Η επιστροφή των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης συνοδεύεται από την πάγια ρητορική της «απειλής». Δηλαδή, το ενδεχόμενο αυξημένων αφίξεων προσφύγων και μεταναστών αντιμετωπίζεται ως ένας δυνάμει κίνδυνος για την ασφάλεια, που θα πρέπει να απαντηθεί με όρους επαγρύπνησης και διαφύλαξης των συνόρων, καθώς πρόκειται για μια «υβριδική απειλή». Εξού και οι συζητήσεις για το κατά πόσο είναι μια σχεδιασμένη κίνηση από τη γείτονα χώρα (η διαβόητη «εργαλειοποίηση») ή εάν μπορούν να υπάρξουν συνεννοήσεις για τη διαχείριση ή την αποτροπή αυτού του ενδεχόμενου κινδύνου.
Δεν θέλω να υποτιμήσω το γεγονός ότι ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός παίρνει ποικίλες μορφές, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης κάθε είδους φαινομένων. Ωστόσο, θεωρώ ότι η όλη συζήτηση περί απειλής προϋποθέτει ακριβώς μια ιδιαίτερη πολιτική και ιδεολογική συνθήκη που τελικά κάθε άλλο παρά ουδέτερη είναι.
Εάν δεν υπήρχε μια παγίωση ενός ορισμένου ξενοφοβικού και ρατσιστικού κλίματος στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, που τροφοδοτείται από μια Ακροδεξιά που σε αυτό το επίπεδο είναι ηγεμονική και εκμεταλλεύεται υπαρκτά φοβικά αντανακλαστικά σε κοινωνίες με όλο και μικρότερη εσωτερική αλληλεγγύη, τότε δεν θα είχαμε να κάνουμε με όλο το φάσμα των πρακτικών που συναποτελούν την «Ευρώπη-φρούριο», τα όρια της απειλής και την απαίτηση η χώρα μας να είναι εκ των εξωτερικών οχυρώσεών της.
Γιατί η ευρωπαϊκή αλλά και η παγκόσμια ιστορία δείχνουν ότι οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές δύσκολα ανακόπτονται από φραγμούς όσο παραμένουν ενεργές οι μεγάλες ανισότητες και η διαρκής βαναυσότητα που μπορούν να τις προκαλούν και ότι οι δυνατότητες απορρόφησης από τον αναπτυγμένο κόσμο είναι πολύ μεγαλύτερες από όσο θέλουν να παραδεχθούν οι υποστηρικτές των «σκληρών» γραμμών.
Την ίδια ώρα η επίμονη επένδυση στη ρητορική της απειλής ενισχύει έναν διάχυτο φόβο που δεν μένει στραμμένος μόνο προς τα έξω αλλά και υπονομεύει την πραγματική κοινωνική συνοχή και μετατρέπεται στο κρίσιμο υπόβαθρο συνολικότερων συντηρητικών και αυταρχικών μετατοπίσεων.
Latest News
Ευρωπαϊκές οικονομίες σε τροχιά αβεβαιότητας
Οι προειδοποιήσεις της ΕΚΤ αποκαλύπτουν τους λόγους της ανησυχίας για την κατάσταση των οικονομιών στις ευρωπαϊκές χώρες
Χωρίς τιμαριθμοποίηση
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει τον «αραμπά» του κοινωνικού αυτοματισμού
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Στις μέρες μας, το 2024 εδώ στην Ελλάδα, έχουν πάρει κεφάλι και πάλι οι απαισιόδοξοι και φοβούνται και τη σκιά τους
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Οι ίδιοι απαισιόδοξοι ανησυχούσαν πριν από τις εκλογές του 2019 για το δημόσιο χρέος και τις τράπεζες
Οι επιχειρήσεις στην εποχή των αναταράξεων
Οι περίοδοι της σταθερότητας και μιας υποτιθέμενης κανονικότητας θα γίνονται όλο και πιο σύντομες για τις επιχειρήσεις και τις οικονομίες
Το ελαιόλαδο ρίχνει τον πληθωρισμό
Σε όλες τις απότομες αλλαγές σε μια αγορά, έτσι και στο ελαιόλαδο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι
Στην ασφάλεια των πλεονασμάτων
Το χθεσινό μήνυμα Χατζηδάκη αποτελεί μια ελάχιστη ανταπόδοση στους χτυπημένους από τη χρεοκοπία Έλληνες φορολογουμένους
Ευκαιρία εκσυγχρονισμού
Τα Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν υποχρέωση μεταφοράς, έως 15 Νοεμβρίου 2024, στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 για επαρκείς κατώτατους μισθούς
Εκτός κυβερνητικού ραντάρ…
Ο τομέας μπορεί να προοδεύει την τελευταία τριετία, αλλά η παραγωγικότητά του μειώνεται
Απαγορευτικά ενοίκια
Γενικά το κόστος στέγασης αποτελεί έναν από τα σημαντικότερα πάγια έξοδα για μια επιχείρηση