Πού να μην μας αναβάθμιζαν, δηλαδή

Διότι πολύ απλά, το τερατούργημα που απολαμβάνουμε εδώ και 10 εβδομάδες οφείλεται στην άρνηση των αγοραστών να τοποθετηθούν δυναμικά, παρά στην επέλαση των πωλητών, που έτσι κι αλλιώς λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα.

Ωστόσο, οι τιμές κατηφορίζουν, όπως και να έχει, εκνευρίζοντας ακόμα και τους πιο υπομονετικούς αγορασμένους.

Στο τεχνικό σκέλος, η “ειδοποίηση” ήρθε από την απώλεια των 1220 μονάδων, όπου και χαλούσε το ανοδικό μοτίβο.

Πλέον, εναποθέτουμε τις ελπίδες σε έναν τραπεζικό κλάδο (ο οποίος είναι εξαρχής ο κύριος υπάιτιος της πτώσης) που έχει το μαγικό νουμεράκι 870 μονάδων του ΔΤΡ.

Οίκοθεν νοείται ότι η ειδησεογραφία στον τραπεζικό, ελέω αποεπένδυσης (ή προσπάθειας για κάτι τέτοιο) του ΤΧΣ στους επόμενους μήνες θα δώσει τον ρυθμό.

Και αυτό διότι η ΕΥΡΩΒ, όπου και η αποεπένδυση ήρθε άκοπα, χάρη στο ελάχιστο ποσό και ποσοστό, δεν προσφέρεται για ανάλυση, ώστε να είμαστε ακόμα σε αχαρτογράφητα νερά.

Πάντως, η αγορά έχει αρχικά προεξοφλήσει παράταση, ή έστω μεγάλη καθυστέρηση (καλό 2024), αφετέρου δεν είναι και πολύ σίγουρη ότι θα γίνει κάτι τέτοιο αναίμακτα, καθώς οποιαδήποτε προσπάθεια εξέυρεσης επενδυτή πριν την μαζική είσοδο των θεσμικών εν μέσω ανάκτησης επενδυτικής βαθμίδας θα ναυαγήσει με πυροτεχνήματα.

Ξαναλέμε ότι απαιτείται υπομονή, ώστε να μην τοποθετείται κάποιος στον γάμο του καραγκιόζη. Μα ακόμα κι αν …τον τρώει το χέρι του, καλό θα ήταν να μπει πρώτον σε μετοχές που “αξίζουν τον κόπο” (έχουμε ξαναπει ποιες και γιατί), δεύτερον να ενσωματώσει στο χαρτοφυλάκιο αρκετές από αυτές (διασπορά) και τρίτον να μπει με κάποιο σχέδιο εξόδου, αν όλα στραβώσουν. Με άλλα λόγια, να ξέρει τί πάει να χάσει.