Νερό στην έρημο; Νέο υλικό του ΜΙΤ κάνει το θαύμα

Πού μπορεί κανείς να βρει νερό στην έρημο;

Στον αέρα φυσικά.

Ερευνητές του ΜΙΤ ανέπτυξαν ένα νέο υπερ-απορροφητικό υλικό που συλλέγει την υγρασία της ατμόσφαιρας ακόμα και σε πολύ ξηρές συνθήκες, αντίστοιχες με αυτές που επικρατούν στις περισσότερες ερήμους στη διάρκεια της νύχτας.

Το νέο υλικό που παρουσιάζεται στην επιθεώρηση Advanced Materials είναι μακράν πιο αποδοτικό σε σχέση με προηγούμενες προσπάθειες, καθώς απορροφά και συγκρατεί 1,79 κιλά νερού ανά κιλό υλικού σε ξηρές συνθήκες με σχετική υγρασία 30%.

Όπως εξηγεί ανακοίνωση του MIT, το διάφανο, ελαστικό υλικό αποτελείται κυρίως από υδρογέλη, ένα είδος πορώδους πολυμερούς που απορροφά μεγάλες ποσότητες νερού και διογκώνεται. Τέτοιου είδους υλικά χρησιμοποιούνται ευρέως στις βρεφικές πάνες, επισημαίνουν οι ερευνητές.

Δίσκοι του νέου υλικού που έχουν φουσκώσει από το νερό που απορρόφησαν (Gustav Graeber, Carlos D. Díaz-Marín)

Οι απορροφητικές ιδιότητες της υδρογέλης ενισχύθηκαν με εμβάπτιση σε ένα διάλυμα χλωριούχου λιθίου, ενός εξαιρετικά υγροσκοπικού άλατος που χρησιμοποιείται ως ξηραντικό.

Την ίδια προσέγγιση είχαν ακολουθήσει και προηγούμενες μελέτες, στις οποίες όμως η υδρογέλη έμεινε βυθισμένη στο διάλυμα άλατος μέχρι 48 ώρες και δεν απορροφούσε μεγάλες ποσότητες χλωριούχου λιθίου.

Η λύση δόθηκε με μια μεγάλη δόση υπομονής, αφού η ομάδα του ΜΙΤ άφησε την υδρογέλη να μουλιάσει στο διάλυμα για έναν μήνα. Απορροφήθηκαν έτσι 24 γραμμάρια άλατος ανά γραμμάριο υλικού, πολύ περισσότερο από το προηγούμενο ρεκόρ των 6 γραμμαρίων.

«Η μεγάλη έκπληξη ήταν ότι, με μια τόσο απλή προσέγγιση, πετύχαμε τη μεγαλύτερη κατακράτηση νερού που έχει αναφερθεί ως τώρα» καμαρώνει ο Γκούσταβ Γκρέμπερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Το νερό είναι εύκολο να απομονωθεί από το νέο υλικό με απλή θέρμανση, οπότε η υγρασία εξατμίζεται. Οι ατμοί μπορούν στη συνέχεια να συμπυκνωθούν σε μια κρύα επιφάνεια και να δώσουν απολύτως καθαρό νερό.

Η εφεύρεση δεν μπορεί βέβαια να λύσει το πρόβλημα της λειψυδρίας, θα μπορούσε όμως να αποδειχθεί χρήσιμη σε ορισμένες ξηρές, άνυδρες περιοχές όπου η λύση της αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού δεν είναι πρακτικά εφικτή.

Το υλικό, λένε οι ερευνητές, θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί σε αφυγραντές και σε κλιματιστικά μηχανήματα.