Το μείζον ερώτημα: μέχρι πού θα πάει η Αγκυρα; Απλή βελτίωση κλίματος ή η αρχή μιας «νέας εποχής» όπως λέει ο υπουργός Εξωτερικών Χ. Φιντάν; Μετά την πρόσφατη υπουργική συνάντηση στην Αγκυρα και την επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στη Ν. Υόρκη φαίνεται να δικαιολογείται ωστόσο η εκτίμηση ότι μάλλον φτάνουμε σε ένα paradigm shift (αλλαγή υποδείγματος) στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Καθώς:
Πρώτον, για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης έχουμε έναν οδικό χάρτη (roadmap) για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και την επίλυση των επίμαχων προβλημάτων που μπορούν να επιλυθούν με ταυτόχρονη μετεξέλιξη των διερευνητικών συνομιλιών σε πολιτικό διάλογο. Στο παρελθόν είχαμε προσπάθειες υπέρβασης της αντιπαράθεσης, αλλά με την εξαίρεση την περίοδο Κώστα Σημίτη 1996-2004 (αποφάσεις Ελσίνκι/1999, διερευνητικές συνομιλίες) δεν είχαμε έναν οργανωμένο περιεκτικό οδικό χάρτη. Εναν χάρτη που δίκην σχεδίου να συμπεριλαμβάνει θέματα χαμηλής και υψηλής πολιτικής σε ένα ενιαίο πλαίσιο παράλληλης διαπραγμάτευσης, αλληλοενίσχυσης της πολιτικής δυναμικής για την επίλυση των συγκρούσεων και εγκαθίδρυσης συνεργατικών σχέσεων. Το γεγονός ότι τώρα έχουμε τον οδικό αυτόν χάρτη έστω και σχετικά βραχυχρόνιου ορίζοντα εκφράζει τη βούληση των δύο χωρών να εργαστούν για την επίλυση χωρίς να υποτιμώνται προβλήματα και δυσκολίες.
Δεύτερον, ως νέο καινοτόμο στοιχείο που δικαιολογεί την εκτίμηση για «αλλαγή υποδείγματος» είναι το γεγονός ότι, αντίθετα με το παρελθόν, με το άνοιγμα της διαδικασίας τον περασμένο Φεβρουάριο (διπλωματία των σεισμών) η Τουρκία σταμάτησε/ανέστειλε/πάγωσε την τοξική ρητορική της απέναντι στην Ελλάδα, αλλά κυρίως μηδένισε σχεδόν την παραβατικότητά της στο Αιγαίο σεβόμενη σχετικό μορατόριουμ. Κάτι παρόμοιο δεν είχε συμβεί στο παρελθόν, καθώς στις τότε εν εξελίξει προσπάθειες για προσέγγιση ταυτόχρονα είχαμε και σωρηδόν παραβάσεις και παραβιάσεις. Σε πρακτικό επίπεδο αυτή η εξέλιξη είναι η σημαντικότερη και δηλωτική ίσως ότι αυτή τη φορά η Τουρκία εννοεί τη διακηρυγμένη τοποθέτησή της ότι επιθυμεί εξομάλυνση σχέσεων. Αυτό σαφώς δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει και τις πάγιες θέσεις της. Ούτε θα τις εγκατέλειπε πριν μπει στη διαπραγμάτευση .
Τρίτον, αν και κανένας δεν μπορεί να αποφανθεί με κατηγορηματικότητα στο εάν η συμπεριφορά της Τουρκίας (Ερντογάν) για εξομάλυνση συνιστά τακτική, προσωρινή κίνηση και σύντομα θα επανέλθει στους γνωστούς του κακούς τρόπους ή μια στρατηγική επιλογή με ορίζοντα και διάρκεια, τα δεδομένα φαίνεται να συνηγορούν υπέρ της δεύτερης εκδοχής. Ο αυταρχικός Ερντογάν είναι πραγματιστικό πολιτικό ον. Κατανοεί ότι οικονομικοί, πολιτικοί, γεωπολιτικοί λόγοι επιβάλλουν εξομάλυνση σχέσεων με την Ελλάδα. Βεβαίως δεν αποκλείονται οι απρόβλεπτες αντιδράσεις του ιδιαίτερα εάν και η ελληνική πλευρά διαπράξει κάποια… ελαφρότητα (που συχνά το συνηθίζει). Τελικός κριτής ο χρόνος βέβαια. Και «οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν…».
*Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος ΥΠΕΞ, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ και Research Associate LSE.
Πηγή: Έντυπη έκδοση Τα Νέα
Latest News
Η σιωπή περί του πληθωρισμού χρέους
Απίστευτη η διεθνής παραπληροφόρηση για τα μη ορατά και σοβαρά αίτια του πληθωρισμού και των συνεπειών του στις χώρες με δημογραφική κάμψη
Για να μην πούμε το νερό νεράκι
Το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι άλλο ένα παράδειγμα της διαρκούς απρονοησίας που χαρακτηρίζει την αναμέτρησή μας με την κλιματική αλλαγή
Οι διακοπές στα ελληνικά νησιά δεν μπορούν και δεν πρέπει να καταντήσουν ταξικό προνόμιο
Η λογική «αν δεν μπορούν να πάνε στα νησιά, ας πάνε στα βουνά» στερείται σοβαρότητας, αγγίζοντας τα όρια του κυνισμού
Εντιμο κράτος
Το Δημόσιο τελικά γίνεται αναγκαίο κακό.
Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μια περιφερειακή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή
Οποιαδήποτε κλιμάκωση της σύγκρουσης και εμπλοκή άλλων χωρών απλώς θα κάνει τα πράγματα πιο επικίνδυνα. Για όλους.
Το δυτικό δωράκι σε Πούτιν και Ερντογάν!
Οι δισεκατομμυριούχοι αυταρχικοί ηγέτες της Ρωσίας και της Τουρκίας είναι οι κερδισμένοι της πρόσφατης ανταλλαγής κατασκόπων και Ρώσων εκτελεστών συμβολαίων με δυτικούς δημοσιογράφους και αντιφρονούντες, του καθεστώτος Πούτιν στη Ρωσία
Από τη Ραφήνα μέχρι την Καλαμαριά
Υπάρχουν δύο παραδείγματα σημαντικών επενδύσεων που σχετίζονται με το τουριστικό προϊόν σε δύο νευραλγικές περιοχές πλησίον των μεγαλύτερων αστικών κέντρων, που και στα δύο υπάρχουν σημαντικές τοπικές αντιδράσεις
Ευτυχώς που πέρασε η ενεργειακή κρίση…
Η παρέμβαση Σκυλακάκη ήταν αναγκαία
Η βαριά σκιά μιας καταστροφής που είναι ήδη εδώ
Ο καπνός από τη μεγάλη φωτιά στην Εύβοια ήρθε να θυμίσει οδυνηρά ότι εξακολουθούμε να ζούμε σε μια εποχή καταστροφών
Με λίγα «φτιασιδώματα»
Το παζλ που έχει σχηματιστεί μας επιτρέπει να βλέπουμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον, υπό πολλές προϋποθέσεις