Προεκλογικές συζητήσεις χωρίς αξιόπιστα στοιχεία

Αν αναδείχτηκε ένα πράγμα στην προεκλογική περίοδο, είναι ότι η χώρα χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ανεξάρτητους θεσμούς που να μπορούν να δώσουν στους πολίτες της μια ακριβή εικόνα για το τι ισχύει ή δεν ισχύει σε επιμέρους τομείς της οικονομίας. Η κοστολόγηση των εξαγγελιών των κομμάτων ήταν ένα ζήτημα που σωστά τονίστηκε κατά την προεκλογική περίοδο, καθώς η έλλειψή τους από μια ανεξάρτητη Αρχή κύρους δίνει το δικαίωμα να ισχυρίζεται όποιος θέλει ό,τι θέλει.

Μας έλειψε και μας λείπει όμως μια ανεξάρτητη αναλυτική οπτική που θα μας επιτρέπει να συγκρίνουμε πολιτικές με αυτές που ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στοιχεία που θα μας οδηγούν στις βέλτιστες επιλογές, δίνοντας σε όλους μια αίσθηση δικαιοσύνης.

Για παράδειγμα, μιλήσαμε, όσο μιλήσαμε, για τους φόρους. Αλλοι τοποθετήθηκαν ότι είναι άδικο οι έμμεσοι να είναι υψηλότεροι από τους άμεσους. Αλλοι τόνισαν το αντίθετο. Κανείς δεν είχε αναλυτικά στοιχεία για το ποιοι πληρώνουν τους έμμεσους φόρους. Οτι ο υψηλός ΦΠΑ επιβαρύνει υπέρμετρα μεν την παραγωγή, αλλά από την κατανάλωση λόγω φοροδιαφυγής μόνο ένα μέρος καταλήγει στα δημόσια ταμεία. Αν είχαμε τα ακριβή στοιχεία, θα καταλήγαμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ακριβώς άσπρο – μαύρο το θέμα. Πριν αποφασίσουμε αν πρέπει να μειωθεί ένας φόρος να δούμε, για παράδειγμα, εάν και από πού εισπράττεται.

Για τις επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες κυριάρχησε επίσης ο λαϊκισμός και ακόμα λιγότερο τα επίσημα στοιχεία. Ακούσαμε, για παράδειγμα, από τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη θέσπισης αφορολόγητου αδιακρίτως για όλους τους επιτηδευματίες και μάλιστα αντίστοιχο των μισθωτών, τη στιγμή που το 90% δηλώνει εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο των μισθωτών. Αν απλά ρωτούσαν όχι έναν φιλοκυβερνητικό θεσμό αλλά μια συνδικαλιστική οργάνωση, θα μάθαιναν την αλήθεια. Οπως αυτή που ανέφερε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γ. Καβαθάς στο podcast ΒΑΒΕΛ του ot.gr, ότι από τις 800.000 επιχειρήσεις στην Ελλάδα ένας αριθμός περίπου 500.000 είναι αυτοαπασχολούμενοι. Δηλαδή απασχολούν μόνο τον εαυτό τους. Εχουν φτιάξει μια επιχείρηση που άλλοτε «βγαίνει» και άλλοτε δεν «βγαίνει» οικονομικά και βγάζουν κάθε μήνα στην καλύτερη περίπτωση έναν μισθό στα επίπεδα του βασικού. Με αυτή τη συλλογιστική προτείνει ο κ. Καβαθάς, μήπως πρέπει να φορολογείται ως μισθωτός και όχι ως επιχειρηματίας; Εκ πρώτοις δεν ακούγεται το ίδιο παράξενη ως πρόταση με αυτή που κατέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και απάλλασσε οριζόντια και αβασάνιστα από φόρο το σύνολο των επιτηδευματιών. Απλά χρειάζονται επίσημα στοιχεία και μελέτη, προκειμένου να μην γίνει κίνητρο για τον πολυκερματισμό των ελληνικών επιχειρήσεων.

Γενικώς μας έλειψε η ανάλυση και η συμφωνία σε βασικά μεγέθη. Το χρέος μας, για παράδειγμα, κάποιοι έλεγαν ότι μειώθηκε. Αλλοι ότι αυξήθηκε. Η αλήθεια ήταν ότι σε απόλυτα μεγέθη αυξήθηκε κατά 45 δισ. ευρώ, αλλά ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25 μονάδες, στα 171% του ΑΕΠ, και η τάση είναι ότι σύντομα θα βρεθεί στο 150% του ΑΕΠ. Τι από τα δύο είναι σημαντικό; Το πρώτο είναι σαφές ότι βαραίνει εμάς και τις επόμενες γενιές, αλλά το δεύτερο, δηλαδή ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι αυτό που λαμβάνεται υπόψη τώρα σε όλες τις συζητήσεις που μας αφορούν, από τον εξωτερικό δανεισμό μέχρι τις διαπραγματεύσεις για τους δημοσιονομικούς κανόνες στην ΕΕ.