα λεφτά’, είναι μία : Σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί»!

Και στη συνέντευξή στο «Βήμα» είπε τα εξής απαντώντας στην ερώτηση: «Μαζί φάγαμε τα λεφτά ήταν η φράση» διευκρίνισε: «Όχι, δεν είναι αυτή η φράση μου καθόλου. Είναι “μαζί φάγαμε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο”. Αυτή είναι. Τελεία. Αλλά ορισμένοι δημοσιογράφοι δεν είναι σε θέση ούτε ως την τελεία να πάνε. Στη φράση αυτή επιμένω, κατά λέξη βεβαίως. Ποιο νομίζετε ότι είναι το πρόβλημα σε αυτή τη φράση;»

Κι απαντώντας στην ερώτηση «μήπως ο υπερπληθωρισμός στον δημόσιο τομέα;» τόνισε: «Έπεσε έξω το Δημόσιο. Το 75% των δαπανών του Δημοσίου είναι οι μισθοί και οι συντάξεις. Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που προσλαμβάναμε απλώς και μόνο για να πάρουμε την ψήφο τους. Τώρα μου λένε διάφοροι “και αυτός ο ανθρωπάκος ήθελε μια δουλειά γιατί πεινούσε”. Μα, καλά, ο άλλος ανθρωπάκος, που και αυτός πεινούσε και δεν είχε ξάδελφο ή δεν ήταν του κυβερνώντος κόμματος, αυτός δεν έπρεπε να μπορέσει ισότιμα να διεκδικήσει αυτή τη θεσούλα; Έτσι αυτή είναι η απάντησή μου. Τα άλλα όλα είναι εκ του πονηρού, αναβιώνουν ένα κλίμα φαυλότητας το οποίο υπερκαλύπτει τα πάντα. Αλλά μας τρομάζουν η αλήθεια, η αντικειμενικότητα, η αξιοκρατία. Να περάσουν οι αξιότεροι στο Δημόσιο, να γίνει και η ζωή όλων μας πιο εύκολη. Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί. Έχει αλλοιωθεί αυτή καθαυτή η έννοια της απόλυσης. Τι θα πει ας πούμε “απελύθη ο έχων σύμβαση ορισμένου χρόνου”; Δεν απελύθη. Επήλθε ο ορισμένος χρόνος».

Η διαπίστωση αυτή του Θεόδωρου Πάγκαλου επιβεβαιώνεται από στοιχεία μακροσκελούς πίνακα που συμπλήρωνα από το 1981 μέχρι σήμερα με τα έσοδα που εισέρρεαν στα δημόσια ταμεία με τη μορφή φόρων, δανείων και κοινοτικών κονδυλίων και, από την άλλη, με στοιχεία για τις «τρύπες» του «Πίθου των Δαναϊδων», δηλαδή των προϋπολογισμών, συνολικού ποσού έως σήμερα 2 περίπου τρις. ευρώ (επιφυλάσσομαι να τον δημοσιεύσω!)

Η νέα αυτή δήλωση του κ. Πάγκαλου με προκάλεσε να ανατρέξω στους πλούσιους «φακέλους» μου και να παραθέσω τις κυριότερες που έχει κάνει στο παρελθόν για τους πρωθυπουργούς του (τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη,), το σημερινό πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου πριν και μετά την ανάδειξή του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, για την πολιτική και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά, όπως προανέφερα, ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν «χτύπησε» μόνο το 2010, αλλά «χτυπούσε» συνεχώς, όπως προκύπτει από το πλούσιο αρχείο μου (βιβλία και άρθρα μου), από το οποίο παραθέτω μερικές χαρακτηριστικές  ιοβόλες δηλώσεις για το ΠΑΣΟΚ, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Παπανδρέου κι άλλους:

 Για τον Ανδρέα Παπανδρέου

• “H ρίζα του κακού φύτρωσε το 1985, όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές χάρη σε ένα πρωτοφανές όργιο παροχών και διορισμών… Aναγνωρίσαμε, τότε τη φαυλοκρατία που ήταν ενδημικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας». (δήλωση στο συνέδριο – συζήτηση, που  οργανώθηκε από την «Intelligence 2 Greece» με θέμα «Μαζί τα φάγαμε: Σε μια δημοκρατία, η ευθύνη είναι πάντα συλλογική» στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» στις 12 Δεκεμβρίου 2011.

• Σε μια στιγμή αφοπλιστικής ειλικρίνειας ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε δηλώσει ότι «η οικονομική διαχείριση του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν από ουδέτερη έως καταστροφική για τη χώρα» και ότι «μόνο τα τελευταία χρόνια κατάλαβε την ανάγκη εξυγίανσης της οικονομίας» (Η φράση αυτή περιέχεται στο βιβλία μου «Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος, 1981 – 2005»).

Σημείωση: Την εκτίμηση αυτή του Πάγκαλου έχει επιβεβαιώσει και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου σε συνέντευξή του στον τότε διευθυντή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» Γιάννη Μαρίνο, η οποία δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 30ής Ιουλίου του 1987. Στη συνέντευξη αυτή είχε πει, μεταξύ άλλων: «Ό,τι και να έχετε να παρατηρήσετε πάντως για την περίοδο μέχρι το 1985, πιστεύω ότι θα συμφωνείτε ότι από το 1985 και μετά η οικονομική πολιτική που ακολουθείται είναι η μόνο εφικτή και συνεπής με το στόχο τής όσο το δυνατόν συντομότερης προετοιμασίας της οικονομίας μας για να δεχτεί τον κλυδωνισμό του πλήρους ανταγωνισμού σε λιγότερο από μια πενταετία…».

Επίσης, υπενθυμίζεται ότι ο τότε γενικός γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας του υπουργείου Ανάπτυξης και μετέπειτα υπουργός Εθνικής Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης σε άρθρο στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (22 Ιουνίου του 1995) είχε επισημάνει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ο ολόκληρη η δεκαπενταετή περίοδος 1980 – 1994 χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο που ο Rudiger Dorbusch αποκάλεσε  “μακροοικονομικό λαϊκισμό». Σύμφωνα με αυτόν,  κυβερνήσεις που θέλουν να γίνουν αρεστές σε ορισμένα στρώματα για μια συγκεκριμένη και σύντομη χρονική περίοδο, καταφεύγουν σε καταναλωτικές παροχές χωρίς παράλληλα να εξασφαλίζουν τη χρηματοδότησή τους από τη χρονικώς προηγούμενη ή τουλάχιστον ταυτόχρονη αύξηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων. Όταν συμβαίνει αυτό, η κυβέρνηση αναγκάζεται να δανειστεί και, για να αποπληρώσει το χρέος που δημιουργείται, προβαίνει σε αύξηση της φορολογίας σε μελλοντικές χρονικές περιόδους επιβαρύνοντας τις επερχόμενες γενεές…». Ακριβώς!

1. •  «Μετά το 2000 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διέλυσε τη χώρα» «Ελευθεροτυπία», 26 Αυγούστου 2006 και άλλες εφημερίδες 25 Αυγούστου 2006, στον απόηχο της συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, όπου έκανε τη δήλωση αυτή!).

Για τον Κώστα Σημίτη και τις κυβερνήσεις του

• «…Κάθε προσπάθεια διαιώνισης του παπανδρεϊσμού χωρίς τον Παπανδρέου δεν είναι απλώς καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά και αυτόχρημα κωμική. Δυστυχώς, αυτό είναι βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής κρίσης που περνάμε σήμερα. Έχουμε την εμφάνιση φαινομένων προσωποπαγούς αυταρχισμού και αλαζονείας στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς ηγετική έμπνευση και επιβολή» (Περιοδικό «Κράμα», Ιούλιος 2003).
• «Ο πολίτης έχει την αίσθηση ότι παρακολουθεί μια ομάδα που είναι πρόθυμη για τα πάντα, για όλους τους συμβιβασμούς, τους εξευτελισμούς, τις παραποιήσεις της αλήθειας, για να διατηρήσει τη νομή της εξουσίας» («Περιοδικό Κράμα», Ιούλιος 2003).
• «Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ο κόσμος δεν μας αποδέχεται πια και κάποιος πρέπει να  το πει. Ο ανασχηματισμός είναι περιττός, εάν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή σχέσεων σε ιδιωτικό επίπεδο μεταξύ των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, με τη συγκρότηση νέας ηγετικής ομάδας που θα βασίζεται σε μια εκτίμηση των λαθών και των αδυναμιών του παρελθόντος» («Νέα», 17 Ιουνίου 2003).
• «Έχω πει ότι αυτή η ανατροπή μπορεί να γίνει μόνο με ένα θαύμα. Και εξακολουθώ να πιστεύω στα θαύματα. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση αν γίνει συνείδηση σε όλους και κυρίως στην ηγεσία του η κρισιμότητα της κατάστασης. Όσοι ωραιοποιούν την πραγματικότητα και υποστηρίζουν ότι όλα πάνε πολύ, ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στην κοινωνία αλλά απλώς κάποιοι γκρινιάζουν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, έχουν μεγάλη ευθύνη γιατί ουσιαστικά μας οδηγούν σε ήττα…» («Πρώτη», 4 Δεκεμβρίου 2002).
• «Όχι οπορτουνισμούς, φιγούρες και δημόσιες σχέσεις. Μας γνωρίζουν μέχρι αηδίας» («Βήμα της Κυριακής», 3 Νοεμβρίου 2002).
• «Χάνουμε τις εκλογές και για μένα ηγεσία και κόμμα που χάνει τις εκλογές και μάλιστα με αυτογκόλ δεν έχει λόγο ύπαρξης. ‘Ήττα στις εκλογές σημαίνει αναζήτηση ευθυνών και ανάληψη ευθυνών από την ηγεσία… Ο Κώστας Σημίτης δεν είναι αυτοκράτορας, άρα κρίνεται και εκείνος». («Βήμα της Κυριακής»., 15 Ιουνίου 2002).
• «Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να ετοιμαστούμε όλοι μαζί για χαρακίρι» («Βήμα της Κυριακής», 10 Μαρτίου 2002).
• «Υπάρχει κακοκυβέρνηση της χώρας! Δεν κυβερνιέται η χώρα! Γιατί δεν έγινε τίποτα; … Θα το δείτε ξανά: Τίποτα δεν θα γίνει! Όπως δεν γίνεται τίποτα σε κανένα τομέα» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 19 Φεβρουαρίου 2002).
• «Ο πρωθυπουργός και ο περί αυτόν όλο και στενότερος κύκλος δεν είχε καμιά αμαρτία, δεν έκανε κανένα λάθος και εν πάση περιπτώσει αυτά που συνέβαιναν ήταν τα καλύτερα δυνατά σε έναν κόσμο γεμάτο ατέλειες!». («Βήμα της Κυριακής», 8 Ιουνίου  2003).
• «Η ευθύνη της κυβέρνησης για τη σημερινή αθλιότητα είναι μεγάλη και δεν συμψηφίζεται με άλλες εύοσμες και πνευματικά πιο υψιπετείς ενασχολήσεις της». («Βήμα της Κυριακής», 17 Απριλίου 2003).
• «Όχι μια κυβέρνηση εξαγγελιών και υποσχέσεων» («Αγγελιοφόρος της Κυριακής», 11 Μαίου 2003).
• «Απαιτείται αλλαγή στο ύφος διακυβέρνησης. Υπάρχει αλαζονεία» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»,26 Ιανουαρίου 2006).
• «Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αξιώσει ένας πρωθυπουργός να μην έχει τον περίγυρό του με ανθρώπους που επιλέγει με εντελώς δικά του κριτήρια. Η ποιότητα όμως αυτού του κύκλου και κυρίως η λειτουργία του μπορεί να γίνει αντικείμενο κριτικής, ιδίως όταν αυτός ο κύκλος αναλαμβάνει εξωθεσμικούς και καμιά φορά και παρακρατικούς ρόλους, όπως  η συστηματική κατασυκοφάντηση όσων δεν εξασφάλισαν την εύνοιά του… « («Νέα», 3 Ιουλίου 2002)..
• «Μπορεί να φταίει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το στιλ του. Μπορεί να φταίει το επιτελείο του. Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι είμαστε πολλά χρόνια στην εξουσία και έχουμε κουραστεί» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 26 Ιανουαρίου 2003)..
• «Είμαστε μια κυβέρνηση άτολμη και ασυντόνιστη, που χάνει πολύ χρόνο…Έχουμε γίνει μια παράταξη τεχνοκρατών που περιορίζεται σε κυβερνητικά γραφεία και δεν είμαστε μέσα στον κόσμο… Η κυβέρνηση είναι απούσα από την καθημερινή ζωή…» («Τύπος της Κυριακής», 21 Απριλίου 2002).
• «Είχα κάνει ένα χρόνο υπουργός και τα υπόλοιπα χρόνια ήμουν κάπου εκεί. Άρα είμαι και εγώ συνυπεύθυνος» (κριτική για τη δεύτερη τριετία Σημίτη στο ραδιόφωνο του Alpha, 9 Σεπτεμβρίου 2006).

Για τον Γιώργο Παπανδρέου

• «Με τον κ. Παπανδρέου έχω πράγματι ένα ζήτημα: το γεγονός ότι μαχαίρωσε πισώπλατα τους συνεργάτες του όχι μόνο εμένα, αλλά και τον πρωθυπουργό τον ίδιο στην υπόθεση Οτσαλάν…» (Συνέντευξη στο κανάλι «Κρήτη TV”, 18 Οκτωβρίου 1999).
• «Πρόκειται για πλήρη υπαγωγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα κελεύσματα της Washington και ενσυνείδητη παράδοση όλων των εθνικών θέσεων που ενσυνείδητα υποστήριξαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα» («Ελεύθερος Τύπος», 5 Νοεμβρίου 1999)

• «Είναι πρόβλημα του πρωθυπουργού να λέει ο υπουργός Εξωτερικών ότι έχει βάλει προσωπικό στοίχημα με την ιστορία και απορώ πως ο κ. Σημίτης δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι ο υπουργός του τον κατήργησε» (Βήμαgazino”, 14 Ιανουαρίου 2001).
• «Ανάμεσα στην απραξία και στην ανυπαρξία εξωτερικής πολιτικής και στις δραματικές κινήσεις δεν υπάρχει ενδιάμεσος χώρος» ((«Βήμαgazino», 14 Ιανουαρίου  2001).
• «Εξωτερική πολιτική δεν κάνεις για σ΄ αγαπήσουν. Εξωτερική πολιτική κάνεις για να σε σεβαστούν και, εν ανάγκη, να σε φοβηθούν, αν μπορείς…» («Βήμαgazino», 14 Ιανουαρίου  2001).
• «Γιατί να είμαστε πιο ακραίοι εκφραστές της αμερικανικής γραμμής; Ούτε κύρος μας δίνει μέσα στην ΕΕ, ούτε τα εθνικά μας συμφέροντα υπηρετεί» («Έθνος», 23 Νοεμβρίου 2002).
• «Κάνει ανιστόρητες και αδιέξοδες επιλογές. Για να κάνεις εξωτερική πολιτική πρέπει να έχεις στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας…» («Εθνος της Κυριακής», 19 Νοεμβρίου 2000).
• «Θα φύγω από το ΠΑΣΟΚ αν γίνει αρχηγός ο Γιώργος Παπανδρέου» («Ελευθεροτυπία» 7.8.2001).
• «Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πολλά προτερήματα, αλλά δεν έχει τα προσόντα για πρωθυπουργός» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 16.9.2001).
• «Δεν θα ξαναμιλήσω φιλικά με τον Γιώργο Α. Παπανδρέου. Δεν θα τον συγχωρήσω ποτέ, δεν έχει πολλά κοινά με τον πατέρα του» («Βήμα», 3.10.2007).

Για το ΠΑΣΟΚ

• «Θα πρέπει να ξεφύγουμε από τον κρατισμό και να ξαναγίνουμε ένα ζωντανό κίνημα. Πρέπει να ξαναβρούμε τις ρίζες μας…Οι διαδικασίες για την επιλογή υποψηφίων βουλευτών για το συνέδριο, αλλά και τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μετέτρεψαν το κόμμα σε εμποροπανήγυρη» (Ηράκλειο Κρήτης, 7 Φεβρουαρίου 2003).
• «…Αν πάρετε την Κεντρική Επιτροπή και κάνετε μια στοιχειώδη εξέταση των επαγγελμάτων που ασκούν τα μέλη της, θα δείτε ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν συνδέονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την άσκηση της εξουσίας… Εγώ δεν ενδιαφέρομαι γι΄ αυτόν τον κόσμο. Δεν με ενδιαφέρουν οι αναρριχητές» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»,10 Φεβρουαρίου 2002).
• «Η αφηρημένη και η θεωρητικίζουσα μπουρδολογία και παρελθοντολογία κυριαρχεί  στον πολιτικό λόγο της χώρας και έρχεται ανέμελα σε τόσο εκρηκτική σύγκρουση με την καθημερινή πραγματικότητα, ώστε ο πολίτης να έχει χάσει πια την υπομονή του και το σεβασμό για πρόσωπα και θεσμούς» («Βήμα της Κυριακής», 24 Μαρτίου 2002).
• «Από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι συμπλέουν μαζί τους τι προσπαθούν να κάνουν ακριβώς; Είναι πιο χριστιανοί από την Εκκλησία της Ελλάδος, ποιο ορθόδοξοι; Είναι απλώς ακροδεξιοί! Όλοι! Και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ! Μισαλλόδοξοι και ρατσιστές…» («Απογευματινή», 5 Ιουνίου 2000).
• «Τους δικούς μας κήπους τους έχουν πνίξει τα ζιζάνια» («Βήμα της Κυριακής», 20 Ιανουαρίου 2002).
• «Στη συνεδρίαση του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ ο κ. Πάγκαλος αποκάλεσε «απατεώνες τους βουλευτές του Υπολοίπου Αττικής» («Νέα» 31 9ανουαρίου 2007).
• «Ο κ. Πάγκαλος πιστός στις θέσεις που εκφράζει ιστορικά για την παιδεία, επέμενε ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε και να ψηφίσει ορισμένες διατάξεις του νόμου –πλαισίου, αφού αυτές είναι σε θετική κατεύθυνση. Επειδή, ωστόσο, διαφωνεί με την επίσημη θέση, ενημέρωσε τους συντρόφους του ότι θα παραμείνει σιωπηλός για το θέμα αυτό το επόμενο διάστημα…» («Εθνος» 22 Φεβρουαρίου 2007).