Εξόρυξη σε βαθιές θάλασσες: Λύση ή αυτοκαταστροφή;

«Βουτιά» σε νομικό κενό

Εξελίξεις στο θέμα αναμένονται εντός της εβδομάδας. Αν και κατά πως φαίνεται… κατόπιν εορτής.

Μέχρι στιγμής, δεν έχει καθοριστεί το νομικό πλαίσιο για εξορύξεις αυτού είδους, και δη σε περιοχές βαθέων υδάτων που δεν εμπίπτουν στις εθνικές δικαιοδοσίες.

Κατόπιν της επίσημης αίτησης του Ναούρου, η Διεθνής Αρχή Θαλάσσιων Βυθών (ISA) -ένας ελάχιστα γνωστός διακυβερνητικός οργανισμός, με έδρα το Κίνγκστον στη Τζαμάικα- κλήθηκε να ολοκληρώσει την επεξεργασία και την έγκριση των απαραίτητων κανονισμών για την εξόρυξη βαθέων υδάτων.

Η προβλεπόμενη διορία για την ολοκλήρωση της διαδικασίας ήταν εντός δύο ετών.

Αυτή εξέπνευσε στις αρχές Ιουλίου, παραμονές μιας μαραθώνιας συνόδου της ISA, που θα ολοκληρωθεί στα τέλη αυτής της εβδομάδας.

Τώρα ο διακυβερνητικός οργανισμός είναι υποχρεωμένος να εξετάσει -αν και όχι απαραίτητα να χορηγήσει- την αδειοδότηση εργασιών εξόρυξης.

Με το ρυθμιστικό πλαίσιο ελλιπές -καλύπτοντας μέχρι σήμερα μόνο τις έρευνες και όχι τις εξορύξεις βαθέων υδάτων- τα διχασμένα μέλη της ISA βρίσκονται προ κρίσιμων διλημμάτων.

Επί της ουσίας συνοψίζονται στο εάν μπορεί να επιτραπούν αυτού του είδους οι εξορύξεις ελλείψει κανονισμών και επαρκών επιστημονικών δεδομένων για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ή να επιβληθεί μορατόριουμ, έστω και προσωρινά.

Την τελευταία αυτή επιλογή φέρονται ωστόσο να υποστηρίζουν μόλις 21 από τα συνολικά 167 κράτη μέλη της ISA.

Πολλοί επιστήμονες και ΜΚΟ εν τω μεταξύ καταγγέλλουν τη Διεθνή Αρχή για υποκριτική στάση, καθώς ανοίγει με την κωλυσιεργία της την «κερκόπορτα» για εμπορικές εκμεταλλεύσεις πρώτων υλών στον πυθμένα των διεθνών υδάτων.

Αυτά, ενώ τα βαθέα ύδατα και οι πόροι τους υπόκεινται στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Πράγμα που σημαίνει ότι αποτελούν κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας και η όποια εκμετάλλευσή τους θα πρέπει να είναι προς το συνολικό καλό και όφελός της.

Παραμένει ωστόσο εξαιρετικά αμφίβολο εάν αυτού του είδους οι εξορύξεις συνάδουν με την Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.

Τουναντίον…

Πολλοί κίνδυνοι, αμφίβολα οφέλη

Οργανώσεις και ειδικοί προειδοποιούν ότι η αμφιλεγόμενη πρακτική θα μπορούσε να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στο θαλάσσιο οικοσύστημα.

Πολλώ μάλλον σε ένα σκέλος του, για το οποίο υπάρχουν πολλά που ακόμη δεν γνωρίζουμε.

Υπολογίζεται ότι περίπου το 90% των ζωικών ειδών στην πλούσιας βιοποικιλότητας βαθιά θάλασσα μας είναι ακόμη άγνωστα.

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ρόλο έχουν στο οικοσύστημα και πώς μια πιθανή εξάλειψη μέρους τους -μέσω των εξορύξεων βαθέως ύδατος- θα μπορούσε να διαταράξει περαιτέρω τις ήδη εύθραυστες ισορροπίες στον πλανήτη.

Οι μέθοδοι εξόρυξης που έχουν αναπυχθεί συνίστανται σε συσκευές συλλογής, που σύμφωνα με το ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα Mining Impact δεν «ρουφούν» μόνο τα πολυμεταλλικά οζίδια, αλλά και οργανισμούς που βρίσκονται πάνω και μέσα στα ιζήματα.

Σε κάθε περίπτωση, με τη συλλογή των οζιδίων θα χαθούν ενδιαιτήματα για ζωϊκούς πληθυσμούς, που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα συρρικνωθούν σε αριθμό και στη χειρότερη θα εκλείψουν.

Παραμένουν άγνωστες επίσης οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο παραγόμενος κατά τις εξορύξεις θόρυβος σε διάφορα θαλάσσια είδη, καθώς και το «νέφος» ιζημάτων.

Μη κυβερνητικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι διακυβεύεται μέχρι και η δυνατότητα των ωκεανών να απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, δημιουργώντας έτσι έναν νέο φαύλο κύκλο στην κλιματική αλλαγή.

Πρόσφατη έκθεση του γερμανικού Ινστιτούτου Öko εν τω μεταξύ, που έγινε για λογαριασμό της οργάνωσης Greenpeace, οι εξορύξεις στα βάθη των θαλασσών δεν κρίνονται καν απαραίτητες για την πράσινη μετάβαση.

«Παρατηρείται μια τάση προς άλλα υλικά και πρώτες ύλες», εξηγεί το ινστιτούτο.

«Η τάση αυτή είναι πολύ πιθανό να συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, δεδομένης της ταχείας προόδου της έρευνας για τις μπαταρίες ηλεκτροκίνησης», επισημαίνει.

«Εάν οι κυβερνήσεις είναι σοβαρές», ανέφερε σε δήλωση ο Φρανσουά Σαρτιέ, υπεύθυνος του γαλλικού τμήματος της Greenpeace για θέματα ωκεανών, «πρέπει να πουν όχι στην εξόρυξη βαθέων υδάτων. Χωρίς αν. Χωρίς αλλά».