Στη συζήτηση για την είδηση μη κρατικών πανεπιστημίων κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα μια ιδιότυπη βιασύνη. Το συγκεκριμένο ζήτημα, καθεαυτό μία από τις μεγαλύτερες θεσμικές τομές που θα μπορούσαν να γίνουν στην ανώτατη εκπαίδευση, αντιμετωπίζεται ως μια εκνευριστική εκκρεμότητα που απλώς πρέπει να ξεπεραστεί.
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι υποστηρικτές των ιδιωτικών ΑΕΙ δεν μπαίνουν καν στον κόπο να διατυπώσουν επιχειρήματα ως προς το γιατί η ίδρυσή τους θα λύσει προβλήματα ή θα αναβαθμίσει την κοινωνική πρόσβαση σε ένα αγαθό όπως η παιδεία που υποτίθεται ότι όλες και όλοι συμφωνούμε ότι είναι κατεξοχήν και εξ ορισμού δημόσιο.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων επανέρχεται η διαπίστωση για όσους πηγαίνουν σε ιδιωτικά ΑΕΙ στο εξωτερικό, παραβλέποντας βεβαίως ότι όχι μόνο δεν συζητάμε το εάν μπορούν να προσφερθούν επιπλέον θέσεις (προφανώς με την ανάλογη ενίσχυση σε εξοπλισμό και προσωπικό) στα δημόσια πανεπιστήμια, αλλά και ότι η τρέχουσα εκδοχή του συστήματος των πανελληνίων στην πράξη λειτουργεί ως φίλτρο που καταλήγει να μένουν κενές αρκετές από τις προσφερόμενες θέσεις στα δημόσια πανεπιστήμια. Πλευρά της βιασύνης η εκτίμηση ότι μπορεί να παρακαμφθεί η διαδικασία της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος και να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, μέσω διακρατικών συμφωνιών.
Ανακοινώθηκε μάλιστα νομοθετική πρωτοβουλία για τη διατύπωση των αυστηρών κριτηρίων με τα οποία θα πιστοποιούνται από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης τα συγκεκριμένα ιδρύματα, παρότι αυτό συνεπάγεται τη θεσμική ιδιοτυπία να θεσπιστούν κριτήρια για εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα εξακολουθούν να μην προβλέπονται από τη συνταγματική και ευρύτερη έννομη τάξη της χώρας.
Μια τέτοια τομή, γύρω από ένα δημόσιο αγαθό, δεν έχει ανάγκη θεσμικής βιασύνης. Η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, με την αναλυτική συζήτηση και τις αυξημένες πλειοψηφίες που περιλαμβάνει αλλά και τον χρόνο που προσφέρει για να εκφραστεί η κοινωνία των πολιτών παραμένει η μόνη διαδικασία που μπορεί να κρίνει το ώριμο και το αναγκαίο μιας τέτοιας τομής.
Latest News
Ευρωπαϊκές οικονομίες σε τροχιά αβεβαιότητας
Οι προειδοποιήσεις της ΕΚΤ αποκαλύπτουν τους λόγους της ανησυχίας για την κατάσταση των οικονομιών στις ευρωπαϊκές χώρες
Χωρίς τιμαριθμοποίηση
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει τον «αραμπά» του κοινωνικού αυτοματισμού
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Στις μέρες μας, το 2024 εδώ στην Ελλάδα, έχουν πάρει κεφάλι και πάλι οι απαισιόδοξοι και φοβούνται και τη σκιά τους
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Οι ίδιοι απαισιόδοξοι ανησυχούσαν πριν από τις εκλογές του 2019 για το δημόσιο χρέος και τις τράπεζες
Οι επιχειρήσεις στην εποχή των αναταράξεων
Οι περίοδοι της σταθερότητας και μιας υποτιθέμενης κανονικότητας θα γίνονται όλο και πιο σύντομες για τις επιχειρήσεις και τις οικονομίες
Το ελαιόλαδο ρίχνει τον πληθωρισμό
Σε όλες τις απότομες αλλαγές σε μια αγορά, έτσι και στο ελαιόλαδο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι
Στην ασφάλεια των πλεονασμάτων
Το χθεσινό μήνυμα Χατζηδάκη αποτελεί μια ελάχιστη ανταπόδοση στους χτυπημένους από τη χρεοκοπία Έλληνες φορολογουμένους
Ευκαιρία εκσυγχρονισμού
Τα Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν υποχρέωση μεταφοράς, έως 15 Νοεμβρίου 2024, στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 για επαρκείς κατώτατους μισθούς
Εκτός κυβερνητικού ραντάρ…
Ο τομέας μπορεί να προοδεύει την τελευταία τριετία, αλλά η παραγωγικότητά του μειώνεται
Απαγορευτικά ενοίκια
Γενικά το κόστος στέγασης αποτελεί έναν από τα σημαντικότερα πάγια έξοδα για μια επιχείρηση