Το «παραγινωμένο φρούτο» δεν έπεσε

Είτε τα προγράμματα των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ (κρυφά ή φανερά) κινούνται σε κατεύθυνση αναντίστοιχη των καιρών. Είτε αυτοί που τα επικοινωνούν, τα στελέχη δηλαδή των κομμάτων, τα μεταφέρουν λάθος. Είτε ισχύουν όλα τα παραπάνω. Είναι δηλαδή τα προγράμματα εκτός τόπου και χρόνου και την ίδια στιγμή αδυνατούν να τα επικοινωνήσουν ακόμα και τα στελέχη των κομμάτων που τα προτείνουν.

Ολα αυτά δείχνουν κατάλοιπα μιας παλιάς τάσης που υπήρχε και υπάρχει ειδικά στα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι δεν χρειάζεται να πουν πολλά πράγματα για να διεκδικήσουν ποσοστά από το κόμμα που κυβερνούσε. Ποντάρουν περισσότερο στην αποτυχία των προηγούμενων, παρά στην προσδοκία των δικών τους επόμενων πολιτικών.

Οπως συμβαίνει όμως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, καμιά φορά το «παραγινωμένο φρούτο», δηλαδή η προηγούμενη κυβέρνηση, δεν πέφτει μόνο του. Συμβαίνει και αυτό στη ζωή, οι πολίτες να συνεχίζουν να την επιλέγουν, και τότε τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να πουν με περισσότερες λεπτομέρειες τι θα κάνουν αν χρειαστεί αυτά να κυβερνήσουν. Και τότε τα πράγματα δυσκολεύουν, γιατί τα γενικόλογα και ηρωικά λόγια χάνουν το νόημά τους. Η ανατροπή του «προηγούμενου» από μόνη της δεν αποδίδει.

Σε αυτό το σημείο ακριβώς βρισκόμαστε. Στη φάση της υποχρεωτικής αποκάλυψης των προγραμμάτων. Δεν έγινε στις πρώτες εκλογές. Πρέπει να γίνει τώρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε με τα γνωστά αποτελέσματα να κινηθεί μέχρι τώρα στην πεπατημένη, της σύνταξης ενός οικονομικού προγράμματος με τα χαρακτηριστικά του κόμματος διαμαρτυρίας του 3%, από την ίδια ομάδα πολιτικών που το κάνει εδώ και 20 χρόνια. Το κατάλαβαν και οι ίδιοι ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν ένα από τα πιο έμπειρα στελέχη τους, ο Γ. Κατρούγκαλος, απλά επικοινώνησε μια πολιτική που ο ίδιος εφάρμοσε και πίστευε ότι συνεχίζει να ισχύει. Κανείς δεν του είπε το αντίθετο, απλά γιατί το πρόγραμμα δεν ήταν το σημαντικό για τον ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες εκλογές. Τώρα λένε ότι θα επικοινωνήσουν το πρόγραμμά τους, χωρίς να ξεκαθαρίζει κανείς εάν ισχύουν οι κρατικοποιήσεις (ΔΕΗ, Εθνικής), οι μειώσεις ΦΠΑ και ειδικών φόρων κατανάλωσης, οι αυξήσεις στο Δημόσιο κ.λπ. Προφανώς δεν ξεκαθαρίζουν και με τι λεφτά θα πληρωθούν όλα αυτά. Το είπε χθες άλλωστε η κυρία Τσαπανίδου, «το πρόγραμμά μας είναι κοστολογημένο από τους ανθρώπους που το έγραψαν».

Το ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ από τη μεριά του ξεκίνησε πριν από τις πρώτες εκλογές να φτιάξει ένα πλήρες οικονομικό πρόγραμμα. Μαθαίνω ότι το έφτιαξε. Αλλά τελικά επικράτησαν πιο… ρεαλιστικές φωνές και επέλεξαν να μην το επικοινωνήσουν, παρά μόνο ένα μέρος του. Για τα μερίσματα έχει ξεκάθαρη άποψη – πολύ κοντά σε αυτή του ΣΥΡΙΖΑ – και θεωρεί ότι πρέπει να αυξηθούν κλιμακωτά, από 5%, έως 50.000 ευρώ εισόδημα, μέχρι 15% για μεγαλύτερα ποσά. Πρόκειται για μια επιλογή που προφανώς πλήττει από τις παρυφές μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και πάνω. Εκεί που τα μπερδεύει και «μπέρδεψε» και την κυρία Χρονοπούλου είναι στο θέμα του αφορολογήτου στις γονικές παροχές. «Από 4,8 εκατ. ευρώ το ανώτατο αφορολόγητο όριο, το πάμε στις 400.000», έχει πει ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης. Το πρόβλημα είναι ότι το αφορολόγητο είναι στα 800.000 ευρώ. Οχι στα 4,8 εκατομμύρια. Ανεβαίνει σε αυτό το ύψος αν βάλουμε όλες τις πιθανές συναλλαγές μιας εξαμελούς οικογένειας. Με τον τρόπο που το είπε ωστόσο ο πρόεδρος, ισχύουν τα 400.000 ευρώ ή και αυτά θα πρέπει να διαιρεθούν με το έξι; Ιδού η απορία. Γενικώς δυσκολεύουν τα πράγματα και όχι μόνο για την κυρία Χρονοπούλου…