Κλειστά καταστήματα

Σχεδόν 1 στα 4 καταστήματα στο κέντρο της πρωτεύουσας είναι κλειστό. Προσέξτε, όχι οπουδήποτε. Στις υποτίθεται πιο ακριβές οδούς της πόλης όπως ορίζεται το εμπορικό κέντρο της Αθήνας, δηλαδή την περιοχή με όρια τις οδούς Σταδίου, Αθηνάς και Μητροπόλεως, και της περιοχής Ομονοίας, που ορίζεται με όρια τις οδούς Σωκράτους, Χαλκοκονδύλη και Εμμανουήλ Μπενάκη, τα καταστήματα προτιμούν οι ιδιοκτήτες τους να τα έχουν να κάθονται. Συνολικά 565 καταστήματα, διαπίστωσε η αναλυτική καταγραφή της ομάδας ερευνητών υπό τον καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Γ. Μπαλτά είναι κενά ή αδιάθετα. Πολλά από αυτά ανήκουν σε μεγάλες ιδιοκτησίες και αναμένουν τις αποφάσεις των επενδυτών.

Ακόμα πιο πολλά, όμως, βρίσκονται εν μέσω εργασιών ανακαίνισης ή μετατροπής τους σε τουριστικά καταλύματα! Σωστά καταλάβατε. Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου Airbnb πάνε να αλώσουν μετά τις κατοικίες και τα καταστήματα του κέντρου της πόλης. Οι άλλες χρήσεις, παρά τα υψηλά ενοίκια που προσφέρουν, παρουσιάζουν βραχύτερο κύκλο ζωής. Σε απλά ελληνικά, τα καταστήματα εστίασης, καφέ και εστιατόρια κλείνουν με μεγαλύτερη συχνότητα. Και οι ιδιοκτήτες τους τι τα κάνουν; Τα μετατρέπουν σε ενοικιαζόμενα σπίτια. Μικρά στούντιο, που προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη πρόσοδο. Χωρίς ωστόσο σχέδιο, χωρίς να είναι σαφές αν προβλέπεται από τις χρήσεις γης. Δεν έφτανε δηλαδή ο αθέμιτος ανταγωνισμός αυτού του είδους των μισθώσεων με τις μακροχρόνιες, όσων δηλαδή θέλουν να στεγάσουν τις οικογένειές τους, έρχεται τώρα και ένας νέος αθέμιτος ανταγωνισμός στις εμπορικές μισθώσεις.

Ολη αυτή η κατάσταση εκτοξεύει ακόμα περισσότερο τα ενοίκια, με τρόπο που «μολύνει» με ακρίβεια το σύνολο της οικονομίας και κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη συγκράτηση του πληθωρισμού. Κάθε κατάστημα σε δημοφιλή περιοχή που φεύγει από την αγορά ή παραμένει κλειστό προκαλεί ό,τι και τα περίπου 700.000 κλειστά διαμερίσματα που ακόμα δεν έχει βρεθεί τρόπος να επιστρέψουν στην οικονομία, την ίδια ώρα που το κόστος στέγασης ή εμπορικής μίσθωσης απογειώνεται μήνα με τον μήνα. Σε αυτό το πλαίσιο εύλογα αναρωτιέται κανείς αν η ρύθμιση που φέρνει η κυβέρνηση ύστερα από 9 χρόνια για τη βραχυχρόνια μίσθωση είναι επαρκής ή χρειάζονται ακόμα πιο τολμηρές λύσεις. Σε πολλές γειτονιές που ανθούν αυτού του είδους οι μισθώσεις απλά ετοιμάζονται οι ιδιοκτήτες να προσαρμοστούν στις νέες ρυθμίσεις. Οχι να αλλάξουν χρήση τα ακίνητα. Αρα το πρόβλημα θα παραμείνει.

Οπως νωρίτερα δεν απέδωσε στον βαθμό που θα ήθελε η κυβέρνηση και η διάθεση παλαιών κλειστών διαμερισμάτων σε νέα ζευγάρια. Τώρα στην κυβέρνηση μιλάνε για ένα νέο σχέδιο με νέα κίνητρα ανακαίνισης τουλάχιστον 600.000 κατοικιών έως το 2030 με χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης. Θα δούμε πώς θα πάει. Aυτό που λείπει και είναι πλέον το ζητούμενο είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με αναθεωρημένες χρήσεις γης. Ενδεχομένως και με ποσοστώσεις ανά περιοχή στις βραχυχρόνιες μισθώσεις και σίγουρα αποτροπή του φαινομένου να έχει χτιστεί ένα κτίριο για να γίνει καφέ ή εστιατόριο και να μετατρέπεται στη «ζούλα» σε τουριστικό κατάλυμα..