Βρετανοί: Συρρέουν Ινδοί για σπουδές στα πανεπιστήμια

Πριν έξι χρόνια ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες Ινδοί πολίτες εκείνοι που παρακολούθησαν μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου (UEL), το πολυτεχνείο με πανεπιστημιουπόλεις στο Στράτφορντ και τα Ντόκλαντς.

Το 2022 περισσότεροι από 6.000 μαθητές, ή περίπου το ένα τέταρτο του συνόλου, προέρχονταν από την Ινδία. Οι νεοφερμένοι βοηθούν στη μεταμόρφωσή του. Η αντιπρύτανης, Αμάντα Μπρόντερικ, το γραφείο της οποίας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το αεροδρόμιο του Λονδίνου, λέει ότι οι μαθητές της προέρχονταν προηγουμένως από «μόνο τρεις περιφέρειες». Ξαφνικά, το UEL έχει παγκόσμια ζήτηση και ανθεί. Οι συνολικές εγγραφές στις πανεπιστημιουπόλεις αυξήθηκαν κατά περισσότερο από 60% από το 2017.

Βρετανία: Στο «κόκκινο» εκατομμύρια στεγαστικά δάνεια μετά και την νέα αύξηση επιτοκίων

Ούτε το UEL είναι το μόνο: τα πανεπιστήμια σε όλη τη Βρετανία έχουν βιώσει έκρηξη αιτήσεων από την Ινδία, τη Νιγηρία και όχι μόνο. Μεταξύ 2017 και 2021, η Βρετανία κατέγραφε εξαπλάσια αύξηση στους Ινδούς που ξεκινούσαν νέα μαθήματα (βλ. διάγραμμα).

Τα στοιχεία για τις βίζες υποδηλώνουν ότι πέρυσι η Ινδία είχε εκτοπίσει την Κίνα ως τον νούμερο ένα τροφοδότη φοιτητών. Οι νέες αφίξεις αντιστάθμισαν την απότομη πτώση των Ευρωπαίων, οι οποίοι έφυγαν μετά το Brexit αφού η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ τερμάτισε τις ρυθμίσεις βάσει των οποίων οι φοιτητές της ΕΕ πλήρωναν (χαμηλότερα) δίδακτρα σε εθνικό επίπεδο.

Οι περισσότεροι από τους Ινδούς νεοφερμένους είναι μεταπτυχιακοί φοιτητές. Οι πιο πολλοί προέρχονται από την Άντρα Πραντές και την Τελανγκάνα, δύο νοτιοανατολικές περιφέρειες με πολλές εταιρείες τεχνολογίας και μηχανολογίας, την ώρα που και οι κυβερνήσεις ενθαρρύνουν τις σπουδές στο εξωτερικό. Κι ενώ οι Κινέζοι φοιτητές συνήθως είναι προπτυχιακοί και συγκεντρώνονται στα διάσημα (και ακριβά) πανεπιστήμια του λεγόμενου «Russell Group», οι ινδοί φοιτητές διαδίδονται ευρύτερα.

«Ανάσα» και αντιδράσεις

Τι εξηγεί την άνοδο; Το πιο σημαντικό ήταν μια αλλαγή στους κανόνες για βίζα το 2019. Οι αρχές αποκατέστησαν σύστημα που επιτρέπει στους αλλοδαπούς να παραμείνουν και να εργαστούν για δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή τους. Αυτή η «ανάσα» είναι ευπρόσδεκτη, λέει ο Darshan Dabhi, ο οποίος κάνει μεταπτυχιακό στις επιχειρήσεις στο UEL. Οι σπουδαστές χρησιμοποιούν αυτά τα χρόνια (σπουδών) για να βρουν εργοδότες οι οποίοι θα χορηγούν βίζα μεγαλύτερης διάρκειας ή να βγάλουν χρήματα για να πληρώσουν τα χρέη τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συμβάλλουν επίσης στη μείωση των ελλείψεων εργατικού δυναμικού.

Αυτό είναι ένα όφελος για τα πανεπιστήμια. Οι ξένοι, που πληρώνουν υψηλότερα δίδακτρα από τους ντόπιους, παρέχουν τώρα περίπου το ένα πέμπτο του εισοδήματος των πανεπιστημίων. Αυτό βοηθά τους εγχώριους φοιτητές, οι οποίοι που έχουν δει τα δίδακτρα στην Αγγλία να παραμένουν σταθερά για έξι χρόνια, παρά τον πληθωρισμό. Μερικά μαθήματα μετά βίας θα υπήρχαν χωρίς ξένους. Σε μαθήματα όπως οι επιχειρήσεις και το μάνατζμεντ, οι μεταπτυχιακοί στο εξωτερικό ξεπερνούν τους Βρετανούς κατά περίπου δέκα προς ένα.

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα. Οι κυβερνώντες Συντηρητικοί πολιτικοί που προσπαθούν να φανούν σκληροί για τη μετανάστευση, ντρέπονται να παραδεχτούν ότι αυξάνονται οι αριθμοί των φοιτητών από το εξωτερικό. Τον Μάιο η κυβέρνηση είπε ότι στους περισσότερους ξένους μεταπτυχιακούς φοιτητές θα απαγορεύεται να φέρνουν μαζί συζύγους ή παιδιά: πέρυσι περίπου 40.000 εξαρτώμενα άτομα ήλθαν στη Βρετανία μαζί με τους 140.000 Ινδούς φοιτητές. Ο Quintin McKellar, ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου του Hertfordshire, με περίπου 6.000 Ινδούς φοιτητές, ανησυχεί που η Βρετανία στέλνει μήνυμα ότι δεν είναι φιλόξενη.

Ένας άλλος σχετικός κίνδυνος είναι ότι οι μετανάστες-φοιτητές, οι οποίοι συχνά παρασύρονται από «στρατολόγους», διαπιστώνουν ότι η Βρετανία προσφέρει μια λιγότερο από ικανοποιητική εμπειρία. Ο Amit Tiwari, του Ινδικού Εθνικού Φοιτητικού Συλλόγου του Ηνωμένου Βασιλείου, λέει ότι ένα ολοένα και πιο κοινό παράπονο είναι το υψηλό κόστος ζωής, ειδικά η δαπανηρή στέγαση. Ορισμένοι φοιτητές παραπονιούνται επίσης ότι, τρία χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, τα πανεπιστήμια εξακολουθούν να παρέχουν πάρα πολλές μαθήματα μέσω του διαδικτύου.

Ο κίνδυνος για τα βρετανικά πανεπιστήμια υπάρχει. Η προσφορά πρόθυμων νέων φοιτητών δεν θα στερέψει σύντομα, αλλά ο διεθνής ανταγωνισμός γι’ αυτούς γίνεται όλο και πιο έντονος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα πανεπιστήμια στην ίδια την Ινδία, τόσο ξένα όσο και αμιγώς εγχώρια, ανθίζουν. Ο κ. Tiwari λέει ότι η μελέτη στο σπίτι μπορεί να φαίνεται ακόμα πιο δελεαστική: «Δεν είναι η Ινδία που ήταν πριν από δέκα χρόνια», αναφέρει.