Ο παγκόσμιος φόρος χαλάει το «πλαστικό» πάρτι των επενδυτών

Οι μέρες της ανέμελης χρήσης του πλαστικού μπορεί σύντομα να τελειώσουν. Παρόλο που ο κόσμος ασφυκτιά από ρυπογόνα απόβλητα, οι πωλήσεις φρέσκων πολυμερών προβλέπεται να αυξηθούν κατά 40% στα 529 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2031 .

Αυτό μπορεί να αλλάξει εάν οι υποστηρικτές των φόρων και άλλων περιοριστικών μέτρων επικρατήσουν στις συνεχιζόμενες συνομιλίες για μια παγκόσμια συνθήκη για τον τερματισμό της πλαστικής ρύπανσης έως το 2040. Η δραστική παρέμβαση θα συρρικνώσει μια πολλά υποσχόμενη αγορά για το Big Oil και θα μειώσει τα περιθώρια κέρδους των εταιρειών συσκευασίας.

Προερχόμενο από ορυκτά καύσιμα, το πλαστικό αντιπροσωπεύει μια δελεαστική επιχειρηματική γραμμή για τις μεγάλες εταιρείες ενέργειας , καθώς η πράσινη μετάβαση μειώνει την ανάγκη καύσης πετρελαίου για ηλεκτρική ενέργεια και θερμότητα. Ενώ η αύξηση της ζήτησης πετρελαίου αναμένεται να σταθεροποιηθεί σε μόλις 0,5% ετησίως, το αργό που χρησιμοποιείται για πλαστικό προβλέπεται να αυξηθεί γύρω στο 3,5%.

Μέχρι το 2050, το 20% του παγκόσμιου πετρελαίου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή πλαστικών. Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος που οι παίκτες των πετροχημικών υποστηρίζουν την ανακύκλωση ως λύση σε μια κρίση αποβλήτων, αντί για εισφορές ή οριστικές απαγορεύσεις προϊόντων.

Οι κορυφαίοι παραγωγοί παρθένων πολυμερών ExxonMobil, Dow, Sinopec, Indorama Ventures και Saudi Aramco  συνεισέφεραν συλλογικά στο ένα πέμπτο περίπου των απορριμμάτων από πλαστικό μιας χρήσης το 2021, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Minderoo Foundation .

Αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη. Η μετατροπή του χρησιμοποιημένου πλαστικού σε συσκευασίες και άλλα προϊόντα είναι πολύπλοκη και ακριβή. Και ο κόσμος δεν διαθέτει επαρκή υποδομή για τη διαλογή των απορριπτόμενων ρητινών: μόνο το 9% του παγκόσμιου πλαστικού ανακυκλώνεται κάθε χρόνο, εκτιμά ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης . Η προσπάθεια μαζικής διαχείρισης απορριμμάτων θα ήταν δαπανηρή και θα αργούσε πολύ να αποτρέψει μια περιβαλλοντική καταστροφή. Και ακόμα κι αν υπήρχε η απαραίτητη υποδομή, το πλαστικό αποδυναμώνεται σε κάθε βήμα ανακύκλωσης.

Οι φόροι και άλλες επιβαρύνσεις είναι το ταχύτερο και πιο αποτελεσματικό μέσο για τη μείωση της γοητείας των παρθένων πολυμερών. Το φρέσκο ​​πλαστικό τείνει να είναι 30% φθηνότερο από  τις εναλλακτικές λύσεις που παρέχει η ανακύκλωση. Μέχρι να καλυφθεί αυτό το κενό, οι εταιρείες συσκευασίας θα έχουν κίνητρο να παράγουν μπουκάλια και δοχεία τροφίμων από νέα πολυμερή. Το ανακυκλωμένο πλαστικό είναι επίσης σπάνιο. «Δεν μπορούμε να ανακυκλώσουμε το δρόμο μας για να βγούμε από αυτό το χάος», δήλωσε στο Reuters Breakingviews την περασμένη εβδομάδα η Εκτελεστική Διευθύντρια του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον Ίνγκερ Άντερσεν.

Οι ελπίδες για μια παγκόσμια συνθήκη για το πλαστικό το 2024 είναι μεγάλες. Περίπου το 90% των ανθρώπων υποστηρίζει μέτρα για την καταπολέμηση της πλαστικής ρύπανσης, δείχνει μια παγκόσμια έρευνα της Ipsos από το 2021. Χώρες συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζουν εισφορές στις παρθένες πλαστικές συσκευασίες.

Μια προσομοίωση από την Barclays δείχνει ότι η εισφορά του Ηνωμένου Βασιλείου θα μπορούσε να μειώσει τα μεικτά περιθώρια κατά 5% σε παίκτες αναψυκτικών, όπως η Britvic αξίας 300 εκατ. δολαρίων και AG Barr αξίας 700 εκατ. δολαρίων. Ωστόσο, οι χρηματοοικονομικοί παράγοντες αγνοούν τους κινδύνους, αγοράζοντας εταιρείες συσκευασίας για να εξυπηρετήσουν την ακόρεστη ζήτηση πλαστικών, δείχνουν τα πρόσφατα στοιχεία συγχωνεύσεων και εξαγορών.

Με το πλαστικό να δέχεται ολοένα και περισσότερα πυρά, οι επενδυτές θα πρέπει να το προσέξουν.