Παρίσι: Χτυπά η καρδιά της παγκόσμιας αεροπορικής βιομηχανίας

Το Παρίσι είναι την εβδομάδα αυτή η παγκόσμια πρωτεύουσα της αεροναυπηγικής. Αφού ακυρώθηκε προ διετίας λόγω της πανδημίας, η 54η Αεροπορική Έκθεση του Παρισιού ανοίγει τις πύλες της σήμερα, 19 Ιουνίου, για να υποδεχθεί σχεδόν 2.500 εκθέτες συμπεριλαμβανομένων 300 νεοφυών επιχειρήσεων, από 47 χώρες. Αν εξαιρεθεί η Γαλλία που «εκπροσωπείται» με 1.130 επιχειρήσεις, οι ΗΠΑ έχουν τη μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη παρουσία εφέτος, με 400 εκθέτες. Κάτι που ερμηνεύεται από το γαλλικό τύπο ως μία ακόμα ένδειξη της «δυναμικής επιστροφής» της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη ως βασικής προμηθεύτριας όπλων στην Ουκρανία και σε χώρες της ΕΕ.

Η «Αεροπορική Έκθεση Paris-Le Bourget» διοργανώνεται κάθε διετία (τις μονές χρονιές) στο παλαιό αεροδρόμιο του προάστιου Λε Μπουρζέ της γαλλικής πρωτεύουσας, όπου το Μάιο του 1927 είχε προσγειωθεί ο Τσαρλς Λίντμπεργκ μετά την πρώτη υπερατλαντική πτήση που κατόρθωσε. Η Έκθεση θα διαρκέσει έως τις 25 Ιουνίου και, καθώς είναι η πρώτη που διοργανώνεται μετά από τέσσερα έτη, αναμένεται να επιβεβαιώσει την ανάκαμψη της ζήτησης στον κλάδο μετά την «παύση» που είχε σημάνει για τις αερομεταφορές και την αεροναυπηγική βιομηχανία η πανδημία της Covid-19.

Γαλλία: Τα σχέδια για νέο Μπρέτον Γουντς

Πόλεμος και ειρήνη

To εφετινό «Paris-Le Bourget» διοργανώνεται σε μια συγκυρία μεγάλων προκλήσεων για τον ευρύτερο κλάδο, που έχουν να κάνουν τόσο με την πολιτική αεροπλοΐα (ανανεώσεις και εκσυγχρονισμός των στόλων των αερομεταφορέων, αυξημένοι ρυθμοί παραγωγής, προσλήψεις) όσο και με την πολεμική ανάφλεξη στην Ουκρανία και την αύξηση των γεωπολιτικών εντάσεων Δύσης-Ανατολής στη Θάλασσα της Κίνας με αφορμή την Ταϊβάν.

Ευλόγως υποθέτει κανείς ότι, με δεδομένο το φλερτ της παγκόσμιας οικονομίας με την ύφεση και παρά τη μεγάλη πανδημική υστέρηση στον κλάδο, δεν θα είναι η ζήτηση στην πολιτική αεροπορία εκείνη που θα χαρακτηρίσει την 54η Αεροπορική Έκθεση του Παρισιού. Το έναυσμα για μια νέα περίοδο μεγάλης ανάπτυξης στον παγκόσμιο αεροναυπηγικό κλάδο θα δώσει η θεαματική αύξηση των στρατιωτικών προϋπολογισμών πρωτίστως των κυβερνήσεων της εμπόλεμης πλέον Ευρώπης, έπειτα από χρόνια σχετικής ειρήνης και αποκλιμάκωσης των περιφερειακών συγκρούσεων, άρα και υποεπενδύσεων σε στρατιωτικό εξοπλισμό.

Πύραυλοι και δορυφόροι

Υπάρχει βέβαια και ο κλάδος του διαστήματος που εκπροσωπείται στο «Paris-Le Bourget» και στον οποίο η Ευρώπη εμφανίζει μια υστέρηση λόγω των καθυστερήσεων και των αναβολών της ανάπτυξης του γαλλικού πυραύλου Ariane 6 και της «μη διαθεσιμότητας» του μικρού ιταλικού πυραύλου Vega C, όπως γράφει η Βερονίκ Γκιγιερμάρ στον «Figaro».

Από την άλλη πλευρά ωστόσο, η Ευρώπη μοιάζει πιο διορατική συγκριτικά με τις ΗΠΑ, καθώς χάρη στις επενδύσεις 2,4 δισ. ευρώ στο δορυφόρο Iris 2 έως το

2027 και σε άλλα διαστημικά προγράμματα αμφισβητεί σοβαρά την αμερικανική πρωτοκαθεδρία σε ό,τι αφορά τον τομέα της «παρατήρησης της Γης».

Υποθέτει κανείς ότι και ο τομέας της αεροδιαστημικής έχει λαμπρό μέλλον «χάρη» στον πόλεμο στην Ουκρανία, τις διαρκώς υποδαυλιζόμενες περιφερειακές συγκρούσεις και το γενικότερο κλίμα γεωπολιτικών εντάσεων και καχυποψίας που επικρατεί διεθνώς.

Αισιοδοξεί η Airbus

«Μετά τη σοβαρή αναστάτωση στον κλάδο μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η ανάκαμψη είναι εδώ. Η εναέρια κυκλοφορία έχει σχεδόν επανέλθει στα προ της Covid-19 επίπεδα και η ζήτηση για αεροπορικά ταξίδια έχει ανακάμψει. Μπορούμε να κοιτάξουμε το μέλλον με αυτοπεποίθηση», δήλωσε ο εκτελεστικός πρόεδρος της Airbus Γκιγιόμ Φορί.

Η Airbus αισιοδοξεί ότι η πολιτική αεροπορία θα χρειαστεί 40.450 νέα αεροσκάφη μέχρι το 2042, προκειμένου να ανταποκριθεί στην ανάπτυξη του μεταφορικού της έργου και στην ανάγκη για ανανέωση των στόλων. «Ζούμε σε μια ενδιαφέρουσα εποχή. Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι ο κλάδος θα μπορούσε να ανακάμψει τόσο γρήγορα όσο το πέτυχε μετά την πανδημία», σημείωσε στο ίδιο αισιόδοξο κλίμα ο διευθύνων σύμβουλος της Boeing Ντέιβ Κάλχουν.

Το τελευταίο εξάμηνο περισσότερα από 2.000 αεροπλάνα έχουν παραγγελθεί από αεροπορικές εταιρείες και εκμισθωτές, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιοποίησε στις αρχές Ιουνίου η εταιρεία ερευνών AlixPartners. «Η αγορά έχει δει την επιστροφή τεράστιων παραγγελιών για εκατοντάδες αεροσκάφη, που οδηγούνται από εταιρείες που θέλουν να ανανεώσουν τον στόλο τους και άλλες που

έχουν επιθετικές στρατηγικές ανάπτυξης», εξηγεί ο διευθύνων σύμβουλος της AlixPartners στο Παρίσι Πασκάλ Φαμπρ. Και διευκρινίζει ότι τα βιβλία παραγγελιών της Airbus και της Boeing εξακολουθούν να εξασφαλίζουν οκτώ χρόνια δραστηριότητας, όπως συμβαίνει διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες.

Η αιώνια κόντρα Airbus-Boeing

Είναι σαφές ότι στον ανταγωνισμό των δύο γιγαντιαίων αεροναυπηγικών κολοσσών του πλανήτη, της ευρωπαϊκής Airbus και της αμερικανικής Boeing η πλάστιγγα θα γέρνει και το επόμενο χρονικό διάστημα υπέρ της ευρωπαϊκής κοινοπραξίας, καθώς η αμερικανική εταιρεία είχε βυθιστεί σε κρίση προτού ξεσπάσει ακόμη η πανδημία, εξαιτίας των κατασκευαστικών προβλημάτων του 737 Max.

Όμως «η Boeing επέστρεψε και ήδη διαθέτει μια θετική δυναμική», όπως εκτίμησε μιλώντας στον «Figaro» ο διευθύνων σύμβουλος της γαλλικής εταιρείας κατασκευής κινητήρων αεροσκαφών Safran, Ολιβιέ Αντριές. Πρόκειται για μια επιστροφή που είναι καλό νέο για τους προμηθευτές του αμερικανικού κολοσσού, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και Γάλλοι, όπως σημειώνει ο Αντριές, που παρατηρεί: «Η Airbus και η Boeing παίζουν ένα παιχνίδι σκάκι χωρίς χρονόμετρο, στο οποίο δεν θα γίνει ποτέ ματ».

Οι ανάγκες του πολέμου

Κακά τα ψέματα όμως, δεν είναι η ζήτηση για τα τουριστικά ταξίδια ή για τα συνέδρια και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις εκείνη που «απογειώνει» την παγκόσμια αεροναυπηγική και αεροδιαστημική βιομηχανία. Είναι η ζήτηση για τις ανάγκες του πολέμου. Μια ζήτηση που «ζημιώνει» κατά κάποιον τρόπο την πολιτική αεροπορία,

στο μέτρο που οι προμηθευτές – κοινοί ως επί το πλείστον για την πλήρωση και των ειρηνικών και των πολεμικών αναγκών του ευρύτερου αεροναυπηγικού κλάδου – πιέζονται για να αυξήσουν τα ποσοστά παραγωγής για τον στρατό. Η Dassault, για παράδειγμα, έχει αυτή την στιγμή στα βιβλία της 164 παραγγελίες για την κατασκευή Rafale, αναφέρει ο «Figaro».

«Όταν η ζήτηση αυξάνεται, η αλυσίδα εφοδιασμού σφίγγει, είναι μηχανική», τονίζει ο Ολιβιέ Αντριές της Safran. Επιπλέον ο γάλλος μάνατζερ επισημαίνει και την έλλειψη προσωπικού που υπάρχει μετά την αποχώρηση πολλών εργαζομένων στον κλάδο την περίοδο 2020-2021 λόγω πανδημίας. Ο Αντριές σημειώνει επίσης τα προβλήματα στην προμήθεια πρώτων υλών, που επιδεινώθηκαν εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία και την αποδιοργάνωση των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού. «Αυτά όλα δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που επηρεάζει τους πάντες», αποφαίνεται ο Αντριές.

Η τέταρτη επανάσταση στην αεροναυπηγική

Στο «εκρηκτικό κοκτέιλ» ο Ολιβιέ Αντριές της Safran παραλείπει ένα «συστατικό», που όμως σπεύδει να προσθέσει ο διευθύνων σύμβουλος της Thales, Πατρίς Κεν. Ο μάνατζερ της επίσης γαλλικής εταιρείας ηλεκτρικών συστημάτων και εξοπλισμού αεροσκαφών αναφέρθηκε στην «τρομερή πρόκληση της απαλλαγής από τον άνθρακα και τη χρηματοδότηση της όλης προσπάθειας προς τον σκοπό αυτό».

Κατά τον Πατρίς Κεν, «η όλη διαδικασία για την πράσινη μετάβαση θα αποτελέσει την τέταρτη επανάσταση στον κλάδο της αεροναυπηγικής». Οι τρεις που προηγήθηκαν χρονικά ήταν κατ’ αρχάς το θαυμαστό επίτευγμα της κατανίκησης του νόμου της βαρύτητας και της απογείωσης

ενός αντικειμένου πολύ βαρύτερου από τον αέρα, στη συνέχεια η θεαματική βελτίωση της ασφάλειας των πτήσεων και τέλος ο «εκδημοκρατισμός» του αεροπορικού ταξιδιού, που χάρη στη μείωση των ναύλων έπαψε τις τελευταίες δεκαετίες να αποτελεί προνόμιο των πολύ πλουσίων.

Σύμφωνα με έρευνα του ελληνικού υπουργείου Μεταφορών, το 1995 μόνο το 8% των Ελλήνων είχαν κάνει έστω και ένα ταξίδι στη ζωή τους με αεροπλάνο.