Σκίζουμε τους προϋπολογισμούς

Οταν κάποια στιγμή τα νερά θα φύγουν και θα έχουμε την πλήρη εικόνα της κατάστασης, το πρώτο που πρέπει να κάνουν στο υπουργείο Οικονομικών είναι να σκίσουν τον προϋπολογισμό που είχαν ξεκινήσει να συντάσσουν για το 2024 και να αρχίσουν να φτιάχνουν καινούργιο. Ο,τι έγραφαν, ό,τι υπολόγιζαν δεν υπάρχει πλέον.

Πιθανότατα να βιάστηκαν να δεσμεύσουν σημαντικά ποσά για άλλους λόγους, με το πρώιμο καλοκαιρινό νομοσχέδιο που έσπευσαν να ψηφίσουν. Θα χρειαστούν πολλά επιπλέον χρήματα για να αποκατασταθούν οι ζημιές. Αν προσθέσουμε και τον λογαριασμό των φωτιών, τότε το μέγεθός τους ενδεχομένως και να οδηγεί σε εκτροχιασμό ακόμα και του φετινού προϋπολογισμού, ενώ η επίδραση στο ΑΕΠ της χώρας είναι ακόμη δύσκολο να εκτιμηθεί πόσο μεγάλη θα είναι.

Η σημασία της διεύρυνσης των BRICS μέσα από 4 αναλύσεις

Με τα σημερινά δεδομένα μόνο η ανάγκη αποζημιώσεων για τις ζημιές στις καλλιέργειες θα ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ηδη μας έλειπαν πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ, για αποζημιώσεις από ακαρπία των ελιών, των σταφυλιών και των κερασιών μέχρι τα προβλήματα της κτηνοτροφίας. Πριν από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες το 90% της πράσινης ελιάς Χαλκιδικής είχε εξαφανιστεί, λόγω της ακαρπίας.

Οι κτηνοτρόφοι ζητούν επίσης πριν από τις φετινές ζημιές πάνω από 100 εκατομμύρια ως αποζημίωση για τις περσινές βροχοπτώσεις που υποβάθμισαν την παραγωγή γάλακτος και ζωοτροφών. Και τώρα προσθέτουμε τον νέο λογαριασμό. Ο,τι δεν πρόλαβε να συγκομιστεί καταστράφηκε. Η παραγωγή βαμβακιού θα συγκομιζόταν σε περίπου έναν μήνα με καλές τιμές παραγωγού. Τώρα δεν υπάρχει ούτε ίχνος στον Θεσσαλικό Κάμπο από τον αποκαλούμενο «λευκό χρυσό». Στις δενδρώδεις καλλιέργειες, μηλιές, αμυγδαλιές και καρυδιές, που τις επόμενες μέρες ξεκινούσε η συγκομιδή τους, πλέον η παραγωγή τους, μαζί και το εισόδημα που θα δημιουργούσαν, χάθηκε στα ποτάμια.

Φανταστείτε ότι επιπλέον έχουν πέσει γεφύρια, έχουν εξαφανιστεί εκατοντάδες χιλιόμετρα οδικού δικτύου, έχουν καταρρεύσει δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης. Μιλάμε για ζημιές δισεκατομμυρίων. Εχουν χαθεί όμως και ανθρώπινες ζωές, το μόνο μη επανορθώσιμο. Τα υπόλοιπα, όσο ακριβά και αν είναι, φτιάχνονται. Προφανώς, για να φτιαχτούν θα πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι, να αναζητήσουμε λεφτά απ’ όπου μπορούμε, να παρακαλέσουμε ξανά την Ευρώπη, θα χρειαστεί όμως να οργανώσουμε ξανά τα πάντα από την αρχή.
Η κατάσταση που δημιουργήθηκε περισσότερο τρομάζει – εμάς – τους κατοίκους των πόλεων.

Οι άνθρωποι της ελληνικής περιφέρειας έχουν μάθει να ζουν με τα προβλήματα. Εχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τα καιρικά φαινόμενα. Οι αγρότες γνωρίζουν ότι κάθε χρόνο μια βροχή σε λάθος χρόνο, ένας παγετός, πόσω μάλλον μια θεομηνία όπως αυτές τις μέρες, είναι φαινόμενα αρκετά για να καταστρέψουν τους κόπους μιας ζωής. Εχουν μάθει όμως να σηκώνουν το κεφάλι και να ξαναρχίζουν από την αρχή. Σε αυτή την αρχή, αυτή τη φορά θα χρειαστεί να βάλουμε λίγο παραπάνω το χέρι στην τσέπη όλοι μας, προφανώς ως φορολογούμενοι. Θα είναι μια επένδυση που θα αξίζει, που θα μας επιστραφεί πολλαπλώς και δεν πρόκειται να τη μετανιώσουμε ποτέ.