Οι εικόνες από τη Γάζα και το Ισραήλ σε βυθίζουν στη θλίψη.
Νεκροί από τη μια μεριά. Νεκροί και από την άλλη.
Κατά κύριο λόγο άμαχοι.
Μεταξύ τους και παιδιά.
Σε έναν πόλεμο που -όπως όλοι οι πόλεμοι και αυτό είναι κρίσιμο να το κατανοήσουμε- στο τέλος παράγει μόνο θύματα και όχι νικητές.
Γιατί αυτό που φαντάζει πράξη αντίστασης, καταλήγει απλώς να αυξάνει τα αθώα θύματα και της πλευράς που αντιστέκεται.
Γιατί αυτό που φαντάζει ανταπόδοση, στο τέλος απλώς συντηρεί τον φαύλο κύκλο της βίας.
Γι’ αυτό και όντως το αίτημα για αυτοσυγκράτηση και κατάπαυση του πυρός δεν μπορεί παρά να απευθύνεται και στις δύο πλευρές.
Όπως και σε όλες τις πλευρές που θα ήθελαν να τροφοδοτήσουν αυτή την ανάφλεξη για άλλους λόγους.
Δεν το λέω αυτό γιατί θέλω να υποτιμήσω την ευθύνη που έχει η Χαμάς που αποφάσισε μια πολεμική επιχείρηση που θα είχε θύματα αμάχους και θα προκαλούσε αντίποινα που θα είχαν και αυτά θύματα αμάχους.
Αλλά γιατί το Παλαιστινιακό δεν είναι ένα πρόβλημα που γεννήθηκε σήμερα.
Κρατάει πολλές δεκαετίες και έχει χυθεί πολύ αίμα. «Μα είναι νόμος, το αίμα που εχύθη στη γη νέον αίμα να θέλει·» προειδοποιούσε ο Αισχύλος.
Και στον πυρήνα του – αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε – έχει μια ιστορική αδικία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.
Που δικαιούται να έχει τη δική του πατρίδα.
Σε μια λύση δύο κρατών, όπως ορίζουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά και οι συμφωνίες που το ίδιο το Ισραήλ έχει συνυπογράψει.
Μια λύση που θα δίνει εγγυήσεις ασφάλειας στο Ισραήλ, πραγματική κρατική κυριαρχία στους Παλαιστινίους, και επιτέλους ειρήνη σε μια ευρύτερη περιοχή.
Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι προτιμότερο από το φόβο για διαρκείς αναφλέξεις και τον επίσης διαρκή πειρασμό της κλιμάκωσης.
Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει επιτέλους να δείξει ότι μπορεί να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί.
Να πιέσει για την κατάπαυση του πυρός αλλά και για να κάτσουν οι δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Προσφέροντας όλες τις διεθνείς εγγυήσεις που μια τέτοια διαδικασία απαιτεί.
Διαφορετικά οι οθόνες μας θα συνεχίσουν να γεμίζουν αίμα, τρόμο και πόνο.
Latest News
Η αγορά ενός σπιτιού
Καλό το πρόγραμμα «Σπίτι μου» με κονδύλια πολλά ευρωπαϊκά, αλλά αφορά λίγους, τη στιγμή που οι ανάγκες είναι μεγάλες
Πόσο ισχυρός θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ
Παρά τη θεαματική νίκη του ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα έχει τα χέρια του τόσο ελεύθερα όσο νομίζει για να κάνει αυτό που έχει υποσχεθεί.
Τα ευρωπαϊκά εμπορικά αυτογκόλ με τη σοκολάτα
Την περασμένη εβδομάδα οι κολοσσοί της σοκολάτας ξεσηκώθηκαν κατά της Κομισιόν
Οικονομίες του ήλιου
Οι απαισιόδοξοι, φοβούνται τα χειρότερα
Οποιοσδήποτε εκτός από…
Η λογική του μικρότερου κακού συνήθως δεν λειτουργεί στην πολιτική
Η νέα αμερικανική πραγματικότητα
Οι αγορές και οι επιχειρήσεις έχουν μάθει να παίρνουν τοις μετρητοίς όσα λένε οι πολιτικοί
Χυλός Βρυξελλών…
Ο μόνος οικονομικός σχηματισμός που σφυρίζει αδιάφορα, την ώρα που τα πάντα γύρω του κλυδωνίζονται είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση
Ο πόλεμος των γενεών
Όσο αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής, τόσο μεγαλώνει και το χάσμα που χωρίζει τις διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Με όχι πάντα ευχάριστες συνέπειες
Η Αμερική σε εμφύλιο πόλεμο
Γιατί Αμερική είναι τόσο διαιρεμένη;
Αμερικανικό δράμα
Το πραγματικό αμερικανικό δράμα δεν είναι η πιθανή επανεκλογή Τραμπ. Είναι ο τρόπος που αδυνατεί να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη