Το πρόβλημα παραμένει στο ότι κατά τις δύο τελευταίες συνεδριάσεις, “ξεμείναμε” από τους λοιπούς χρηματστηριακούς δείκτες της Ευρώπης.
Ο Eurostoxx50, την Πέμπτη, έβλεπε +2,2% την ίδια ώρα που εμείς παλέυαμε στο αμετάβλητο.
Μα και την Παρασκευή, εμείς χάναμε ενδοσυνεδριακά έως και 1%, με τον πανευρωπαϊκό να κινείται μόνιμα σε θετικό έδαφος με μικρά κέρδη.
Ωστόσο, το ανοδικό momentum της πλειονότητας των εισηγμένων δεν πειράχτηκε καν, ώστε να αναμένουμε την επόμενη εβδομάδα με ενδιαφέρον, υπενθυμίζοντ;ς ότι έχουμε αποκτήσει, όπως όλα δείχνουν, σε καλοκαιρινή διάθεση.
Τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας είναι καλά:
Ως προς τα εγχώρια, αναμένουμε την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας με πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα, κάτι που από μόνο του μπορεί να δικαιολογήσει όλο αυτό το παρατεταμένο ράλι, ενώ και θέτει τις βάσεις για συνέχιση της ανοδικότητας στο μεσοπρόθεσμο.
Ως προς την παγκόσμια επενδυτική σκηνή, έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια σοβαρή άμβλυνση των υφεσιακών κινδύνων, κυρίως από τη μεριά των ΗΠΑ, κάτι που ταλάνισε εξαιτίας των υψηλών επιτοκίων.
Κι όμως, με έναν πληθωρισμό που αν και δεν έχει καμφθεί πλήρως, έχει τιθασευτεί δίχως αμφιβολία, αλλά και με το μεγαλύτερο μέρος των εισηγμένων (797 αυτήν την εβδομάδα) να παραδίδει ισχυρά αποτελέσματα β’ τριμήνου, όλα είναι ανοιχτά.
Κι έτσι, οι μεσοπρόθεσμοι παίκτες παραμένουν στις αγοραστικές τους θέσεις, μην έχοντας ουσιαστικό λόγο να αποεπενδύσουν.
Παράλληλα, οι βραχυπρόθεσμοι, που θα μπορούσαν να ταλαιπωρούν την άνοδο με συνεχείς κεροδσκοπικού χαρακτήρα επενδύσεις και αποεπενδύσεις, εκλείπουν.
Κι αυτό, διότι είτε βγήκαν νωρίς, ή απλά δεν μπαίνουν, καθώς -εσφαλμένα- θεωρούν ότι οι αποτιμήσεις των εισηγμένων είναι “υψηλές”.
Κάτι που όπως έχουμε ξαναπεί πολλάκις, είναι παράταιρο στον κόσμο των επενδύσεων.
Επαναλαμβάνουμε δε ότι οι ανοδικές τάσεις κερδίζονται με υπομονή, σωστές τοποθετήσεις-αναδιαρθρώσεις και -το σημαντικότερο- προτίμηση τίτλων που ήδη έχουν “τρέξει”, διότι υπάρχει κάποιος λόγος που το έκαναν.