Ο Γενικός Δείκτης και η πολιορκία των αγοραστών στο οχυρό των 1250 μονάδων, πράξη Β’

Ένα επίπεδο που δεν έχει συγκεκριμένη αξία σε διαγραμματικό επίπεδο, καθώς δεν εμφανίζει στοιχεία κάποιας αντίστασης σε μεσο-μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Είναι όμως ο στόχος που τέθηκε άτυπα από τους εμπλεκόμενους, όταν αγόραζαν σε χαμηλότερα επίπεδα πολύ πριν τις εκλογές, με την πεποίθηση ότι η πολιτική σταθερότητα δεν θα χαθεί.

Πράγμα που συνέβη, όπως όλα δείχνουν, εξού και η επίτευξη αυτών των επιπέδων, και μάλιστα με σχετική ακρίβεια.

Να υπερτονιστεί, βέβαια, ότι ενώ ο Δείκτης δεν βλέπει κάποιο μαγικό νούμερο του 2007 ή έστω του Οκτωβρίου 2009, ωστόσο οι εισηγμένες έχουν εντελώς διαφορετική εικόνα.

Με τον Δείκτη στην περιοχή των 5000 μονάδων, πολλές εισηγμένες είχαν πολύ χαμηλότερες αποτιμήσεις από αυτές που έχουν τώρα, με τον Δείκτη στο 1/4 της αξίας του, κάτι που οφείλεται αποκλειστικά στην κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών.

Αυτό, με τη σειρά του, αναδεικνύει αφενός ότι πολλά χαρτοφυλάκια, κυρίως τα συνετά-μη τραπεζολάγνα ή έστω όσα έκαναν διασπορά, είναι κερδισμένα, και μάλιστα πολλαπλά. Αφετέρου, ότι μια τέτοια επίδοση σε εταιρικό επίπεδο δίνει πάτημα στα ξένα θεσμικά χαρτοφυλάκια, τουλάχιστον εκείνα που αναμένουμε ότι θα εισέλθουν μετά την ευκταία ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας.

Σε κάθε περίπτωση, η ανοδική τάση είναι κραταιά, συμπαγής, και έχει μικρές πιθανότητες να αντιστραφεί.

Απεναντίας, κάθε διόρθωση, εάν και εφόσον έρθει, θεωρείται λογική συνθήκη (επανα)τοποθέτησης, κυρίως σε τίτλους που ήδη αποδίδουν.

Εξάλλου, αν δεν επενδύει κάποιος σε τέτοιου είδους ανοδική αγορά, τότε πού θα επένδυε, άραγε;

Η ρπώτη στήριξη σε περίπτωση γρήγορης εξαέρωσης είναι οι 1170 μονάδες του ΓΔ, με τις τράπεζες να εικάζεται ότι θα δεχτούν και τη μεγαλύτερη επιβάρυνση.

Αντιθέτως, χαρτιά όπως ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΜΥΤΙΛ, ΕΧΑΕ, κ.α θα αμυνθούν, έχοντας πιο αμυντική συμπεριφορά σε πτωτικά σκέλη, με θυσία, φυσικά, την έλλειψε ακραίων θετικών αποδόσεων.