Μας τη φύλαγαν στη γωνία, και κοκκίνισαν το ταμπλό παρασκευιάτικα

Θα ήταν μάταιο να αναλύσουμε επιμέρους συμπεριφορές των μετοχών.

Η συντριπτική πλειοψηφία έκλεισε σε αρνητικό έδαφος και στα χαμηλά ημέρας.

Αυτό τα λέει όλα.

Κατά γενική ομολογία, ήταν ανέλπιστη η τύχη των πωλητών, που προσπαθούσαν εις μάτην εβδομάδες τώρα να επίσουν ότι δεν έχει καμία τύχη το Χρηματιστήριο να αντέξει σε τέτοια ύψη.

Μοιραία, θα ερχόταν και η ώρα που θα επιβεβαιωθούν.

Όμως, να σημειώσουμε ότι σε ένα τόσο ταλαιπωρημένο -όλα αυτά τα χρόνια- Χρηματιστήριο που καταγράφει +45% στο έτος, με ένα ανοδικό σερί 9 μηνών στους τελευταίους 10, και μια απαράμιλλη ποιότητα και διάχυση, ένα αρντηικό πρόσημο -3% μάλλον δεν λέει και πάρα πολλά.

Προφανώς, θα υπάρξουν πτωτικά σκέλη εν μέσω παρατεταμένης ανόδου, κάποια άνευ αξίας, κάποια πιο “επικίνδυνα”.

Όσο όμως δεν αλλάζει το γενικότερο πλαίσιο, με εμάς να μπαίνουμε -όπως όλα δείχνουν- στα μεγάλα επενδυτικά σαλόνια, και τις ΗΠΑ να βγαίνουν από μια επιφαινόμενη πληθωριστική/υφεσιακή κρίση (ο πληθωρισμός τους ανακοινώθηκε στο 3,2% ετησ.), δεν μπορούμε να πουλήσουμε εύκολα τις βαριές θέσεις.

Τουναντίον, κάθε διόρθωση είναι πάντα ευκαιρία για (επανα)τοποθέτηση, πάντα βάσει των επενδυτικών αναγκών του καθενός και κυρίως την ανοχή του στον κίνδυνο. Ομολογουμένως, το πτωτικό κρεσέντο της Παρασκευής ήταν ύπουλο χτύπημα που αφενός ήρθε εκέι που δεν το περίμενε κανείς, αφετέρου προκάλεσε άτσαλη έξοδο βραχυπρόθεσμων, άρα και χειροτέρευση του momentum.

Υπενθυμίζουμε ότι οι ανοδικές τάσεις κερδίζονται με υπομονή και επιλογή τίτλων που ήδη έχουν τρέξει, που ήδη έχουν δείξει τα δόντια τους και που ήδη υποστηρίχτηκαν από αγοραστές. Όσες δεν έτρεξαν, δεν σημαίνει ότι “χρωστούν” να ακολουθήσουν την άνοδο, τουλάχιστον με την ένταση των νικητών.