
Εάν διάβασα καλά το ρεπορτάζ για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την υπουργική απόφαση για τη διαδικασία απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, το δικαστήριο έκρινε ότι είναι σύννομη η υποχρέωση μιας επίκλησης λόγων θρησκευτικής συνείδησης, θεωρώντας ότι μόνο έτσι μπορεί να παρακαμφθεί η επιβαλλόμενη από τον νόμο και το Σύνταγμα υποχρέωση της παρακολούθησης του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Θέλω να σταθώ στην υποχρέωση επίκλησης λόγων θρησκευτικής συνείδησης.
Γιατί αυτό γεννά το ερώτημα τι θα γίνει με όσους στερούνται θρησκευτικής συνείδησης, καθώς τόσο η αθεΐα όσο και ο αγνωστικισμός παραπέμπουν όχι σε μια διαφορετική από την «επικρατούσα» θρησκευτική πίστη, αλλά στην απουσία πίστης και στην απουσία θρησκευτικής συνείδησης.
Γιατί θα πρέπει να επικαλεστούν κάτι που δεν ισχύει και γιατί η δική τους συνειδησιακή επιλογή να μη λαμβάνεται υπόψη και να αντιμετωπίζεται ως παραλλαγή θρησκευτικής συνείδησης;
Γιατί δεν μπορεί να γίνει δεκτή η πρόταση που έχει γίνει η επίκληση να είναι γενικά για «λόγους συνείδησης» που καλύπτει τόσο τους άθεους και αγνωστικιστές όσο και πιστούς άλλων θρησκευμάτων;
Την ίδια ώρα εξακολουθούμε να μην αντιμετωπίζουμε το πραγματικό πρόβλημα με το μάθημα των Θρησκευτικών, που όσο παραμένει προσανατολισμένο στη θρησκευτική διαπαιδαγώγηση στην «επικρατούσα θρησκεία» γεννά το ερώτημα της απαλλαγής για συνειδησιακούς λόγους. Και αυτό γιατί η γνώση των θρησκειών, η εξοικείωση με τα θρησκευτικά δόγματα, ξεκινώντας προφανώς από την Ορθοδοξία αλλά συνεχίζοντας και στις άλλες μεγάλες θρησκείες, αποτελεί ταυτόχρονα αναγκαία γνώση για την ιστορική διαδρομή και το παρόν της ανθρωπότητας, βοηθά την κατανόηση ενός μεγάλου τμήματος των ανθρώπινων πολιτισμικών και κοινωνικών πρακτικών, εξηγεί ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, και σίγουρα είναι ένας τρόπος για την καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας και την αλληλοκατανόηση των λαών. Σε τελική ανάλυση η επιβίωση του θρησκευτικού αισθήματος, σε παγκόσμια κλίμακα, δείχνει ότι αυτό αποτελεί μια υπαρξιακή ανάγκη που δεν περιμένει ένα σχολικό μάθημα για να βρει τον δρόμο της.


Latest News

Παροχές σε λάθος χρόνο
Στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει να κάνουμε και πάλι τη λάθος συζήτηση

Χάνεται η λογική
Μπερδεύουν στην κυβέρνηση το «κράτος-εργοδότη» με το «κοινωνικό κράτος»

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια

Ανισότητες: Μύθοι και πραγματικότητες
Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις τα στατικά στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανισότητα φθίνει και βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο των 220 τελευταίων ετών.