Η επιστροφή των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης συνοδεύεται από την πάγια ρητορική της «απειλής». Δηλαδή, το ενδεχόμενο αυξημένων αφίξεων προσφύγων και μεταναστών αντιμετωπίζεται ως ένας δυνάμει κίνδυνος για την ασφάλεια, που θα πρέπει να απαντηθεί με όρους επαγρύπνησης και διαφύλαξης των συνόρων, καθώς πρόκειται για μια «υβριδική απειλή». Εξού και οι συζητήσεις για το κατά πόσο είναι μια σχεδιασμένη κίνηση από τη γείτονα χώρα (η διαβόητη «εργαλειοποίηση») ή εάν μπορούν να υπάρξουν συνεννοήσεις για τη διαχείριση ή την αποτροπή αυτού του ενδεχόμενου κινδύνου.
Δεν θέλω να υποτιμήσω το γεγονός ότι ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός παίρνει ποικίλες μορφές, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης κάθε είδους φαινομένων. Ωστόσο, θεωρώ ότι η όλη συζήτηση περί απειλής προϋποθέτει ακριβώς μια ιδιαίτερη πολιτική και ιδεολογική συνθήκη που τελικά κάθε άλλο παρά ουδέτερη είναι.
Εάν δεν υπήρχε μια παγίωση ενός ορισμένου ξενοφοβικού και ρατσιστικού κλίματος στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, που τροφοδοτείται από μια Ακροδεξιά που σε αυτό το επίπεδο είναι ηγεμονική και εκμεταλλεύεται υπαρκτά φοβικά αντανακλαστικά σε κοινωνίες με όλο και μικρότερη εσωτερική αλληλεγγύη, τότε δεν θα είχαμε να κάνουμε με όλο το φάσμα των πρακτικών που συναποτελούν την «Ευρώπη-φρούριο», τα όρια της απειλής και την απαίτηση η χώρα μας να είναι εκ των εξωτερικών οχυρώσεών της.
Γιατί η ευρωπαϊκή αλλά και η παγκόσμια ιστορία δείχνουν ότι οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές δύσκολα ανακόπτονται από φραγμούς όσο παραμένουν ενεργές οι μεγάλες ανισότητες και η διαρκής βαναυσότητα που μπορούν να τις προκαλούν και ότι οι δυνατότητες απορρόφησης από τον αναπτυγμένο κόσμο είναι πολύ μεγαλύτερες από όσο θέλουν να παραδεχθούν οι υποστηρικτές των «σκληρών» γραμμών.
Την ίδια ώρα η επίμονη επένδυση στη ρητορική της απειλής ενισχύει έναν διάχυτο φόβο που δεν μένει στραμμένος μόνο προς τα έξω αλλά και υπονομεύει την πραγματική κοινωνική συνοχή και μετατρέπεται στο κρίσιμο υπόβαθρο συνολικότερων συντηρητικών και αυταρχικών μετατοπίσεων.
Latest News
Οικονομίες του ήλιου
Οι απαισιόδοξοι, φοβούνται τα χειρότερα
Οποιοσδήποτε εκτός από…
Η λογική του μικρότερου κακού συνήθως δεν λειτουργεί στην πολιτική
Η νέα αμερικανική πραγματικότητα
Οι αγορές και οι επιχειρήσεις έχουν μάθει να παίρνουν τοις μετρητοίς όσα λένε οι πολιτικοί
Χυλός Βρυξελλών…
Ο μόνος οικονομικός σχηματισμός που σφυρίζει αδιάφορα, την ώρα που τα πάντα γύρω του κλυδωνίζονται είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση
Ο πόλεμος των γενεών
Όσο αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής, τόσο μεγαλώνει και το χάσμα που χωρίζει τις διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Με όχι πάντα ευχάριστες συνέπειες
Η Αμερική σε εμφύλιο πόλεμο
Γιατί Αμερική είναι τόσο διαιρεμένη;
Αμερικανικό δράμα
Το πραγματικό αμερικανικό δράμα δεν είναι η πιθανή επανεκλογή Τραμπ. Είναι ο τρόπος που αδυνατεί να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη
Εγκλωβισμένοι
Σε αυτό το σκηνικό αστάθειας, η μοναδική λογική αντίδραση μπορεί να είναι η σταθερότητα και βέβαια η υπομονή
Επενδυτικό «νέο αίμα»
Οι Αμερικανοί δεν είναι οι μόνοι που επιλέγουν Ελλάδα το τελευταίο διάστημα
Πολιτική αποκάλυψη
Η Σάρα Βάγκενεχτ του γερμανικού κόμματος BSW κατόρθωσε να συνθέσει μια πολιτική πλατφόρμα που ακουμπάει καθημερινές ανησυχίες των πολιτών με στοιχεία αριστερής κοινωνικότητας και δεξιού ρεαλισμού