Ανταρσία Wagner: Αυτό που δεν κατάφερε η Δύση το κατόρθωσε ένας άνθρωπος

Μόλις βιώσαμε την πρώτη πραγματική αμφισβήτηση του προέδρου Πούτιν κατά την διάρκεια των 23 ετών στην ηγεσία της Ρωσίας, όπως σημειώνει ο Ιαν Μπρέμερ του Εurasia Group.

Ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, επικεφαλής των μαχητών της Wagner, δημιούργημα του Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να τον «κοιτάξει στα μάτια» και να αναδείξει τις παθογένειές του.

DW για Wagner: «Οι πιο δραματικές εξελίξεις από το ’90 στη Ρωσία»v

Ο κυρίαρχος Πριγκόζιν

Η Wagner έχει πολεμήσει στο πλευρό του τακτικού ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, παίρνοντας μέρος στις μάχες στην Μπαχμούτ, το μόνο εδαφικό κέρδος της Ρωσίας κατά την διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου.Η δημοφιλία του Πριγκόζιν απεικονίζεται από τις αναφορές στο πρόσωπό του από τα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης και από το γεγονός ότι η εικόνα του βρίσκεται σε δημόσια θέα  μέσω διαφημιστικών πινακίδων σε όλη τη χώρα τους τελευταίους μήνες.

Από την άλλη, είναι ολοένα και πιο ανυπότακτος, κυρίως λόγω της αμφισβήτησης του Υπουργού Αμυνας Σεργκέι Σoιγκού, μετά και την απόρριψη της υπογραφής απευθείας συμβολαίων με το Υπουργείο για τους μαχητές της Wagner.

Στη συνέχεια, είπε απευθείας όχι και στον Ρώσο πρόεδρο που στήριξε τον Σοιγκού. Ουσιαστικά πρόκειται για τον πρώτο άνθρωπο που αρνήθηκε οτιδήποτε στον Πούτιν.

Επειτα, από αυτή την τροπή, ο Πριγκόζιν διέταξε τα στρατεύματά του να αποχωρήσουν από την Ουκρανία και να καταλάβουν την πόλη του Ροστόφ, έδρα της Νότιας Στρατιωτικής Περιφέρειας της Ρωσίας.

Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Κατέυθυνε τις δυνάμεις του προς τη Μόσχα, μια απόσταση 1.000 χιλιομέτρων από το Ροστόφ, φτάνοντας μέχρι τα περίχωρα της ρωσικής πρωτεύουσας χωρίς να βρει καμία αντίσταση.

Η ξαφνική υποχώρηση

Και μετά, ξαφνικά, και ως εκ θαύματος, υποχώρησε. Το γιατί, ίσως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της 20ώρης εξέγερσης, δεν βρήκε συμμάχους, αφού κανένας από το Κρεμλίνο δεν αποστάτησε.

Ο Πριγκόζιν είναι μεν δημιούργημα του Πούτιν, αλλά βρίσκεται εκτός της δομής εξουσίας.  Και έτσι ενώ βαδίζει προς τη Μόσχα συνειδητοποιεί ότι δεν έχει την ικανότητα να νικήσει τις δυνάμεις του Πούτιν. Βεβαίως, και μόνο αυτό που έκανε, πρόκειται για απίστευτο «κατόρθωμα».

Εν συνέχεια, με την μεσολάβηση του Λευκορώσου προέδρου Λουκασένκο, του προσφέρεται μια συμφωνία, την οποία εν τέλει αποδέχεται. Και σε αυτό το σημείο, πιθανόν να αρχίσουν τα δύσκολα για τον ίδιο. Άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί και φυλακιστεί για πολύ λιγότερα από αυτά που έκανε στον Ρώσο Πρόεδρο.

Γιατί λοιπόν είναι ακόμα ζωντανός; Σημαντικότερος λόγος είναι ότι η ρωσική κυβέρνηση μάχεται εναντίον της ουκρανικής αντεπίθεσης, και σε αυτό το κομβικό σημείο του πολέμου η συνεισφορά της Wagner είναι περισσότερο απαραίτητη από ποτέ. Δεδομένου του γεγονότος,  ότι οι Ουκρανοί έχουν 11 εκπαιδευμένα και εξοπλισμένα τμήματα, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από το Ηνωμένο Βασίλειο και τους συμμάχους, μόνο δυόμισι από αυτά συμμετέχουν ήδη στις μάχες, πράγμα που σημαίνει ότι ο Πούτιν γνωρίζει ότι τα δύσκολα είναι μπροστά.  Και αν η Wagner δεν είναι διαθέσιμη τα πράγματα για την ρωσική πλευρά θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα.

Αυτή ήταν λοιπόν η χειρότερη δυνατή στιγμή για τον Πούτιν να πάει σε πόλεμο εναντίον του Πριγκόζιν και των μαχητών του. Και ίσως αυτή είναι η καλύτερη εξήγηση για το γιατί κατέληξαν σε  μια win win συμφωνία.

Ζημιά στο προφίλ του Πούτιν

H ζημιά που έχει γίνει όμως για τον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι τεράστια. Οι ρωσικές δυνάμεις δεν αντιστάθηκαν απέναντι στις δυνάμεις της Wagner μέχρι να πλησιάσουν τη Μόσχα. Αυτή είναι μια ένδειξη αδυναμίας για τον Πούτιν και στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Το βλέπει ο ρωσικός λαός, το βλέπουν οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, το βλέπουν και όλες οι χώρες παγκοσμίως.

Η Κίνα, που υποτίθεται ότι είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος της Ρωσίας, δεν παρείχε καμία στρατιωτική υποστήριξη στον Πούτιν όταν βρισκόταν στη στιγμή της μεγαλύτερης ανάγκης. Το ίδιο έκαναν και οι Καζάκοι, παρά το γεγονός ότι η Ρωσία έστειλε πάνω από 2.000 στρατιώτες και αλεξιπτωτιστές στο Καζακστάνένα χρόνο πριν ξεκινήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, επειδή έγινε πραξικόπημα κατά του Προέδρου Τοκάγιεφ.

Αυτό είναι καλό για τους Ουκρανούς, δεν υπάρχει αμφιβολία, και είναι καλό και για τη στρατηγική του ΝΑΤΟ.

Ο Μπρέμερ και το Eurasia Group υποστηρίζιυν ότι η Ρωσία έχει απομονωθεί από τις προηγμένες βιομηχανικές οικονομίες του κόσμου και ενεργεί υπό το αίσθημα της ατιμωρησίας. Πλέον όμως, μετά και τα πρόσφατα γεγονότα του Σαββατοκύριακου, πιθανότατα ο κίνδυνος για τον Πούτιν να έχει αυξηθεί, κάτι που απομένει να επιβεβαιωθεί ή όχι, το επόμενο χρονικό διάστημα.